Ps 14Ps 120. Ph 2:15.
1 Au chef des chantres. Sur la harpe à huit cordes. Psaume de David.
2 Sauve, Éternel! Car les hommes pieux s’en vont,
Les fidèles disparaissent parmi les fils de l’homme.
3 On se dit des faussetés les uns aux autres,
On a sur les lèvres des choses flatteuses,
On parle avec un cœur double.
4 Que l’Éternel extermine toutes les lèvres flatteuses,
La langue qui discourt avec arrogance,
5 Ceux qui disent: Nous sommes puissants par notre langue,
Nous avons nos lèvres avec nous;
Qui serait notre maître?
6 Parce que les malheureux sont opprimés et que les pauvres gémissent,
Maintenant, dit l’Éternel, je me lève,
J’apporte le salut à ceux contre qui l’on souffle.
7 Les paroles de l’Éternel sont des paroles pures,
Un argent éprouvé sur terre au creuset,
Et sept fois épuré.
8 Toi, Éternel! Tu les garderas,
Tu les préserveras de cette race à jamais.
9 Les méchants se promènent de toutes parts,
Quand la bassesse règne parmi les fils de l’homme.
وَصِيَّةْ لِكَبِيرْ الْغَنَّايِينْ: لِيِغَنُّوهْ بِجِقِنْدِيَّةْ الْعِنْدَهَا تَمَانَةْ حَبِلْ، مَزْمُورْ لِدَاوُدْ
1 نَجِّينِي، يَا اللّٰهْ!
أَشَانْ مَا فِي صَالِحْ
وَ مَا فِي إِنْسَانْ أَمِينْ فِي أُسْط النَّاسْ.
2 أَيِّ وَاحِدْ يَكْدِبْ لِأَخُوهْ
وَ شَلَالِيفَهْ يِحَجُّوا كَلَامْ غَشّ
وَ قَلْبَهْ مَا وَاحِدْ.
3 وَ خَلِّي اللّٰهْ يِكَسِّرْ
كُلِّ خَشُمْ الْيِحَجِّي بِغَشّ
وَ اللِّسْنَيْ الْيِكَلُّمُوا بِإِسْتِكْبَارْ.
4 هُمَّنْ يُقُولُوا:
«بِلِسْنَيْنَا نِنَّصُرُوا
وَ خُشُومْنَا هِنَيْنَا،
يَاتُو يَحْكِمْ فَوْقنَا؟»
5 لَاكِنْ اللّٰهْ قَالْ: «هَسَّعْ نُقُمّ
وَ نِجِيبْ النَّجَاةْ لِلنَّاسْ الْمَحْقُورِينْ.
أَشَانْ الْمَسَاكِينْ، ظَلَمَوْهُمْ
وَ الضَّعِيفِينْ يَقُنْتُوا.»
6 وَ كَلَامْ اللّٰهْ صَافِي
مِثِلْ الْفُضَّةْ الْقَطَعَوْهَا
وَ صَفَّوْهَا سَبْعَةْ مَرَّاتْ.
7 يَا اللّٰهْ، إِنْتَ تَحْفَضْ الْمَظْلُومِينْ
وَ تَحْمِينَا إِلَى الْأَبَدْ.
8 الْعَاصِيِينْ يِلِفُّوا فِي كُلَّ بَكَانْ
وَكِتْ الْفَسَالَةْ تِزِيدْ أَمْبَيْن النَّاسْ.
