(Ps 75; 76.) (És 36; 37.) Ps 48.
1 Au chef des chantres. Des fils de Koré. Sur alamoth. Cantique.
2 Dieu est pour nous un refuge et un appui,
Un secours qui ne manque jamais dans la détresse.
3 C’est pourquoi nous sommes sans crainte quand la terre est bouleversée,
Et que les montagnes chancellent au cœur des mers,
4 Quand les flots de la mer mugissent, écument,
Se soulèvent jusqu’à faire trembler les montagnes. — Pause.
5 Il est un fleuve dont les courants réjouissent la cité de Dieu,
Le sanctuaire des demeures du Très-Haut.
6 Dieu est au milieu d’elle: elle n’est point ébranlée;
Dieu la secourt dès l’aube du matin.
7 Des nations s’agitent, des royaumes s’ébranlent;
Il fait entendre sa voix: la terre se fond d’épouvante.
8 L’Éternel des armées est avec nous,
Le Dieu de Jacob est pour nous une haute retraite. — Pause.
9 Venez, contemplez les œuvres de l’Éternel,
Les ravages qu’il a opérés sur la terre!
10 C’est lui qui a fait cesser les combats jusqu’au bout de la terre;
Il a brisé l’arc, et il a rompu la lance,
Il a consumé par le feu les chars de guerre.
11 Arrêtez, et sachez que je suis Dieu:
Je domine sur les nations, je domine sur la terre.
12 L’Éternel des armées est avec nous,
Le Dieu de Jacob est pour nous une haute retraite. — Pause.
وَصِيَّةْ لِكَبِيرْ الْغَنَّايِينْ: لِيِغَنُّوهْ حَسَبْ الْحِسّ الْبِنَادُوهْ «الْبَنَاتْ»، غِنَيْ لِأَوْلَادْ قُورَحْ
1 الرَّبّ هُو مَلْجَئْنَا وَ قُدْرِتْنَا
وَ فَزَعْ دَايِمْ فِي كُلِّ ضِيقَةْ.
2 فِي شَانْ دَا، مَا نَخَافَوْا مِنْ شَيّءْ
وَكِتْ الْأَرْض تِلْحَرَّكْ
وَ وَكِتْ الْجِبَالْ يِنْهَزَّوْا
فِي أُسْط الْبَحَرْ
3 وَ أَلْمِيهُمْ يِسَوِّي حَرَكَةْ وَ رِغْوَةْ
وَ الْمَوْج يِرَجِّفْ الْجِبَالْ. وَقْفَةْ.
4 وَ لَاكِنْ فِيَّهْ بَحَرْ
الرُّجُولَهْ يِفَرُّحُوا مَدِينَةْ الرَّبّ،
الْمَدِينَةْ الْمُقَدَّسَةْ
مِنْ كُلَّ مَسَاكِينْ اللّٰهْ الْعَالِي.
5 الرَّبّ قَاعِدْ فِي أُسُطْهَا
وَ هِي مَا تِنْهَزَّ.
الرَّبّ يَفْزَعْهَا فِي الْفَجُرْ.
6 الْأُمَمْ هَرَجَوْا
وَ مَمَالِكْ أَتَّرْتَعَوْا.
الرَّبّ رَفَعْ حِسَّهْ
وَ الْأَرْض مَاعَتْ!
7 اللّٰهْ الْقَادِرْ مَعَانَا
أَيْوَى، إِلٰـهْ يَعْقُوبْ هُو مَسْكَنَّا الْقَوِي. وَقْفَةْ.
8 تَعَالُوا شِيفُوا أَعْمَالْ اللّٰهْ!
هُو يِجِيبْ الْبَهِيتَةْ فِي الْأَرْض.
9 هُو يِوَقِّفْ الْحَرِبْ لَحَدِّي فِي آخِرْ الْأَرْض
وَ يِكَسِّرْ أَيِّ نُبَّالْ وَ حَرْبَةْ
وَ يِحَرِّقْ كُلَّ الدَّرَقْ.
10 وَ يُقُولْ: «خَلُّوا السِّلَاحْ
وَ أَعَرْفُوا كَدَرْ أَنَا الرَّبّ،
الْعَالِي فِي الْأُمَمْ وَ الْعَالِي فِي الْأَرْض.»
11 اللّٰهْ الْقَادِرْ مَعَانَا
أَيْوَى، إِلٰـهْ يَعْقُوبْ هُو مَسْكَنَّا الْقَوِي. وَقْفَةْ.
