Ps 14.
1 Au chef des chantres. Sur la flûte. Cantique de David.
2 L’insensé dit en son cœur: Il n’y a point de Dieu!
Ils se sont corrompus, ils ont commis des iniquités abominables;
Il n’en est aucun qui fasse le bien.
3 Dieu, du haut des cieux, regarde les fils de l’homme,
Pour voir s’il y a quelqu’un qui soit intelligent,
Qui cherche Dieu.
4 Tous sont égarés, tous sont pervertis;
Il n’en est aucun qui fasse le bien,
Pas même un seul.
5 Ceux qui commettent l’iniquité ont-ils perdu le sens?
Ils dévorent mon peuple, ils le prennent pour nourriture;
Ils n’invoquent point Dieu.
6 Alors ils trembleront d’épouvante,
Sans qu’il y ait sujet d’épouvante;
Dieu dispersera les os de ceux qui campent contre toi;
Tu les confondras, car Dieu les a rejetés.
7 Oh! Qui fera partir de Sion la délivrance d’Israël?
Quand Dieu ramènera les captifs de son peuple,
Jacob sera dans l’allégresse, Israël se réjouira.
وَصِيَّةْ لِكَبِيرْ الْغَنَّايِينْ: لِيِغَنُّوهْ بِحِسّ الصُّفَّارَةْ، تَعْلِيمْ مِنْ دَاوُدْ
1 الْمَطَامِيسْ قَالَوْا فِي نُفُوسْهُمْ:
«مَا فِي إِلٰـهْ!»
هُمَّنْ تَلَّفَوْا وَ سَوَّوْا عَمَلْ مُحَرَّمْ
وَ مَا فِي نَادُمْ الْيِسَوِّي الْخَيْر.
2 مِنْ السَّمَاءْ، الرَّبّ شَافْ بَنِي آدَم
لِيِشِيفْ كَنْ نَادُمْ وَاحِدْ مِنْهُمْ عَاقِلْ
الْيِفَتِّشَهْ هُو الرَّبّ.
3 كُلُّهُمْ سَوَا بَعَّدَوْا وَ وَدَّرَوْا،
مَا فِي نَادُمْ الْيِسَوِّي الْخَيْر
وَ لَا وَاحِدْ.
4 الْيِسَوُّوا الظُّلُمْ
مَا عِنْدُهُمْ الْمَعْرَفَةْ وَلَّا؟
هُمَّنْ يَاكُلُوا شَعَبِي مِثِلْ يَاكُلُوا الْخُبْزَةْ
وَ مَا يَشْحَدَوْا الرَّبّ.
5 وَ دَاهُو هُمَّنْ قَاعِدِينْ يَرْجُفُوا
فِي بَكَانْ الْمَا وَاجِبْ يَرْجُفُوا فَوْقَهْ
أَشَانْ الرَّبّ شَتَّتْ عُضَامْ
النَّاسْ الْيِحَاصُرُوكُو إِنْتُو شَعَبَهْ.
وَ إِنْتُو تِعَيُّبُوهُمْ
أَشَانْ الرَّبّ أَبَاهُمْ.
6 يَاتُو مِنْ صَهْيُون
يَنْطِي النَّجَاةْ لِإِسْرَائِيلْ؟
وَكِتْ الرَّبّ يِقَبِّلْ شَعَبَهْ مِنْ الْغُرْبَةْ،
ذُرِّيَّةْ يَعْقُوبْ يِنْبَسْطُوا
وَ ذُرِّيَّةْ إِسْرَائِيلْ يَفْرَحَوْا.
