مَزْمُورْ لِأَسَافْ
1 الرَّبّ وَقَفْ فِي لُبّ مُجْتَمَعَهْ
وَ حَكَمْ بَيْن الْإِلٰـهَاتْ وَ قَالْ:
2 «لِمَتَى تَحْكُمُوا بِظُلُمْ
وَ تِمَيُّلُوا الشَّرِيعَةْ فِي شَانْ الْعَاصِيِينْ؟ وَقْفَةْ.
3 «أَحْكُمُوا بِالْحَقّ لِلضَّعِيفْ وَ الْأَتِيمْ
وَ سَوُّوا الْعَدَالَةْ لِلْمِسْكِينْ وَ الْفَقْرِي.
4 نَجُّوا الضَّعِيفْ وَ الْمِسْكِينْ
وَ خَلُّصُوهُمْ مِنْ إِيدْ الْعَاصِيِينْ.»
5 لَاكِنْ هُمَّنْ وَ لَا يَعَرْفُوا وَ لَا يَفْهَمَوْا
وَ يَمْشُوا فِي الضَّلَامْ
وَ كُلَّ أَسَاسْ الْأَرْض يِنْهَزَّ.
6 أَنَا قُلْت: «إِنْتُو إِلٰـهَاتْ
وَ إِنْتُو كُلُّكُو عِيَالْ الْعَالِي.
7 وَ لَاكِنْ إِنْتُو تُمُوتُوا مِثِلْ بَنِي آدَم
وَ تَقَعَوْا مِثِلْ شُيُوخْ.»
8 قُمّ، يَا رَبّ! أَحْكِمْ الْأَرْض!
أَشَانْ كُلَّ الْأُمَمْ وَرَثَتَكْ.
Masǝŋ ako ye pa kiita malii
1 Lǝŋ Asaf.
Masǝŋ ako ye Dǝɓlii pǝ tai ma coksǝŋ,
Ako ye tǝ ŋgoŋ kiita kǝsyil za ŋgoŋ kiita daŋ,
Tǝ faa nyi ra:
2 We ga soɓ ŋgoŋ kiita maɓe' nekẽne?
We ga soɓ laa zah za ɓe' nekẽne?
3 We joŋ pǝsãh wo za matǝtǝ̃ǝ tǝkine wee syelle,
We joŋ fan njaŋ wo za syak tǝkine za ma pǝ cok gaɓɓe.
4 We wǝǝ za matǝtǝ̃ǝ tǝkine za ma pǝ bone,
We ǝ̃ǝ ra gin mor jol za maɓeare.
5 Awe za ŋgoŋ kiita, we tǝ fan ki ya,
We ka ne tǝtǝl ya ta,
We hai ɓo pǝ cokfuu,
Sǝr daŋ ɓeɓ ɓo mor kiita ɓea ɓiiri.
6 Ame ye nǝǝ we ka we yea za ŋgoŋ kiita,
Ame ye ɗii we ne wee Masǝŋ mayǝkki.
7 Amma we ga wuk tǝgbana za daŋ,
Tǝgbana wee goŋ manyeeki daŋ moo wukra ta.
8 Masǝŋ, mo ge o, mo ge ŋgoŋ kiita tǝ sǝr o,
Mor za sǝr daŋ ma ɓo yo.
