Ayyuub achamah angataʼ
1 Nafasi angataʼ
wa ayyaami kammalo
wa l-khabur gaaʼid yarjaani.
2 Ma fi chammaatiin hawaaleeyi walla ?
Min chiddit muʼyaarhum, ma nunuum.
3 Ya Rabb, gumm !
Inta zaatak admanni !
Achaan ma fi al-yadmanni
baalak inta !
4 Akiid, inta bas waddart uguulhum
wa battaan ma tikhalliihum yanjaho.
5 Da misil naadum yiʼakkil rufgaanah
wa yikhalli iyaalah jiiʼaaniin.
6 Al-Rabb khattaani haakim fi l-chaʼab
wa laakin humman gaaʼidiin yabzukhu leyi fi wijhi.
7 Choofi diʼif min al-hizin
wa jismi kammal, faddal illa dulli.
8 Al-naas al-adiiliin alʼajjabo
wa l-bariyiin yugummu diddi misil kaafir.
9 Al-saalih yasbit fi derbah
wa l-iideenah nadiifiin yalga gudra ziyaada.
10 Min fadulku, taʼaalu kulluku !
Ana ma nalga naadum hakiim fi usutku.
11 Ayyaami kammalo
wa niiyti ma alhaggagat
wa muna galbi addammar.
12 Wa l-leel, humman yajʼalooh nahaar !
Wa fi l-nuur, yuguulu al-dalaam gariib.
13 Ana ma indi acham !
Al-khabur yabga beeti
wa fi l-dalaam, nafruch furaachi.
14 Wa niʼiit fi l-khabur wa nuguul :
«Inta abuuyi !»
Wa le l-duud al-fi jismi, nuguul :
«Inta ammi wa akhti !»
15 Kan misil da, ween achami ?
Wa yaatu yagdar yichiif munaayi ?
16 Hu yanzil maʼaayi fi l-khabur
wa maʼaayah sawa nagoodu fi l-turaab.
أيُّوب عشمه أنْقطع
1 نَفَسِي أَنْقَطَعْ
وَ أَيَّامِي كَمَّلَوْا
وَ الْقَبُرْ قَاعِدْ يَرْجَانِي.
2 مَا فِي شَمَّاتِينْ حَوَالَيِّ وَلَّا؟
مِنْ شِدَّةْ مُعْيَارْهُمْ، مَا نُنُومْ.
3 يَا رَبّ، قُمّ!
إِنْتَ ذَاتَكْ أَضْمَنِّي!
أَشَانْ مَا فِي الْيَضْمَنِّي
بَالَكْ إِنْتَ!
4 أَكِيدْ، إِنْتَ بَسْ وَدَّرْت عُقُولْهُمْ
وَ بَتَّانْ مَا تِخَلِّيهُمْ يَنْجَحَوْا.
5 دَا مِثِلْ نَادُمْ يِأَكِّلْ رُفْقَانَهْ
وَ يِخَلِّي عِيَالَهْ جِيعَانِينْ.
6 الرَّبّ خَطَّانِي حَاكِمْ فِي الشَّعَبْ
وَ لَاكِنْ هُمَّنْ قَاعِدِينْ يَبْزُقُوا لَيِّ فِي وِجْهِي.
7 شَوْفِي ضِعِفْ مِنْ الْحِزِنْ
وَ جِسْمِي كَمَّلْ، فَضَّلْ إِلَّا ضُلِّي.
8 النَّاسْ الْعَدِيلِينْ أَلْعَجَّبَوْا
وَ الْبَرِيِّينْ يُقُمُّوا ضِدِّي مِثِلْ كَافِرْ.
9 الصَّالِحْ يَثْبِتْ فِي دَرْبَهْ
وَ الْإِيدَيْنَهْ نَضِيفْينْ يَلْقَى قُدْرَةْ زِيَادَةْ.
10 مِنْ فَضُلْكُو، تَعَالُوا كُلُّكُو!
أَنَا مَا نَلْقَى نَادُمْ حَكِيمْ فِي أُسُطْكُو.
11 أَيَّامِي كَمَّلَوْا
وَ نِيّتِي مَا أَلْحَقَّقَتْ
وَ مُنَى قَلْبِي أَدَّمَّرْ.
12 وَ اللَّيْل، هُمَّنْ يَجْعَلَوْه نَهَارْ!
وَ فِي النُّورْ، يُقُولُوا الضَّلَامْ قَرِيبْ.
13 أَنَا مَا عِنْدِي عَشَمْ!
الْقَبُرْ يَبْقَى بَيْتِي
وَ فِي الضَّلَامْ، نَفْرُشْ فُرَاشِي.
14 وَ نِعِيطْ فِي الْقَبُرْ وَ نُقُولْ:
«إِنْتَ أَبُويِ!»
وَ لِلدُّودْ الْفِي جِسْمِي، نُقُولْ:
«إِنْتَ أَمِّي وَ أَخْتِي!»
15 كَنْ مِثِلْ دَا، وَيْن عَشَمِي؟
وَ يَاتُو يَقْدَرْ يِشِيفْ مُنَايِ؟
16 هُو يَنْزِلْ مَعَايِ فِي الْقَبُرْ
وَ مَعَايَهْ سَوَا نَقْعُدُوا فِي التُّرَابْ.