Dénombrement et peste
V. 1-6: cf. 2 S 24:1-9.1 Satan se leva contre Israël, et il excita David à faire le dénombrement d’Israël. 2 Et David dit à Joab et aux chefs du peuple: Allez, faites le dénombrement d’Israël, depuis Beer-Schéba jusqu’à Dan, et rapportez-le-moi, afin que je sache à combien il s’élève. 3 Joab répondit: Que l’Éternel rende son peuple cent fois plus nombreux! O roi mon seigneur, ne sont-ils pas tous serviteurs de mon seigneur? Mais pourquoi mon seigneur demande-t-il cela? Pourquoi faire ainsi pécher Israël? 4 Le roi persista dans l’ordre qu’il donnait à Joab. Et Joab partit, et parcourut tout Israël; puis il revint à Jérusalem. 5 Joab remit à David le rôle du dénombrement du peuple: il y avait dans tout Israël onze cent mille hommes tirant l’épée, et en Juda quatre cent soixante-dix mille hommes tirant l’épée. 6 Il ne fit point parmi eux le dénombrement de Lévi et de Benjamin, car l’ordre du roi lui paraissait une abomination.
21 v. 7 à 22 v. 1: cf. 2 S 24:10-25. 2 Ch 3:1.7 Cet ordre déplut à Dieu, qui frappa Israël. 8 Et David dit à Dieu: J’ai commis un grand péché en faisant cela! Maintenant, daigne pardonner l’iniquité de ton serviteur, car j’ai complètement agi en insensé! 9 L’Éternel adressa ainsi la parole à Gad, le voyant de David: 10 Va dire à David: Ainsi parle l’Éternel: Je te propose trois fléaux; choisis-en un, et je t’en frapperai. 11 Gad alla vers David, et lui dit: Ainsi parle l’Éternel: 12 Accepte, ou trois années de famine, ou trois mois pendant lesquels tu seras détruit par tes adversaires et atteint par l’épée de tes ennemis, ou trois jours pendant lesquels l’épée de l’Éternel et la peste seront dans le pays et l’ange de l’Éternel portera la destruction dans tout le territoire d’Israël. Vois maintenant ce que je dois répondre à celui qui m’envoie. 13 David répondit à Gad: Je suis dans une grande angoisse! Oh! Que je tombe entre les mains de l’Éternel, car ses compassions sont immenses; mais que je ne tombe pas entre les mains des hommes! 14 L’Éternel envoya la peste en Israël, et il tomba soixante-dix mille hommes d’Israël. 15 Dieu envoya un ange à Jérusalem pour la détruire; et comme il la détruisait, l’Éternel regarda et se repentit de ce mal, et il dit à l’ange qui détruisait: Assez! Retire maintenant ta main. L’ange de l’Éternel se tenait près de l’aire d’Ornan, le Jébusien. 16 David leva les yeux, et vit l’ange de l’Éternel se tenant entre la terre et le ciel et ayant à la main son épée nue tournée contre Jérusalem. Alors David et les anciens, couverts de sacs, tombèrent sur leur visage. 17 Et David dit à Dieu: N’est-ce pas moi qui ai ordonné le dénombrement du peuple? C’est moi qui ai péché et qui ai fait le mal; mais ces brebis, qu’ont-elles fait? Éternel, mon Dieu, que ta main soit donc sur moi et sur la maison de mon père, et qu’elle ne fasse point une plaie parmi ton peuple! 18 L’ange de l’Éternel dit à Gad de parler à David, afin qu’il montât pour élever un autel à l’Éternel dans l’aire d’Ornan, le Jébusien. 19 David monta, selon la parole que Gad avait prononcée au nom de l’Éternel. 20 Ornan se retourna et vit l’ange, et ses quatre fils se cachèrent avec lui: il foulait alors du froment. 21 Lorsque David arriva auprès d’Ornan, Ornan regarda, et il aperçut David; puis il sortit de l’aire, et se prosterna devant David, le visage contre terre. 22 David dit à Ornan: Cède-moi l’emplacement de l’aire pour que j’y bâtisse un autel à l’Éternel; cède-le-moi contre sa valeur en argent, afin que la plaie se retire de dessus le peuple. 23 Ornan répondit à David: Prends-le, et que mon seigneur le roi fasse ce qui lui semblera bon; vois, je donne les bœufs pour l’holocauste, les chars pour le bois, et le froment pour l’offrande, je donne tout cela. 24 Mais le roi David dit à Ornan: Non! Je veux l’acheter contre sa valeur en argent, car je ne présenterai point à l’Éternel ce qui est à toi, et je n’offrirai point un holocauste qui ne me coûte rien. 25 Et David donna à Ornan six cents sicles d’or pour l’emplacement. 26 David bâtit là un autel à l’Éternel, et il offrit des holocaustes et des sacrifices d’actions de grâces. Il invoqua l’Éternel, et l’Éternel lui répondit par le feu, qui descendit du ciel sur l’autel de l’holocauste. 27 Alors l’Éternel parla à l’ange, qui remit son épée dans le fourreau. 28 A cette époque-là, David, voyant que l’Éternel l’avait exaucé dans l’aire d’Ornan, le Jébusien, y offrait des sacrifices. 29 Mais le tabernacle de l’Éternel, construit par Moïse au désert, et l’autel des holocaustes, étaient alors sur le haut lieu de Gabaon. 30 David ne pouvait pas aller devant cet autel pour chercher Dieu, parce que l’épée de l’ange de l’Éternel lui avait causé de l’épouvante.
Dawuud hasab Bani Israaʼiil
1 Wa yoom waahid, Ibliis gamma didd Bani Israaʼiil wa lazza Dawuud le yahsibhum. 2 Wa khalaas, Dawuud gaal le Yuwaab wa le kubaaraat al-chaʼab : «Amchu ahsubu kulla Bani Israaʼiil min turaab Daan fi l-munchaakh lahaddi Biir Sabʼa fi l-wati. Wa gabbulu jiibu leyi adadhum achaan naʼarfah.» 3 Wa Yuwaab gaal : «Khalli Allah yiziid adad al-chaʼab miya marra, ya siidi al-malik ! Al-naas dool ma kulluhum ke khaddaamiinak walla ? Wa maala inta ya siidi tidoor tisawwi al-cheyy da ? Wa maala tilizz Bani Israaʼiil fi l-khata da ?»
4 Wa laakin amur al-malik bigi chadiid bilheen fi Yuwaab. Wa khalaas, Yuwaab gamma raakh fi kulla balad Israaʼiil le yahsib al-chaʼab. Wa baʼad da, gabbal fi Uruchaliim. 5 Wa Yuwaab anta adad hisaab al-chaʼab le l-malik. Wa rujaal Bani Israaʼiil adadhum 1 100 000 askar al-yaʼarfu harb al-suyuuf wa min Bani Yahuuza kamaan 470 000. 6 Wa Yuwaab ma hasab al-Laawiyiin wa la gabiilat Banyaamiin achaan hu jaʼal amur al-malik muharram.
7 Wa l-cheyy da, fasil giddaam al-Rabb wa hu aakhab Bani Israaʼiil. 8 Wa Dawuud gaal le l-Rabb : «Ana sawweet zanib kabiir achaan hasabt al-chaʼab. Wa laakin hassaʼ da, akhfir leyi khataayi ana abdak. Achaan ana sawweet al-cheyy da misil naadum matmuus.»
9 Wa Allah hajja le l-nabi Gaad al-yichiif ruʼya le Dawuud wa gaal leyah : 10 «Amchi guul le Dawuud : ‹Daahu Allah gaal : “Ana nigaddim leek talaata nafar hana masaayib. Wa aʼazil minhum waahid wa ana ninazzilah.”›»
11 Wa khalaas, Gaad macha le Dawuud wa gaal leyah : «Daahu Allah gaal : ‹Hassaʼ aʼazil al-waba al-tahmalah. 12 Inta tidoor talaata sana hana juuʼ fi baladak ? Aw tidoor tajri giddaam udwaanak wa humman yaturduuk le muddit talaata chahar ? Aw tidoor Allah yinazzil waba le muddit talaata yoom fi baladak wa malak Allah yijiib al-kharaab fi kulla balad Israaʼiil ?› Hassaʼ da, fakkir wa ooriini al-radd al-nuguulah le Allah al-rassalaani.» 13 Wa Dawuud gaal le Gaad : «Ana addaayagt marra waahid. Khalli nagaʼ fi iid Allah achaan rahmatah wasiiʼe. Wa khalli ma nagaʼ fi iid insaan.»
14 Wa khalaas, Allah nazzal waba fi Israaʼiil. Wa maato 70 000 naas fi kulla balad Israaʼiil. 15 Wa l-Rabb rassal malak fi Uruchaliim le yidammirha. Wa wakit al-malak gaaʼid yidammir, Allah khalla al-fasaala al-awwal kharrar yisawwiiha. Wa gaal le l-malak al-mudammir : «Khalaas kafa. Arfaʼ iidak !» Wa fi l-wakit da, malak Allah gaaʼid fi madagg hana Urnaan al-Yabuusi. 16 Wa Dawuud rafaʼ raasah wa chaaf malak Allah waagif ambeen al-sama wa l-ard wa seefah masluul fi iidah wa maddaah ale Uruchaliim. Khalaas fi l-bakaan da, Dawuud wa l-chuyuukh libso khulgaan al-tooba wa wagaʼo be wujuuhhum fi l-ard.
17 Wa Dawuud gaal le l-Rabb : «Ma ana bas amart yahsubu al-chaʼab walla ? Wa ana bas aznabt wa sawweet al-khata da. Laakin al-chaʼab dool misil khanam bas, ma sawwo cheyy ! Ya Allah Ilaahi ! Aakhibni ana wa aayilti wa laakin ma tinazzil al-waba da fi chaʼabak.»
18 Wa malak Allah gaal le Gaad : «Amchi guul le Dawuud khalli yamchi yabni madbah le Allah fi l-madagg hana Urnaan al-Yabuusi.» 19 Wa khalaas Dawuud macha misil gaalah leyah Gaad be usum Allah.
20 Wa Urnaan gaaʼid yudugg al-gameh fi l-madagg. Wa wakit anlafat, chaaf al-malak. Wa awlaadah al-arbaʼa al-maʼaayah arrado wa allabbado. 21 Wa Dawuud macha le Urnaan wa wakit Urnaan chaafah, hu marag min al-madagg wa wagaʼ fi l-ard wa sajad giddaam al-malik.
22 Wa Dawuud gaal le Urnaan : «Antiini bakaan al-madagg da. Nidoor nabni foogah madbah le Allah achaan al-waba da yagiif min al-chaʼab. Antiini wa nikaffiik tamanah kaamil.» 23 Wa Urnaan radda le Dawuud wa gaal : «Ya siidi al-malik, chiil al-madagg wa sawwi beyah ayyi cheyy al-tidoorah. Chiif, ana nantiik al-bagar le l-dahiiye al-muharraga wa l-kaarro al-yifajjukhu beyah al-gameh yabga leek hatab wa l-gameh kamaan yabga hadiiye hana dagiig. Ana nantiik kulla l-achya dool.» 24 Wa laakin al-malik Dawuud gaal le Urnaan : «La, abadan ! Ana nachriih minnak wa nikaffiik tamanah kaamil. Ma nidoor nichiil khumaamak wa nigaddimah le Allah wa be da, nigaddim dahiiye al-ma nakhsar foogha.»
25 Wa khalaas, Dawuud chara min Urnaan al-madagg be 600 jineeh hana dahab. 26 Wa fi l-bakaan da, Dawuud bana madbah le Allah wa gaddam foogah dahaaya muharragiin wa dahaaya salaama. Wa hu saʼal Allah wa Allah khibil suʼaalah wa nazzal naar min al-sama le yiharrig al-dahaaya al-fi l-madbah. 27 Wa baʼad da, Allah amar al-malak yidakhkhil seefah fi beetah.
28 Wa fi l-wakit da, Dawuud irif kadar Allah radda leyah fi suʼaalah fi l-madagg hana Urnaan al-Yabuusi. Wa min al-yoom da, Dawuud gaaʼid yigaddim dahaaya fi l-bakaan da. 29 Fi l-wakit da, kheemat Allah al-Muusa banaaha fi l-sahara wa l-madbah hana l-dahaaya gaaʼidiin fi bakaan al-ibaada fi Gibʼuun. 30 Wa laakin Dawuud ma gidir macha yasʼal al-Rabb hinaak achaan hu khaaf min seef malak Allah.