Guérison d’un lépreux
V. 1-4: cf. (Mc 1:40-45. Lu 5:12-16.)
1 Lorsque Jésus fut descendu de la montagne, une grande foule le suivit. 2 Et voici, un lépreux s’étant approché se prosterna devant lui, et dit: Seigneur, si tu le veux, tu peux me rendre pur. 3 Jésus étendit la main, le toucha, et dit: Je le veux, sois pur. Aussitôt il fut purifié de sa lèpre. 4 Puis Jésus lui dit: Garde-toi d’en parler à personne; mais va te montrer au sacrificateur, et présente l’offrande que Moïse a prescrite, afin que cela leur serve de témoignage.
Guérison du serviteur d’un centenier
V. 5-13: cf. Lu 7:1-10.
5 Comme Jésus entrait dans Capernaüm, un centenier l’aborda, 6 le priant et disant: Seigneur, mon serviteur est couché à la maison, atteint de paralysie et souffrant beaucoup. 7 Jésus lui dit: J’irai, et je le guérirai. 8 Le centenier répondit: Seigneur, je ne suis pas digne que tu entres sous mon toit; mais dis seulement un mot, et mon serviteur sera guéri. 9 Car, moi qui suis soumis à des supérieurs, j’ai des soldats sous mes ordres; et je dis à l’un: Va! Et il va; à l’autre: Viens! Et il vient; et à mon serviteur: Fais cela! Et il le fait. 10 Après l’avoir entendu, Jésus fut dans l’étonnement, et il dit à ceux qui le suivaient: Je vous le dis en vérité, même en Israël je n’ai pas trouvé une aussi grande foi.
11 Or, je vous déclare que plusieurs viendront de l’orient et de l’occident, et seront à table avec Abraham, Isaac et Jacob, dans le royaume des cieux. 12 Mais les fils du royaume seront jetés dans les ténèbres du dehors, où il y aura des pleurs et des grincements de dents. 13 Puis Jésus dit au centenier: Va, qu’il te soit fait selon ta foi. Et à l’heure même le serviteur fut guéri.
Guérison de la belle-mère de Pierre et de plusieurs malades
V. 14-17: cf. (Mc 1:29-34. Lu 4:38-41.)
14 Jésus se rendit ensuite à la maison de Pierre, dont il vit la belle-mère couchée et ayant la fièvre. 15 Il toucha sa main, et la fièvre la quitta; puis elle se leva, et le servit. 16 Le soir, on amena auprès de Jésus plusieurs démoniaques. Il chassa les esprits par sa parole, et il guérit tous les malades, 17 afin que s’accomplît ce qui avait été annoncé par Ésaïe, le prophète: Il a pris nos infirmités, et il s’est chargé de nos maladies.
Comment suivre Jésus
V. 18-22: cf. Lu 9:57-62.
18 Jésus, voyant une grande foule autour de lui, donna l’ordre de passer à l’autre bord. 19 Un scribe s’approcha, et lui dit: Maître, je te suivrai partout où tu iras. 20 Jésus lui répondit: Les renards ont des tanières, et les oiseaux du ciel ont des nids; mais le Fils de l’homme n’a pas où reposer sa tête. 21 Un autre, d’entre les disciples, lui dit: Seigneur, permets-moi d’aller d’abord ensevelir mon père. 22 Mais Jésus lui répondit: Suis-moi, et laisse les morts ensevelir leurs morts.
Tempête apaisée
V. 23-27: cf. (Mc 4:35-41. Lu 8:22-25.) Ps 107:23-31.
23 Il monta dans la barque, et ses disciples le suivirent. 24 Et voici, il s’éleva sur la mer une si grande tempête que la barque était couverte par les flots. Et lui, il dormait. 25 Les disciples s’étant approchés le réveillèrent, et dirent: Seigneur, sauve-nous, nous périssons! 26 Il leur dit: Pourquoi avez-vous peur, gens de peu de foi? Alors il se leva, menaça les vents et la mer, et il y eut un grand calme. 27 Ces hommes furent saisis d’étonnement: Quel est celui-ci, disaient-ils, à qui obéissent même les vents et la mer?
Jésus sur le territoire des Gadaréniens; deux démoniaques guéris
V. 28-34: cf. (Mc 5:1-20. Lu 8:26-39.) 1 Jn 3:8.
28 Lorsqu’il fut à l’autre bord, dans le pays des Gadaréniens, deux démoniaques, sortant des sépulcres, vinrent au-devant de lui. Ils étaient si furieux que personne n’osait passer par là. 29 Et voici, ils s’écrièrent: Qu’y a-t-il entre nous et toi, Fils de Dieu? Es-tu venu ici pour nous tourmenter avant le temps? 30 Il y avait loin d’eux un grand troupeau de pourceaux qui paissaient. 31 Les démons priaient Jésus, disant: Si tu nous chasses, envoie-nous dans ce troupeau de pourceaux. 32 Il leur dit: Allez! Ils sortirent, et entrèrent dans les pourceaux. Et voici, tout le troupeau se précipita des pentes escarpées dans la mer, et ils périrent dans les eaux. 33 Ceux qui les faisaient paître s’enfuirent, et allèrent dans la ville raconter tout ce qui s’était passé et ce qui était arrivé aux démoniaques. 34 Alors toute la ville sortit à la rencontre de Jésus; et, dès qu’ils le virent, ils le supplièrent de quitter leur territoire.
Al-Masiih daawa naadum indah jidaam
1 Wakit Isa dalla min al-hajar, naas katiiriin marra waahid taabaʼooh. 2 Wa raajil waahid indah jidaam ja sajad giddaam Isa wa gaal : «Ya sayyidna, kan tidoor tachfiini, akiid inta tagdar wa ana nabga taahir.» 3 Wa Isa madda iidah wa limis al-raajil al-indah jidaam wa gaal : «Nidoor nachfiik. Abga taahir.» Wa tawwaali bigi taahir min al-jidaam. 4 Wa Isa gaal leyah : «Awʼa baalak, ma tiʼoori naadum waahid lahaddi tamchi tiwassif nafsak le raajil al-diin wa tigaddim dahiiye le Allah misil al-nabi Muusa amaraana beeha. Wa misil da, al-naas yaʼarfu kadar inta ligiit al-aafe wa bigiit taahir.»
Iimaan hana kabiir al-askar
5 Wakit Isa macha fi hillit Kafar Naahuum tawwaali naadum waahid ja leyah. Hu kabiir askar al-Roomaaniyiin wa chahadah le Isa. 6 Wa gaal : «Ya sayyidna, khaddaami mardaan wa bigi mukarsah. Jildah maat. Hu raagid fi l-beet wa taʼbaan chadiid.» 7 Wa Isa gaal leyah : «Khalaas, namchu wa nidaawiih.»
8 Wa kabiir al-askar radda leyah wa gaal : «Ya sayyidna, ana ma indi hagg le tadkhul fi beeti. Wa laakin guul kilme waahide bas wa khaddaami yalga al-aafe. 9 Achaan ana kula indi kabiir min foog leyi al-nitabbig amrah. Wa ana kula masʼuul fi naas al-tihit minni al-yitabbugu amri. Wa kan nuguul le waahid : ‹Amchi›, hu yamchi. Wa kan nuguul le naadum aakhar : ‹Taʼaal›, hu yaji. Wa kan nuguul le abdi : ‹Sawwi ke›, hu yisawwiih.»
10 Wa Isa simiʼ kalaamah wa alʼajjab bilheen wa hajja le l-naas al-gaaʼidiin yitaabuʼuuh wa gaal : «Nuguul leeku al-hagg, ma ligiit naadum waahid min Bani Israaʼiil al-indah iimaan chadiid misil iimaan al-naadum da ! 11 Wa nuguul leeku, naas katiiriin yaju min sabaah wa min kharib wa yilʼachcho maʼa Ibraahiim wa Ishaakh wa Yaakhuub fi mamlakat Allah. 12 Wa laakin al-naas al-waajib yamulku al-mamlaka di, Allah yatrudhum fi l-dalaam al-barraani. Hinaak naas yabku wa yiʼaddu sunuunhum min al-nadaama.»
13 Wa Isa hajja le kabiir al-askar wa gaal : «Khalaas amchi wa khalli yabga leek misil inta aamant beyah.» Wa fi l-wakit da bas, khaddaamah ligi al-aafe.
Al-Masiih fi beet Butrus
14 Wa Isa macha fi beet Butrus wa ligi nasiibtah le Butrus wa hi raagde indaha wirde. 15 Wa Isa limis iidha wa l-wirde khallatha wa hi gammat dayyafatah.
16 Wa fi l-makhrib, naas katiiriin jo leyah wa jaabo muchootiniin katiiriin wa Isa gaaʼid yatrud al-chawaatiin be kilme waahide bas wa l-mardaaniin kulluhum ligo al-aafe. 17 Wa misil da, al-kalaam al-Allah gaalah be khachum al-nabi Ichaʼya tamma. Al-nabi gaal : <Al-marad al-foogna aniina, hu zaatah chaalah wa l-wajaʼ al-foogna, hu bas himlah.>
Naaseen dawwaro yitaabuʼu Isa
18 Wa Isa chaaf naas katiiriin lammo foogah wa amar talaamiizah wa gaal : «Taʼaalu nagtaʼo al-bahar.» 19 Wa waahid min al-ulama ja leyah wa gaal : «Ya sayyidna, nitaabiʼak fi ayyi bakaan al-tamchi foogah.» 20 Wa Isa radda leyah wa gaal : «Al-baʼachoom indah nugra wa l-teer indah uchch wa laakin ana Ibn al-Insaan ma indi bakaan nidiss raasi foogah.»
21 Wa naadum aakhar min talaamiizah gaal : «Ya sayyidna, antiini izin achaan namchi nadfin abuuyi. Wa baʼad da, naji nitaabiʼak.» 22 Wa Isa radda leyah wa gaal : «Taʼaal taabiʼni hassaʼ wa khalli al-maytiin yadfunu maytiinhum.»
Al-Masiih waggaf al-riih al-chadiide
23 Wa khalaas Isa rikib fi l-markaba wa talaamiizah taabaʼooh wa rikbo maʼaayah. 24 Wa be khafla riih chadiide marra waahid saagat fi l-bahar wa gawwamat al-challaal wa l-markaba anmalat almi. Wa Isa naayim. 25 Wa l-talaamiiz garrabo leyah wa gawwamooh min al-noom wa gaalo : «Ya sayyidna, najjiina ! Aniina mutna !» 26 Wa Isa gaal leehum : «Iimaanku lissaaʼ daʼiif. Maala takhaafo ?»
Wa gamma foog wa kachcha le l-riih wa l-bahar. Wa tawwaali, al-wata bigat haadiye marra waahid. 27 Wa l-naas alʼajjabo marra waahid wa gaalo : «Al-naadum da, hu yaatu ? Lahaddi al-riih wa l-bahar kula yitiiʼuuh !»
Muchootiniin itneen ligo al-aafe
28 Wa baʼad Isa gataʼ al-bahar wa wassal fi balad al-Gadariyiin, rujaal itneen marago min al-khubuur wa jo laagooh. Wa humman muchootiniin wa khatiiriin bilheen wa l-naas khaafo minhum wa naadum waahid kula ma yagdar yamchi be l-derib da. 29 Wa l-muchootiniin gammo aato wa gaalo : «Ya Ibn Allah, inta tidoor minnina chunu ? Inta jiit achaan tiʼazzibna gubbaal yoom al-Hisaab walla ?»
30 Wa chiyya baʼiid minhum, fi khanaaziir katiiriin gaaʼidiin yasraho. 31 Wa l-chawaatiin chahado Isa wa gaalo : «Kan tatrudna, khalaas rassilna fi l-khanaaziir dool». 32 Wa Isa gaal leehum : «Yalla amchu !» Wa humman marago min al-rujaal dool wa dakhalo fi l-khanaaziir. Wa l-khanaaziir kulluhum jaro min taraf al-hajar wa wagaʼo fi l-bahar wa khalaas al-almi akalaahum.
33 Wa ruʼyaan al-khanaaziir arrado wa macho khabbaro fi l-hille be kulla cheyy al-chaafooh wa kikkeef al-muchootiniin ligo al-aafe. 34 Wa khalaas naas al-hille marago kulluhum achaan yigaabulu Isa wa wakit laagooh, chahadooh achaan yamrug min baladhum.