ÉLI ET SAMUEL,
LES DEUX DERNIERS JUGES EN ISRAËL
Ch. 1 à 12. (Ps 99:6.)
Éli souverain sacrificateur et juge en Israël
V. 1-8: cf. (De 12:5-18; 16:16, 17.) (Ge 29:30, 31; 30:1, 2.)
1 Il y avait un homme de Ramathaïm-Tsophim, de la montagne d’Éphraïm, nommé Elkana, fils de Jeroham, fils d’Élihu, fils de Thohu, fils de Tsuph, Éphratien. 2 Il avait deux femmes, dont l’une s’appelait Anne, et l’autre Peninna; Peninna avait des enfants, mais Anne n’en avait point. 3 Chaque année, cet homme montait de sa ville à Silo, pour se prosterner devant l’Éternel des armées et pour lui offrir des sacrifices. Là se trouvaient les deux fils d’Éli, Hophni et Phinées, sacrificateurs de l’Éternel. 4 Le jour où Elkana offrait son sacrifice, il donnait des portions à Peninna, sa femme, et à tous les fils et à toutes les filles qu’il avait d’elle. 5 Mais il donnait à Anne une portion double; car il aimait Anne, que l’Éternel avait rendue stérile. 6 Sa rivale lui prodiguait les mortifications, pour la porter à s’irriter de ce que l’Éternel l’avait rendue stérile. 7 Et toutes les années il en était ainsi. Chaque fois qu’Anne montait à la maison de l’Éternel, Peninna la mortifiait de la même manière. Alors elle pleurait et ne mangeait point. 8 Elkana, son mari, lui disait: Anne, pourquoi pleures-tu, et ne manges-tu pas? Pourquoi ton cœur est-il attristé? Est-ce que je ne vaux pas pour toi mieux que dix fils?
V. 9-19: cf. No 30:4, etc. (Ps 50:15; 120:1, etc. Ja 5:13. Ph 4:6, 7.) Ps 10:14.
9 Anne se leva, après que l’on eut mangé et bu à Silo. Le sacrificateur Éli était assis sur un siège, près de l’un des poteaux du temple de l’Éternel. 10 Et, l’amertume dans l’âme, elle pria l’Éternel et versa des pleurs. 11 Elle fit un vœu, en disant: Éternel des armées! Si tu daignes regarder l’affliction de ta servante, si tu te souviens de moi et n’oublies point ta servante, et si tu donnes à ta servante un enfant mâle, je le consacrerai à l’Éternel pour tous les jours de sa vie, et le rasoir ne passera point sur sa tête. 12 Comme elle restait longtemps en prière devant l’Éternel, Éli observa sa bouche. 13 Anne parlait dans son cœur, et ne faisait que remuer les lèvres, mais on n’entendait point sa voix. Éli pensa qu’elle était ivre, 14 et il lui dit: Jusques à quand seras-tu dans l’ivresse? Fais passer ton vin. 15 Anne répondit: Non, mon seigneur, je suis une femme qui souffre en son cœur, et je n’ai bu ni vin ni boisson enivrante; mais je répandais mon âme devant l’Éternel. 16 Ne prends pas ta servante pour une femme pervertie, car c’est l’excès de ma douleur et de mon chagrin qui m’a fait parler jusqu’à présent. 17 Éli reprit la parole, et dit: Va en paix, et que le Dieu d’Israël exauce la prière que tu lui as adressée! 18 Elle dit: Que ta servante trouve grâce à tes yeux! Et cette femme s’en alla. Elle mangea, et son visage ne fut plus le même. 19 Ils se levèrent de bon matin, et après s’être prosternés devant l’Éternel, ils s’en retournèrent et revinrent dans leur maison à Rama.
Naissance de Samuel
V. 20-28: cf. (Ge 25:21. Ps 116:1, 2, 12-14.) 1 S 2:18-21.
Elkana connut Anne, sa femme, et l’Éternel se souvint d’elle. 20 Dans le cours de l’année, Anne devint enceinte, et elle enfanta un fils, qu’elle nomma Samuel, car, dit-elle, je l’ai demandé à l’Éternel. 21 Son mari Elkana monta ensuite avec toute sa maison, pour offrir à l’Éternel le sacrifice annuel, et pour accomplir son vœu. 22 Mais Anne ne monta point, et elle dit à son mari: Lorsque l’enfant sera sevré, je le mènerai, afin qu’il soit présenté devant l’Éternel et qu’il reste là pour toujours. 23 Elkana, son mari, lui dit: Fais ce qui te semblera bon, attends de l’avoir sevré. Veuille seulement l’Éternel accomplir sa parole! Et la femme resta et allaita son fils, jusqu’à ce qu’elle le sevrât. 24 Quand elle l’eut sevré, elle le fit monter avec elle, et prit trois taureaux, un épha de farine, et une outre de vin. Elle le mena dans la maison de l’Éternel à Silo: l’enfant était encore tout jeune. 25 Ils égorgèrent les taureaux, et ils conduisirent l’enfant à Éli. 26 Anne dit: Mon seigneur, pardon! Aussi vrai que ton âme vit, mon seigneur, je suis cette femme qui me tenais ici près de toi pour prier l’Éternel. 27 C’était pour cet enfant que je priais, et l’Éternel a exaucé la prière que je lui adressais. 28 Aussi je veux le prêter à l’Éternel: il sera toute sa vie prêté à l’Éternel. Et ils se prosternèrent là devant l’Éternel
Hinna wa darritha
1 Fiyah raajil waahid min hillit al-Raama fi jibaal Afraayim min khachum beet Suuf. Usmah Alikhaana wileed Yaruuhaam wileed Aliihu wileed Tuuhu wileed Suuf. Wa hu min gabiilat Afraayim. 2 Hu indah awiin itneen, al-kabiire usumha Hinna wa l-sakhayre usumha Fininna. Wa Fininna wildat leyah iyaal wa laakin Hinna kamaan aagre.
3 Wa kulli sana Alikhaana yamrug min hillitah yatlaʼ wa yamchi le hillit Chiilooh achaan yasjud wa yigaddim dahiiye le Allah al-Gaadir. Wa da l-bakaan al-gaaʼidiin foogah rujaal al-diin al-itneen Hufni wa Fiinhaas awlaad Ali. Wa humman masʼuuliin min al-dahiiye al-yigaddumuuha le Allah.
4 Wa kulli wakit kan ja wakit al-dahiiye, Alikhaana yadbah wa yanti Fininna gisim al-laham ale adadhum hi wa awlaadha wa banaatha. 5 Wa laakin le Hinna, yantiiha gisim khaass hana l-laham achaan hu biriidha, hi al-Allah jaʼalaaha aagre. 6 Wa darritha daayman tizaʼʼilha le tahrig galibha be sabab Allah jaʼalaaha aagre. 7 Wa l-cheyy da gaaʼid yabga kulli sana. Wa wakit Hinna tatlaʼ le beet Allah, Fininna tiwaajiʼha lahaddi tabki wa taaba al-akil. 8 Wa raajilha Alikhaana yuguul leeha : «Ya Hinna, maalki tabki wa taabe al-akil ? Maalki haznaane ? Ana raajilki ma akheer leeki min achara awlaad walla ?»
Hinna saʼalat Allah
9 Wa yoom waahid baʼad ma akalo wa chirbo fi Chiilooh, Hinna gammat. Wa fi l-wakit da, raajil al-diin al-usmah Ali gaaʼid fi kursiih jamb baab beet Allah. 10 Wa hi gaaʼide tasʼal Allah wa tabki be hurga. 11 Wa sawwat nazir wa gaalat : «Ya Allah al-Gaadir, chiifni ana khaadmak ! Fakkir foogi wa ma tansaani ! Antiini wileed. Kan anteetni wileed, ana nantiih leek muddit hayaatah. Wa ma nizayyin raasah abadan wa da yiwassif kadar ana anteetah leek.»
12 Wa wakit Hinna gaaʼide tasʼal Allah mudda tawiile, Ali gaaʼid yichiif khachumha. 13 Hi gaaʼide tasʼal Allah fi galibha wa chalaaliifha gaaʼidiin bilharrako laakin hissaha ma binsamiʼ. Khalaas fi l-bakaan da, Ali yahsib hi sakraane. 14 Wa gaal leeha : «Maala macheeti sikirti ? Amchi farrigi al-khamar minki !» 15 Wa Hinna raddat leyah wa gaalat : «La, ya sayyidi ! Ana mara haznaane. Wa la chiribt khamar wa la cheyy al-bisakkir. Laakin ana gult kulla hamm galbi giddaam Allah. 16 Ma tahsib khaadmak mara sitt charr. Be sabab hizni wa zaʼali bas, ana tawwalt fi suʼaali le Allah.» 17 Wa Ali radda leeha wa gaal : «Amchi be l-salaama. Wa khalli Allah Ilaah Bani Israaʼiil yantiiki al-cheyy al-saʼaltiih minnah.» 18 Wa hi gaalat leyah : «Khalaas, ya sayyidi, kan inta ridiit leyi.»
Wa khalaas, machat akalat wa hizinha faat. 19 Wa ambaakir be fajur badri, gammo sajado le Allah wa gabbalo le beethum fi hillit al-Raama. Wa baʼad da, Alikhaana lamma maʼa martah Hinna wa Allah fakkar leeha wa khibil suʼaalha 20 wa hi bigat khalbaane. Wa fi nafs al-sana di, hi wildat wileed wa sammatah Samuwiil, maʼanaatah ana saʼaltah min Allah.
Hinna haggagat kalaamha
21 Wa baʼad da, Alikhaana wa kulla aayiltah dawwaro yamchu fi Chiilooh achaan yigaddim al-dahiiye hana l-sana di le Allah wa yigaddim al-dahiiye al-hu waaʼad beeha fi nazrah. 22 Wa laakin Hinna ma machat maʼaahum wa gaalat le raajilha : «Ana kan faradt al-wileed hatta namchi niwaddiih yagood hinaak fi beet Allah daayman.» 23 Wa raajilha gaal : «Sawwi al-cheyy al-tidoorah. Wa agoodi lahaddi tafurdiih. Wa Allah bas yihaggig kalaamah.»
Wa khalaas, Hinna gaʼadat fi l-beet wa karabat wileedha lahaddi faradatah. 24 Wa wakit faradatah, chaalat maʼaaha toor wald talaata sana wa 10 kooro hana dagiig wa girbe hana khamar. Wa machat fi hillit Chiilooh wa chaalat al-wileed wa dakhalat beyah fi beet Allah. Wa fi l-wakit da, al-wileed lissaaʼah sakhayyar. 25 Wa dabaho al-toor wa waddo al-wileed le Ali raajil al-diin. 26 Wa Hinna gaalat leyah : «Ya sayyidi, iriftini walla ? Ana al-mara al-jaat leek yoom daak hini saʼalat Allah. 27 Ana saʼalt Allah achaan yantiini al-wileed da. Wa daahu antaani al-cheyy al-ana talabtah minnah. 28 Wa hassaʼ, ana nantiih le Allah muddit hayaatah.»
Khalaas fi l-bakaan da, kulluhum sajado le Allah.