1 Le serpent était le plus rusé de tous les animaux des champs, que l’Éternel Dieu avait faits. Il dit à la femme: Dieu a-t-il réellement dit: Vous ne mangerez pas de tous les arbres du jardin? 2 La femme répondit au serpent: Nous mangeons du fruit des arbres du jardin. 3 Mais quant au fruit de l’arbre qui est au milieu du jardin, Dieu a dit: Vous n’en mangerez point et vous n’y toucherez point, de peur que vous ne mouriez. 4 Alors le serpent dit à la femme: Vous ne mourrez point; 5 mais Dieu sait que, le jour où vous en mangerez, vos yeux s’ouvriront, et que vous serez comme des dieux, connaissant le bien et le mal. 6 La femme vit que l’arbre était bon à manger et agréable à la vue, et qu’il était précieux pour ouvrir l’intelligence; elle prit de son fruit, et en mangea; elle en donna aussi à son mari, qui était auprès d’elle, et il en mangea.
V. 7-24: cf. Ja 1:13-15. (Ro 5:12-21; 8:20-22.)
7 Les yeux de l’un et de l’autre s’ouvrirent, ils connurent qu’ils étaient nus, et ayant cousu des feuilles de figuier, ils s’en firent des ceintures. 8 Alors ils entendirent la voix de l’Éternel Dieu, qui parcourait le jardin vers le soir, et l’homme et sa femme se cachèrent loin de la face de l’Éternel Dieu, au milieu des arbres du jardin. 9 Mais l’Éternel Dieu appela l’homme, et lui dit: Où es-tu? 10 Il répondit: J’ai entendu ta voix dans le jardin, et j’ai eu peur, parce que je suis nu, et je me suis caché. 11 Et l’Éternel Dieu dit: Qui t’a appris que tu es nu? Est-ce que tu as mangé de l’arbre dont je t’avais défendu de manger? 12 L’homme répondit: La femme que tu as mise auprès de moi m’a donné de l’arbre, et j’en ai mangé. 13 Et l’Éternel Dieu dit à la femme: Pourquoi as-tu fait cela? La femme répondit: Le serpent m’a séduite, et j’en ai mangé. 14 L’Éternel Dieu dit au serpent: Puisque tu as fait cela, tu seras maudit entre tout le bétail et entre tous les animaux des champs, tu marcheras sur ton ventre, et tu mangeras de la poussière tous les jours de ta vie. 15 Je mettrai inimitié entre toi et la femme, entre ta postérité et sa postérité: celle-ci t’écrasera la tête, et tu lui blesseras le talon. 16 Il dit à la femme: J’augmenterai la souffrance de tes grossesses, tu enfanteras avec douleur, et tes désirs se porteront vers ton mari, mais il dominera sur toi. 17 Il dit à l’homme: Puisque tu as écouté la voix de ta femme, et que tu as mangé de l’arbre au sujet duquel je t’avais donné cet ordre: Tu n’en mangeras point! Le sol sera maudit à cause de toi. C’est à force de peine que tu en tireras ta nourriture tous les jours de ta vie, 18 il te produira des épines et des ronces, et tu mangeras de l’herbe des champs. 19 C’est à la sueur de ton visage que tu mangeras du pain, jusqu’à ce que tu retournes dans la terre, d’où tu as été pris; car tu es poussière, et tu retourneras dans la poussière. 20 Adam donna à sa femme le nom d’Ève: car elle a été la mère de tous les vivants. 21 L’Éternel Dieu fit à Adam et à sa femme des habits de peau, et il les en revêtit. 22 L’Éternel Dieu dit: Voici, l’homme est devenu comme l’un de nous, pour la connaissance du bien et du mal. Empêchons-le maintenant d’avancer sa main, de prendre de l’arbre de vie, d’en manger, et de vivre éternellement. 23 Et l’Éternel Dieu le chassa du jardin d’Éden, pour qu’il cultivât la terre, d’où il avait été pris. 24 C’est ainsi qu’il chassa Adam; et il mit à l’orient du jardin d’Éden les chérubins qui agitent une épée flamboyante, pour garder le chemin de l’arbre de vie.
Al-insaan isi amur Allah
1 Wa l-daabi hu najiid min kulla haywaanaat al-kadaade al-khalagaahum Allah al-Rabb. Wa l-daabi saʼalaaha le l-mara wa gaal : «Sahiih ke al-Rabb gaal leeku ma taakulu iyaal min kulla l-chadar al-fi l-jineene walla ?» 2 Wa l-mara raddat le l-daabi wa gaalat : «Nagdaro naakulu min iyaal kulla l-chadar al-fi l-jineene. 3 Laakin min iyaal al-chadara al-fi ust al-jineene di, al-Rabb gaal leena ma naakuluuhum wa la nilammusuuhum. Achaan kan yoom akalnaahum da, numuutu.» 4 Wa l-daabi radda leeha wa gaal : «La ! Ma tumuutu ! 5 Al-Rabb yaʼarif kan yoom akaltuuhum, uyuunku yinfathu wa tabgo mislah. Wa taʼarfu al-kheer wa l-charr.»
6 Wa khalaas, al-mara chaafat al-chadara di taʼajib al-een wa samha le l-akil wa adiile tanti al-ilim. Wa be da, gataʼat min iyaalha, akalatah wa raajilha gaaʼid jambaha wa hi antatah wa hu kula akal. 7 Wa tawwaali ke, uyuunhum anfataho wa irfo nufuushum kadar humman aryaaniin. Khalaas, chaalo warchaal kubaar min chadara al-tiin, khayyatooh wa saddo beyah ireehum.
8 Wa be achiiye wakit al-riih gaaʼide tusuug, al-raajil wa martah simʼo hiss Allah al-Rabb fi l-jineene. Wa humman allabbado min wijih Allah al-Rabb fi usut chadar al-jineene.
9 Wa Allah al-Rabb naada al-raajil wa gaal leyah : «Inta ween ?» 10 Wa l-raajil radda wa gaal : «Ana simiʼt harakatak fi l-jineene wa khuft minnak achaan ana aryaan. Fi chaan da bas, ana allabbadt minnak.» 11 Wa Allah al-Rabb gaal leyah : «Yaatu al-ooraak kadar inta aryaan ? Hal inta akalt min al-chadara al-ana dahartak minha walla ?» 12 Wa l-raajil gaal : «Al-mara al-inta khatteetha maʼaayi di, hi bas antatni min iyaal al-chadara wa ana akaltah.» 13 Wa Allah al-Rabb gaal le l-mara : «Chunu al-sawweetiih da ?» Wa hi gaalat : «Al-daabi bas khachchaani wa ana akalt.»
Natiijat al-zanib
14 Wa khalaas, Allah al-Rabb gaal le l-daabi :
«Fi chaan al-inta sawweetah da bas,
inta tabga malʼuun
min kulla l-bahaayim
wa haywaanaat al-kadaade.
Tinkarra be batnak wa taakul ajaaj
fi kulla muddit hayaatak.
15 Inta wa l-mara tabgo udwaan
wa zurriiytak wa zurriiyitha yabgo udwaan.
Wa waahid minhum yikassir raasak
wa inta tiʼaddiih fi kaʼabah.»

16 Wa Allah gaal le l-mara :
«Khalabatki tabga leeki gaasiye
wa inti tatʼabe fi l-waaluuda.
Wa indiki chahwa le raajilki
wa laakin hu yamlukki.»

17 Wa Allah gaal le Adam :
«Inta simiʼt kalaam martak
wa akalt min iyaal hana l-chadara
al-ana dahartak minha.
Fi chaanak inta,
al-turaab yabga malʼuun.
Wa talga maʼaachak be taʼab
fi kulla muddit hayaatak.
18 Chook wa haskaniit yugummu leek
min al-turaab
wa taakul min nabaataat al-kadaade.
19 Wa be duraaʼak bas taakul
lahaddi tigabbil fi l-turaab
al-khalagook minnah.
Achaan inta min al-turaab
wa tigabbil fi l-turaab.»

20 Wa l-raajil samma martah Hawwa (maʼanaatah al-haya) achaan hi amm hana kulli insaan hayy. 21 Wa Allah al-Rabb sawwa le Adam wa martah khulgaan hana farwa wa labbasaahum leehum.
22 Wa Allah al-Rabb gaal : «Daahu al-insaan bigi misilna wa yaʼarif al-kheer wa l-charr. Hassaʼ da, khalli nadharooh ma yimidd iidah le yichiil iyaal chadarat al-Haya le yaakulha wa yiʼiich daayman.» 23 Wa khalaas, Allah al-Rabb taradah min jineenit Adin wa yamchi yahrit al-turaab al-khalagooh minnah. 24 Wa min tarad al-insaan, Allah al-Rabb khatta makhluugiin samaawiyiin be l-nuss al-sabhaani le jineenit Adin. Wa be seef al-indah naar yuduur, humman yaharsu derib chadarat al-Haya.