V. 1-17: cf. Job 23. (És 50:10. La 3:31-33.)
1 Mon âme est dégoûtée de la vie!
Je donnerai cours à ma plainte,
Je parlerai dans l’amertume de mon âme.
2 Je dis à Dieu: Ne me condamne pas!
Fais-moi savoir pourquoi tu me prends à partie!
3 Te paraît-il bien de maltraiter,
De repousser l’ouvrage de tes mains,
Et de faire briller ta faveur sur le conseil des méchants?
4 As-tu des yeux de chair,
Vois-tu comme voit un homme?
5 Tes jours sont-ils comme les jours de l’homme,
Et tes années comme ses années,
6 Pour que tu recherches mon iniquité,
Pour que tu t’enquières de mon péché,
7 Sachant bien que je ne suis pas coupable,
Et que nul ne peut me délivrer de ta main?
8 Tes mains m’ont formé, elles m’ont créé,
Elles m’ont fait tout entier… Et tu me détruirais!
9 Souviens-toi que tu m’as façonné comme de l’argile;
Voudrais-tu de nouveau me réduire en poussière?
10 Ne m’as-tu pas coulé comme du lait?
Ne m’as-tu pas caillé comme du fromage?
11 Tu m’as revêtu de peau et de chair,
Tu m’as tissé d’os et de nerfs;
12 Tu m’as accordé ta grâce avec la vie,
Tu m’as conservé par tes soins et sous ta garde.
13 Voici néanmoins ce que tu cachais dans ton cœur,
Voici, je le sais, ce que tu as résolu en toi-même.
14 Si je pèche, tu m’observes,
Tu ne pardonnes pas mon iniquité.
15 Suis-je coupable, malheur à moi!
Suis-je innocent, je n’ose lever la tête,
Rassasié de honte et absorbé dans ma misère.
16 Et si j’ose la lever, tu me poursuis comme un lion,
Tu me frappes encore par des prodiges.
17 Tu m’opposes de nouveaux témoins,
Tu multiplies tes fureurs contre moi,
Tu m’assailles d’une succession de calamités.
V. 18-22: cf. Job 3:11-26Job 7:7-21.18 Pourquoi m’as-tu fait sortir du sein de ma mère?
Je serais mort, et aucun œil ne m’aurait vu;
19 Je serais comme si je n’eusse pas existé,
Et j’aurais passé du ventre de ma mère au sépulcre.
20 Mes jours ne sont-ils pas en petit nombre? Qu’il me laisse,
Qu’il se retire de moi, et que je respire un peu,
21 Avant que je m’en aille, pour ne plus revenir,
Dans le pays des ténèbres et de l’ombre de la mort,
22 Pays d’une obscurité profonde,
Où règnent l’ombre de la mort et la confusion,
Et où la lumière est semblable aux ténèbres.
Ayyuub yihajji be hizin galbah
1 Al-haya bakhkhadat leyi.
Ana ma nikhalli chakwiti
wa nihajji be hizni al-fi galbi.
2 Wa nuguul le Rabbi :
«Ma tajʼalni khaati !
Ooriini maala tahrijni ?
3 Hal adiil leek tazlumni ?
Maala taabaani ana khaliigtak
wa tinawwir khittat al-aasiyiin walla ?
4 Uyuunak misil uyuun al-makhluugiin walla ?
Wa tichiif misil Bani Adam walla ?
5 Hal ayyaamak misil ayyaam
Bani Adam walla ?
Wa siniinak misil siniin
al-insaan walla ?
6 Maala tifattich fi khataayi
wa tasʼal min zunuubi ?
7 Inta taʼarif kadar ana ma khaati
laakin ma fi naadum al-yinajjiini minnak.
8 Inta khalagtini
wa iideenak addalooni be l-kaamil
laakin hassaʼ tidoor tidammirni !
9 Min fadlak, azzakkar
inta khalagtini min al-tiine.
Laakin hassaʼ,
tidoor tigabbilni fi l-turaab walla ?
10 Inta sabbeetni misil laban
wa jammadtini misil jibna.
11 Inta baneetni be asab wa udaam
wa kaseetni be laham wa farwa.
12 Wa anteetni al-haya wa l-rahma
wa muraakhabatak hafadat ruuhi.»
Al-duud al-taarid
13 «Laakin daahu al-inta labbadtah fi galbak
wa ana irift al-fi fikrak.
14 Kan naznib, inta tichiifni
wa ma tajʼalni bari min khataayi.
15 Wa kan bigiit khaati,
al-azaab leyi !
Wa kan saalih,
ma nagdar narfaʼ raasi.
Ana chabʼaan min al-ihaana
wa mudayyig min al-taʼab.
16 Wa kan narfaʼ raasi,
titaaridni misil duud,
wa tadrubni battaan be gudurtak al-ajiibe.
17 Inta tijaddid hajamaatak diddi
wa tiziid khadabak foogi
wa duyuuch yaju yahjumuuni.
18 «Maala khalleetni
maragt min batun ammi ?
Kan awwal mutt,
ma fi een tichiifni.
19 Wa nabga ma fiini,
wa min batun ammi bas
yiwadduuni fi l-khabur.
20 Wa ayyaami katiiriin walla ?
Khalli yagiifu minni
wa be da, nagdar nafrah.
21 Wa da, gabul ma nigabbil
fi balad al-dalaam,
al-dalaam al-haalik.
22 Aywa, nigabbil fi balad zarga
misil al-dalaam
wa fi l-dalaam al-haalik
al-indah barjaal.
Wa fi l-bakaan da,
al-nuur misil al-dalaam.»