Culpabilité des chefs d’Israël
V. 1-4: cf. És 10:1-4. Ps 82.
1 Je dis: Écoutez, chefs de Jacob,
Et princes de la maison d’Israël!
N’est-ce pas à vous à connaître la justice?
2 Vous haïssez le bien et vous aimez le mal;
Vous leur arrachez la peau et la chair de dessus les os.
3 Ils dévorent la chair de mon peuple,
Lui arrachent la peau,
Et lui brisent les os;
Ils le mettent en pièces comme ce qu’on cuit dans un pot,
Comme de la viande dans une chaudière.
4 Alors ils crieront vers l’Éternel,
Mais il ne leur répondra pas;
Il leur cachera sa face en ce temps-là,
Parce qu’ils ont fait de mauvaises actions.
V. 5-8: cf. És 56:10-12. Jé 23:9, etc.
5 Ainsi parle l’Éternel sur les prophètes qui égarent mon peuple,
Qui annoncent la paix si leurs dents ont quelque chose à mordre,
Et qui publient la guerre si on ne leur met rien dans la bouche:
6 A cause de cela, vous aurez la nuit…, et plus de visions!
Vous aurez les ténèbres…, et plus d’oracles!
Le soleil se couchera sur ces prophètes,
Le jour s’obscurcira sur eux.
7 Les voyants seront confus, les devins rougiront,
Tous se couvriront la barbe;
Car Dieu ne répondra pas.
8 Mais moi, je suis rempli de force, de l’esprit de l’Éternel,
Je suis rempli de justice et de vigueur,
Pour faire connaître à Jacob son crime,
Et à Israël son péché.
V. 9-12: cf. (És 1:21-24. So 3:1-4.) Jé 26:17-19.
9 Écoutez donc ceci, chefs de la maison de Jacob,
Et princes de la maison d’Israël,
Vous qui avez en horreur la justice,
Et qui pervertissez tout ce qui est droit,
10 Vous qui bâtissez Sion avec le sang,
Et Jérusalem avec l’iniquité!
11 Ses chefs jugent pour des présents,
Ses sacrificateurs enseignent pour un salaire,
Et ses prophètes prédisent pour de l’argent;
Et ils osent s’appuyer sur l’Éternel, ils disent:
L’Éternel n’est-il pas au milieu de nous?
Le malheur ne nous atteindra pas.
12 C’est pourquoi, à cause de vous,
Sion sera labourée comme un champ,
Jérusalem deviendra un monceau de pierres,
Et la montagne du temple une sommité couverte de bois.
Allah hazzar al-kubaaraat al-zaalimiin
1 Wa ana Miikha gult :
«Asmaʼo, ya kubaaraat zurriiyit Yaakhuub
wa hukkaam Bani Israaʼiil.
Ma intu bas
al-waajib taʼarfu al-adaala walla ?
2 Wa laakin intu takraho al-kheer
wa tihibbu al-charr.
Taslakho farwit al-naas min jisimhum
wa tagtaʼo lahamhum
wa tikhallu illa udaamhum.
3 Intu taakulu laham chaʼabi
wa taslakho farwithum
wa tikassuru udaamhum.
Wa tigattuʼu laham chaʼabi
misil tusubbuuh fi burma
wa tirakkubuuh fi kalool.»

4 Wa khalaas, al-zaalimiin dool yasʼalo Allah
wa laakin hu ma yurudd leehum.
Fi l-wakit da, hu ma yiwajjih aleehum
achaan humman sawwo amal fasil.
Kalaam Allah didd al-anbiya
5 Wa daahu Allah gaal kalaam didd al-anbiya al-yiwadduru chaʼabah :
«Kan sunuunhum ligo chokhol yaakuluuh,
humman yuguulu :
‹Salaam, Salaam !›
Wa laakin kan naadum ma dassa leehum cheyy fi khachumhum,
yinaadu diddah be l-harib !
6 Wa fi chaan da, intu al-anbiya,
yabga leeku leel bala ruʼya.
Wa yabga leeku dalaam,
ma tagdaro tichawwufu.
Wa l-harraay tagaʼ leeku, ya l-anbiya,
wa l-yoom yidallim leeku.»

7 Aywa, al-yichiifu ruʼya yalgo al-eeb
wa l-chawwaafiin yalgo al-chamaate.
Wa humman yikhattu wujuuhhum
achaan al-Rabb ma radda leehum.
8 Wa laakin ana malaan be gudra
achaan Ruuh Allah nazal foogi.
Wa indi al-adaala wa l-fahaaliiye
le nikhabbir zurriiyit Yaakhuub be isyaanhum
wa Bani Israaʼiil be zanibhum.
Miikha khabbar be damaar al-madiina
9 Asmaʼo al-kalaam da, ya kubaaraat zurriiyit Yaakhuub
wa ya hukkaam Bani Israaʼiil.
Intu tiharrumu al-adaala
wa tiʼawwuju ayyi cheyy al-adiil.
10 Baneetu Sahyuun be damm
wa Madiinat al-Khudus be zulum.
11 Wa l-gudiya yagtaʼo chariiʼa be l-rachwa
wa rujaal al-diin yiʼallumu kalaam Allah le yalgo faayde
wa l-anbiya yitnabbaʼo le yalgo fudda.
Humman yitwakkalo ale Allah wa yuguulu :
«Allah ma gaaʼid fi usutna walla ?
Al-fasaala abadan ma talhagna !»
12 Wa fi chaan da, be sababku intu,
Sahyuun yahartuuha misil zereʼ
wa Madiinat al-Khudus tabga koom hana turaab
wa raas jabal beet Allah yabga khaaba.