Passage de la mer Rouge
V. 1-31: cf. No 33:3-8. (Ex 15:1-21. Jos 24:6, Jos 7. Né 9:9-11. Ps 106:7-11.) Hé 11:29. 1 Co 10:1. Ps 76Ps 114Ps 136:13-15. És 8:9, És 10.1 L’Éternel parla à Moïse, et dit: 2 Parle aux enfants d’Israël; qu’ils se détournent, et qu’ils campent devant Pi-Hahiroth, entre Migdol et la mer, vis-à-vis de Baal-Tsephon; c’est en face de ce lieu que vous camperez, près de la mer. 3 Pharaon dira des enfants d’Israël: Ils sont égarés dans le pays; le désert les enferme. 4 J’endurcirai le cœur de Pharaon, et il les poursuivra; mais Pharaon et toute son armée serviront à faire éclater ma gloire, et les Égyptiens sauront que je suis l’Éternel. Et les enfants d’Israël firent ainsi. 5 On annonça au roi d’Égypte que le peuple avait pris la fuite. Alors le cœur de Pharaon et celui de ses serviteurs furent changés à l’égard du peuple. Ils dirent: Qu’avons-nous fait, en laissant aller Israël, dont nous n’aurons plus les services? 6 Et Pharaon attela son char, et il prit son peuple avec lui. 7 Il prit six cents chars d’élite, et tous les chars de l’Égypte; il y avait sur tous des combattants. 8 L’Éternel endurcit le cœur de Pharaon, roi d’Égypte, et Pharaon poursuivit les enfants d’Israël. Les enfants d’Israël étaient sortis la main levée. 9 Les Égyptiens les poursuivirent; et tous les chevaux, les chars de Pharaon, ses cavaliers et son armée, les atteignirent campés près de la mer, vers Pi-Hahiroth, vis-à-vis de Baal-Tsephon. 10 Pharaon approchait. Les enfants d’Israël levèrent les yeux, et voici, les Égyptiens étaient en marche derrière eux. Et les enfants d’Israël eurent une grande frayeur, et crièrent à l’Éternel. 11 Ils dirent à Moïse: N’y avait-il pas des sépulcres en Égypte, sans qu’il fût besoin de nous mener mourir au désert? Que nous as-tu fait en nous faisant sortir d’Égypte? 12 N’est-ce pas là ce que nous te disions en Égypte: Laisse-nous servir les Égyptiens, car nous aimons mieux servir les Égyptiens que de mourir au désert? 13 Moïse répondit au peuple: Ne craignez rien, restez en place, et regardez la délivrance que l’Éternel va vous accorder en ce jour; car les Égyptiens que vous voyez aujourd’hui, vous ne les verrez plus jamais. 14 L’Éternel combattra pour vous; et vous, gardez le silence. 15 L’Éternel dit à Moïse: Pourquoi ces cris? Parle aux enfants d’Israël, et qu’ils marchent. 16 Toi, lève ta verge, étends ta main sur la mer, et fends-la; et les enfants d’Israël entreront au milieu de la mer à sec. 17 Et moi, je vais endurcir le cœur des Égyptiens, pour qu’ils y entrent après eux: et Pharaon et toute son armée, ses chars et ses cavaliers, feront éclater ma gloire. 18 Et les Égyptiens sauront que je suis l’Éternel, quand Pharaon, ses chars et ses cavaliers, auront fait éclater ma gloire. 19 L’ange de Dieu, qui allait devant le camp d’Israël, partit et alla derrière eux; et la colonne de nuée qui les précédait, partit et se tint derrière eux. 20 Elle se plaça entre le camp des Égyptiens et le camp d’Israël. Cette nuée était ténébreuse d’un côté, et de l’autre elle éclairait la nuit. Et les deux camps n’approchèrent point l’un de l’autre pendant toute la nuit. 21 Moïse étendit sa main sur la mer. Et l’Éternel refoula la mer par un vent d’orient, qui souffla avec impétuosité toute la nuit; il mit la mer à sec, et les eaux se fendirent. 22 Les enfants d’Israël entrèrent au milieu de la mer à sec, et les eaux formaient comme une muraille à leur droite et à leur gauche. 23 Les Égyptiens les poursuivirent; et tous les chevaux de Pharaon, ses chars et ses cavaliers, entrèrent après eux au milieu de la mer. 24 A la veille du matin, l’Éternel, de la colonne de feu et de nuée, regarda le camp des Égyptiens, et mit en désordre le camp des Égyptiens. 25 Il ôta les roues de leurs chars et en rendit la marche difficile. Les Égyptiens dirent alors: Fuyons devant Israël, car l’Éternel combat pour lui contre les Égyptiens. 26 L’Éternel dit à Moïse: Étends ta main sur la mer; et les eaux reviendront sur les Égyptiens, sur leurs chars et sur leurs cavaliers. 27 Moïse étendit sa main sur la mer. Et vers le matin, la mer reprit son impétuosité, et les Égyptiens s’enfuirent à son approche; mais l’Éternel précipita les Égyptiens au milieu de la mer. 28 Les eaux revinrent, et couvrirent les chars, les cavaliers et toute l’armée de Pharaon, qui étaient entrés dans la mer après les enfants d’Israël; et il n’en échappa pas un seul. 29 Mais les enfants d’Israël marchèrent à sec au milieu de la mer, et les eaux formaient comme une muraille à leur droite et à leur gauche. 30 En ce jour, l’Éternel délivra Israël de la main des Égyptiens; et Israël vit sur le rivage de la mer les Égyptiens qui étaient morts. 31 Israël vit la main puissante que l’Éternel avait dirigée contre les Égyptiens. Et le peuple craignit l’Éternel, et il crut en l’Éternel et en Moïse, son serviteur.
1 Wakit humman fi Itaam, Allah hajja le Muusa wa gaal : 2 «Guul le Bani Israaʼiil khalli yigabbulu chiyya wa yagoodu giddaam Khachum al-Hiruut. Wa da ambeen Migduul wa l-bahar, mugaabil Baʼal Safuun. Wa fi l-bakaan da bas, intu tanzulu jamb al-bahar. 3 Wa khalaas, Firʼoon malik Masir yifakkir wa yuguul : ‹Daahu Bani Israaʼiil waddaro fi l-kadaade wa l-sahara sajanathum.› 4 Wa battaan ana nigawwi raas Firʼoon wa hu yamchi waraaku le yakrubku. Wa be da, ana niwassif gudurti al-majiide beyah hu wa askarah. Wa misil da, kulla l-Masriyiin yaʼarfu kadar ana bas Allah.» Wa Bani Israaʼiil macho nazalo fi l-bakaan da misil Allah amaraahum.
Al-Masriyiin macho wara Bani Israaʼiil
5 Wakit Firʼoon malik Masir simiʼ kadar Bani Israaʼiil arrado minnah, tawwaali lamma khaddaamiinah wa khayyaro fikirhum wa gaalo : «Chunu al-aniina sawweena da ? Khalleena Bani Israaʼiil marago min baladna. Waddarna al-iid al-takhdim leena !» 6 Wa l-malik chaal arabaatah hana l-harib wa kulla askarah. 7 Chaal 600 arabaat harib min al-nooʼ al-adiil wa l-arabaat al-aakhariin hana l-Masriyiin kamaan taabaʼoohum be wara. Wa fi ayyi waahide fiyah zaabit. 8 Wa Allah gawwa raas malik Masir achaan yamchi wara Bani Israaʼiil al-marago wa maachiin farhaaniin be hurriiyithum. 9 Al-Masriyiin macho wara Bani Israaʼiil be kulla kheel al-malik wa arabaatah wa siyaadhum wa kulla deechah. Wa lihgoohum le Bani Israaʼiil fi l-bakaan al-humman nazalo foogah jamb al-bahar fi Khachum al-Hiruut mugaabil Baʼal Safuun.
10 Wakit malik Masir gaaʼid yigarrib leehum, Bani Israaʼiil chaafo min baʼiid al-Masriyiin jaayiin waraahum. Wa min chiddit al-khoof, aato wa gaalo : «Ya Allah, najjiina !» 11 Wa fi l-bakaan da, laamooh le Muusa wa gaalo : «Fi Masir ma fi khubuur walla ? Maala jibtina numuutu fi l-sahara di ? Le chunu maragtina min Masir ? 12 Wa fi chaan da bas, wakit aniina fi Masir kallamnaak wa gulna leek : ‹Khalliina saakit ! Nagoodu abiid le l-Masriyiin bas. Da akheer leena min numuutu fi l-sahara !›» 13 Wa laakin Muusa radda leehum wa gaal : «Ma takhaafo ! Agoodu bakaan waahid wa chiifu kikkeef al-yoom Allah yinajjiiku ! Al-Masriyiin al-intu gaaʼidiin tichiifuuhum al-yoom, abadan ma tichiifuuhum ! 14 Daahu Allah yihaarib aduuku. Wa laakin intu kamaan, agoodu saakit bas.»
Allah sabbat guluub Bani Israaʼiil
15 Khalaas, Allah gaal le Muusa : «Maala tikoorik leyi battaan ? Guul le Bani Israaʼiil khalli yichiilu deribhum wa yamchu ! 16 Kan leek inta, arfaʼ asaatak foog wa midd iidak ale l-bahar wa yinchagga bakaanteen. Wa fi ust al-bahar, al-turaab yabga yaabis wa Bani Israaʼiil yagtaʼo al-bahar raaykhiin be rijleehum fi l-turaab al-yaabis da. 17 Wa fi l-bakaan da, ana nigawwi raas al-Masriyiin achaan yadkhulu waraaku fi l-bahar. Wa khalaas, ana niwassif gudurti al-majiide be Firʼoon malik Masir wa deechah wa arabaatah hana l-harib wa siyaad kheelah. 18 Wa wakit niwassifhum gudurti al-majiide be malik Masir wa arabaatah wa siyaad kheelah, khalaas al-Masriyiin yaʼarfu kadar ana bas Allah.»
19 Wa malak Allah al-awwal maachi giddaam fariig Bani Israaʼiil gabbal wa gaʼad waraahum. Wa amuud al-sahaab al-awwal maachi giddaamhum kula gabbal wa gaʼad waraahum. 20 Wa amuud al-sahaab wagaf been muʼaskar al-Masriyiin wa fariig Bani Israaʼiil wa nussah al-ale Bani Israaʼiil gaaʼid yidawwi wa nussah al-ale l-Masriyiin gaaʼid adlam. Wa tuul al-leele di, ma fi waahid al-garrab le l-aakhar.
Bani Israaʼiil chaggo al-bahar
21 Wa baʼad da, Muusa madda iidah ale l-bahar wa fi l-bakaan da, Allah nafakh riih chadiide jaaye min sabaah. Wa fi tuul al-leel, al-riih gaaʼide tusuug wa gassamat al-almi bakaanteen lahaddi al-turaab al-yaabis baan. 22 Wa khalaas, Bani Israaʼiil addo ust al-bahar fi l-turaab al-yaabis wa l-almi gaʼad jaay wa jaay leehum misil durdur be nussuhum al-israay wa l-zeenaay. 23 Al-Masriyiin wa kheel al-malik wa arabaatah hana l-harib wa siyaadhum dakhalo wara Bani Israaʼiil ambeenaat al-daraadir al-itneen hana l-almi. 24 Wa be fajur badri min al-amuud hana l-naar wa sahaab, Allah chaaf deech al-Masriyiin wa barjalaahum. 25 Wa hu tallaf rijle arabaathum wa ma yagdaro yamchu illa be taʼab. Wa fi l-bakaan da, al-Masriyiin gaalo : «Yalla ! Najru min Bani Israaʼiil achaan Allah gaaʼid yihaarib leehum diddina !»
26 Wakit Bani Israaʼiil gataʼo al-bahar khalaas, Allah gaal le Muusa : «Midd iidak ale l-bahar wa khalli al-almi yilimm fi l-Masriyiin wa fi arabaat al-harib wa fi siyaad al-kheel.» 27 Wa wakit al-harraay talaʼat, Muusa madda iidah ale l-bahar wa l-almi ansadda fi bakaanah misil awwal. Wa wakit al-Masriyiin muʼarridiin ale khachum al-bahar, Allah lazzaahum fi ust al-almi. 28 Wa l-almi gabbal fi bakaanah wa akal al-arabaat wa siyaad al-kheel wa kulla deech Firʼoon malik Masir al-dakhalo wara Bani Israaʼiil fi l-bahar. Wa naadum waahid kula minhum ma faddal ! 29 Wa kan le Bani Israaʼiil kamaan, al-bahar anchagga wa bigi misil durdur jaay wa jaay leehum wa humman gataʼo al-bahar fi l-turaab al-yaabis.
30 Wa fi l-yoom da, Allah najja Bani Israaʼiil min al-Masriyiin wa humman chaafo janaazaat al-Masriyiin muchattatiin fi khachum al-bahar. 31 Wa wakit Bani Israaʼiil chaafo al-iid al-chadiide al-Allah darab beeha al-Masriyiin, khalaas humman khaafo wa aamano be Allah wa be abdah Muusa kula.