إِبْرَاهِيم و أَبِيمَلِك
1 وَ بَعَدْ دَا، إِبْرَاهِيمْ مَشَى فِي صَحَرَاءْ نَقَبْ وَ سَكَنْ أَمْبَيْن قَادِشْ وَ شُورْ. وَ مَشَى قَعَدْ فِي حِلَّةْ وَاحِدَةْ أُسُمْهَا قَرَارْ. 2 وَ فِي الْوَكِتْ دَاكْ، إِبْرَاهِيمْ قَاعِدْ يُقُولْ كَدَرْ سَارَةْ مَرْتَهْ دِي، هِي أَخْتَهْ. وَ أَبِيمَلِكْ مَلِكْ هَنَا قَرَارْ شَالَاهَا لِسَارَةْ أَشَانْ تَبْقَى لَيَّهْ مَرَةْ. 3 وَ لَاكِنْ بِاللَّيْل، الرَّبّ بَانْ لِأَبِيمَلِكْ فِي رُؤْيَةْ وَ قَالْ لَيَّهْ: «إِنْتَ تُمُوتْ فِي شَانْ الْمَرَةْ الشِّلْتَهَا دِي. أَشَانْ هِي عِنْدَهَا رَاجِلْ.»
4 وَ أَبِيمَلِكْ لِسَّاعْ مَا رَقَدْ مَعَاهَا. رَدَّ لِلّٰهْ وَ قَالْ: «يَا رَبّ، هَلْ تِدَمِّرْ أُمَّةْ بَرِيَّةْ كَنْ هِي مَا سَوَّتْ شَيّءْ وَلَّا؟ 5 أَشَانْ إِبْرَاهِيمْ ذَاتَهْ قَالْ لَيِّ هِي أَخْتَهْ وَ هِي كُلَ قَالَتْ لَيِّ هُو أَخُوهَا. وَ أَنَا سَوَّيْت الشَّيّءْ دَا بِنِيَّةْ مُخْلِصَةْ وَ بَرِي مِنْ كُلَّ الْفَسَالَةْ.» 6 وَ الرَّبّ قَالْ لَيَّهْ فِي الرُّؤْيَةْ: «نَعَرْفَكْ إِنْتَ سَوَّيْتَهْ بِنِيَّةْ مُخْلِصَةْ وَ أَنَا دَحَرْتَكْ مَا تِسَوِّي ذَنِبْ. وَ فِي شَانْ دَا بَسْ، أَنَا مَا خَلَّيْتَكْ تَلْمَسْهَا. 7 وَ هَسَّعْ قَبِّلْ الْمَرَةْ دِي لِرَاجِلْهَا أَشَانْ هُو نَبِي وَ هُو يَسْأَلْنِي أَنَا اللّٰهْ أَشَانْ مَا تُمُوتْ. لَاكِنْ كَنْ مَا قَبَّلْتَهَا كَمَانْ، أَعَرِفْ كَدَرْ إِنْتَ وَ كُلَّ شَعَبَكْ تُمُوتُوا.»
8 وَ بِفَجُرْ بَدْرِي، أَبِيمَلِكْ قَمَّ نَادَى كُلَّ مَسَائِيلَهْ وَ حَجَّى لَيْهُمْ بِكُلَّ شَيّءْ الْكَانْ. وَ هُمَّنْ خَافَوْا خَوْف شَدِيدْ. 9 وَ خَلَاصْ، أَبِيمَلِكْ نَادَى إِبْرَاهِيمْ وَ قَالْ لَيَّهْ: «دَا شُنُو السَّوَّيْتَهْ لَيْنَا دَا؟ وَ شُنُو الذَّنِبْ الْأَنَا سَوَّيْتَهْ لَيْك لَحَدِّي تِجِيبْ لَيْنَا مَصِيبَةْ كَبِيرَةْ مِثِلْ دِي، لَيِّ أَنَا وَ لِمَمْلَكَتِي؟ فِعِلَكْ السَّوَّيْتَهْ لَيْنَا دَا، مَا عَدِيلْ.»
10 وَ أَبِيمَلِكْ قَالْ بَتَّانْ لِإِبْرَاهِيمْ: «شُنُو اللَّزَّاكْ تِسَوِّي الشَّيّءْ دَا؟» 11 وَ إِبْرَاهِيمْ رَدَّ لَيَّهْ وَ قَالْ: «أَنَا نَحْسِبْ نَاسْ الْبَلَدْ دِي مَا يَخَافَوْا الرَّبّ وَ يُقُمُّوا يَكْتُلُونِي فِي شَانْ مَرْتِي. 12 وَ كَنْ فِي الصَّحِيحْ دَا، هِي أَخْتِي، بِنَيَّةْ أَبُويِ لَاكِنْ مَا بِنْت أَمِّي. وَ هِي بِقَتْ مَرْتِي. 13 وَ وَكِتْ الرَّبّ مَرَقَانِي بَعِيدْ مِنْ بَيْت أَبُويِ دَا، أَنَا قُلْت لِسَارَةْ: ‹فِي أَيِّ بَكَانْ النَّمْشُوا قُولِي إِنْتِ أَخْتِي وَ دَا الْخَيْر الْإِنْتِ تِسَوِّيهْ لَيِّ.›»
14 وَ خَلَاصْ، أَبِيمَلِكْ أَنْطَى إِبْرَاهِيمْ غَنَمْ وَ بَقَرْ وَ عَبِيدْ وَ خَدِيمْ وَ قَبَّلْ لَيَّهْ مَرْتَهْ سَارَةْ كُلَ. 15 وَ قَالْ لِإِبْرَاهِيمْ: «بَلَدِي قَاعِدَةْ قِدَّامَكْ. شِيفْ الْبَكَانْ الْعَجَبَاكْ وَ أَسْكُنْ فَوْقَهْ.» 16 وَ قَالْ لِسَارَةْ: «نَنْطِي لِأَخُوكِ 1 000 حَجَرْ فُضَّةْ. وَ الْقُرُسْ الْكَتِيرْ دَا يِوَصِّفْ لِكُلَّ النَّاسْ الْمَعَاكِ كَدَرْ إِنْتِ بَرِيَّةْ.»
17-18 أَشَانْ بِسَبَبْ مَرِةْ إِبْرَاهِيمْ، اللّٰهْ دَحَرْ الْوَالُودَةْ لِكُلَّ الْعَوِينْ الْفِي بَيْت أَبِيمَلِكْ. وَ إِبْرَاهِيمْ سَأَلْ اللّٰهْ الرَّبّ وَ بَعَدْ دَا، الرَّبّ شَفَى أَبِيمَلِكْ وَ مَرْتَهْ وَ خَدَّامَاتَهْ وَ قِدْرَوْا وِلْدَوْا.
Abraham mi kak avo Gerar
1 Abraham mi tchol Mamre, mi i iram abo ma Negef-fâ, mi kak aduk Kades ki Sur. Bugola, mi kak Gerar ndjö. 2 Abraham nga mi dala amamba Sara ni wiyemba. Ni kayam ndata ba, Abimelek amul ma Gerar-râ, mi vad’u. 3 Wani Alona mba mi de mi Abimelek adïd’a andjege ala: Ang mba mit kayam atcha d’a ang vata, kayam ndat natchad’a hi sanid’a.
4 Wani Abimelek máma mi zlap nga ki sed’et tuo tua, mi dala: Salana, andjaf suma d’ingêrâ pî, ang tchazi woi mi zu? 5 Ni mam ba, mi dan ala ndat ni wiyemba d’uo zu? Ndat pî ti dan ala mam mi wiyetna mi. An lahle ndazina nata lovod’oziya, abon do nga vama tcho d’i.
6 Alona mi dum adïd’a kua ala: An wala ang le nata yad’u; ni na ba, an d’eleng á le tchod’a á kak djangûna ki sed’enu. Ni kayam ndata ba, an arang ang dot tuo ni na. 7 Ki tchetchemba, ang hulong atchad’a hi sa mámid’a. Kayam mam mi ma djogon vunana, mam mba mi tchenen kangû, wani va mba mi lang ngi. Le ang hulongômzi nga d’uo ni, ang wala ang mba mit ki sum mangâ pet.
8 Abimelek mi nde yorogo tcholol, mi yi azungeî mama pet, mi dazi zla ndata pet; azi le mandarâ ngola.
9 Bugola, Abimelek mi yi Abraham, mi dum ala: Ang lami ni me na ge? An langî tchö me ba, ang tinimi tcho d’a ngola kami ki leu manda na ge? Ang lan ni vama sana mi ndak á lum mbuo na. 10 Ang djib’erî me ba, ang lan ahle ndazina hina ge?
11 Abraham mi hulong dum ala: An djib’er ala suma ka hina a nga le mandara Alona d’i, a mba tchan yam amanda. 12 Wani ndat ni wiyenda gagazi; nabun goromba, nga ni wiyen nda asunda d’i; ni kayam ndata ba, an vad’u. 13 Wani kid’a Alona mi walan ndei kazina habunid’a, an de mamanda Sara ala: Djivi d’a ndak mba lat ki sed’enda ba wana: Ata yima lara ma ei i kuana, ndak dala an ni wiye’â.
14 Abimelek mi haho’â, amuzleina, azungeîna ki yuguneina mi Abraham, mi hulongôm amamba Sara, 15 mi dum ala: Ang gol andaga manda sä avorong wana: Ang man yima djivi ma nde irangâ, ang kak kua.
16 Abimelek mi de mi Sara ala: Gola! An hé beged’a dubu mi wiye’â; beged’a ni vama zlup yam zulo ma’â ir suma pet suma ndak nga ki sed’ezina; kayam ndata, nda’î atchad’a bei zla d’a kaka.
17 Abraham mi tchen Alona; Alona mi sut Abimelek kamamba ki yugunei mama, kayam azi á vud’a. 18 Kayam adjeu Ma didina mi b’al arop suma avo hi Abimele’â gendreged’a, kayam mi ve Sara atchad’a hi Abraham-mba.