Jonatan mi ngom David abo Saul
1 David mi tchol ringâ avo Nayot go ki Rama, mi i mi fe Jonatan, mi dum ala: An le ni me ge? Tcho manda ni me ge? Tcho d’a an lat avok abunga ni me ba, mi halan á tchid’a ge? 2 Jonatan mi hulong dum ala: Nga na d’i! Va nga mi lang ngi! Abun nga mi le vama ngol loze ma gor bei dan ndi. Ni nana ba, mba mi ngeyen zla ndata ge? Zla nga d’i!
3 David mi de mi Jonatan kua ki gun tad’a ala: Abung mi we woi tetet ala ang hurung vanu. Dam mi de wa kurum ala: Ar Jonatan mi we zla ndata tala hurum zal d’a d’i. Wani Ma didina ni Ma bei matna, ang nga ki irang wan mi, adigami nga dei ki matna d’i.
4 Jonatan mi de mi David ala: An mba ni le vama ang minima.
5 David mi hulong dum ala: Gola! Tilâ mi deî navini; ni bur ma an mba ni kak kamulâ á te tenina, wani ang aran an i ni ngei tan abagei gak fladeged’a hi bur ma hindinid’a. 6 Le abung mi djib’er kan yam mba d’a an mbaza d’uo d’a ni, ang dum ala: David mi tchenen ngola ala an aram mam i avo hatam Betelehem atogo zak, kayam azi nga ki he d’a hawa d’a ngat buzuna kur bizad’a ki bizad’a d’a ngad’a yam ades ma lara ge petna. 7 Le mi dang ala: Djiviya ni, ni halasa yam an azong mangâ. Wani le hurum zala ni, ang wala mi nga wa hurum kan á tchid’a. 8 Ang tak djivi manga woi mi an azong mangâ, kayam ang djin vunang ki an azong mangâ ki simiyê Ma didina. Le an le vama tcho ni, ni ang tanga ba, tchanu. Ni kayam me ba, ang in mabung mbeî ge?
9 Jonatan mi dum ala: Ar ang djib’er ala an we ni nga d’a abun nga hurum kang á tchid’id’a ko ba, an dang nguo ni de na d’i?
10 David mi de mi Jonatan ala: Le abung hulongông zla d’a ded’a kad’enga ni, ni nge mba mi dan nge?
11 Jonatan mi de mi David ala: Mbei i kele. Azi buzuk kel zla tazi djak. 12 Jonatan mi de mi David ala: Ma didina Alona hi Israel-lîna ni glangâs mana, an mba ni hal hur abun avin ndoze siyâ aboi na hina dedege, le mi nga hurum djivid’a kangû, le an sun nga sa á dang nguo ni, 13 ar Ma didina mi mban ndak ka ngol la kala kanu. Le ba abun nga hurum á lang tchod’a ni, an mba ni dangû, an arang ang iya, kayam ang i ki halasa. Ar Ma didina mi kak ki sed’eng d’igi mi kak kabun na mi. 14 Le an nga ki iran tua ni, ang le djivid’a hi Ma didinid’a ki sed’en ndala va lan nduo d’a. 15 Le Ma didina mi dap mang suma djangûna woi yam andagad’a pet pî, ang ar djivi mang nga kanda woi yam andjavan ndi.
16 Kayam Jonatan mi djin vunam kandjafâ hi David-na ala: Ar Ma didina mi sä David atchugulum ki mam suma djangûna. 17 Jonatan mi gun tam avok David kua, kayam mam hurum vum heî, kayam mam le kamî d’igi mam tamba na.
18 Jonatan mi de mi David ala: Tilâ mi deî navini, azi mba djib’er kangû, kayam blangâng mba mi ar kä hawa. 19 Kur bur ma hindina ang tchugï aseng kä á i ata yima ang ngei fata kua kur bur ma zlad’a lena, ang kak go kahina d’a Ezel-la. 20 An mba ni yet yeûd’a ngarad’a kat yeyet yan hindi d’igi an d’ingêrî va na. 21 Ata yi máma an mba ni sun gogorâ, an mba ni dum ala: Ang i halanï yeûd’a. Le an dum ala: Gola! Yeûd’a blogong kä wana, ang yod’ïya ni, ang mbeya, ang mba kak ki halasa; zlad’a ding nga d’i; Ma didina ni Ma bei matna.
22 Wani le an de mi gogorâ ala: Gola! Yeûd’a sä avorong wan ndö na ni, ata yi máma ang iya. Kayam Ma didina mi hang lovota á id’a ni mamu. 23 Wana ni zla d’a ei vei banad’a kata: Gola! Ma didina ni ma glangâsâ adigei ki ang gak didin.
24 Wani David mi i ngei abageya; ni bur ma tilâ mi deî kuana, amulâ mi kak kä á te tena. 25 Amulâ mi kak kä ata yi mam ma kak ma adjeu deina, yam zlam mam mba nga tinda ata gongid’a. Jonatan mi tchol akulo, Apner mi nga kaka gen Saul, wani yina hi David-na mi ar kä hawa. 26 Wani Saul mi de nga zla kur bur máma d’i, mi djib’er ala: David va lumî le, mi nga ni yed’et ti, gagazi mi nga ni yed’et ti.
27 Tcha ndjivin kur bur ma mbàna hi tilîna, yina hi David-na mi nga kä hawa d’ei. Saul mi de mi goroma Jonatan ala: Ni kayam me ba, Jesse goroma mi mba ata tena kama ki ini d’uo ge?
28 Jonatan mi de mi Saul ala: David mi tchenen ngola ala an aram mam i Betelehem. 29 Mi dan ala: An tchenengû, ang aran an iya, kayam ami nga ki he d’a hawa d’a ngat buzuna kur azina ngad’a yam adesâ, wani wiyena mi hanï vuna ala an iza. Le ang hurung vanu ni, ang aran lovota an i ni gol b’oziyona. Ni kayam ndata ba, mam mba ata te mangâ d’uo ni na.
30 Ata yi máma Saul hurum zal ngola ata Jonatan, mi ngulum ala: Ang gor ma yang nga d’uo ma bei hum vun máma, an we nga d’ala angî Jesse goroma banama ni yam zulo mangâ ki ma hasungâ mi d’uo zu? 31 Wani le Jesse goroma nga ki iram yam andagad’a tua ni, ang mba kak ki halasa d’i, leu manga mba d’i kak djivi d’uo mi; ki tchetchemba, ang sun i halamïya, a mbeyendjïya, kayam mi ndak á tchid’a.
32 Jonatan mi hulong de mabum Saul ala: Ni kayam me ba, a tchum ge? Mi le ni me ge? 33 Saul mi hlasap mamba nga mi pigid’et á tchok Jonatan. Jonatan mi wala ni zla d’a abum ngat kurum á tchi David-ta. 34 Jonatan mi tchol akulo kayîna ngola avun tena, mi te nga tena kur bur ma mbàna hi til mámina d’i, kayam mam nga ki hur ma hata yam David, kayam me abum nga mi lum ndaka.
35 Tcha ndjivin yorogod’a Jonatan mi i abagei á gol David d’igi azi de tazi na. Mi ve gogorâ ad’um tu, 36 mi dum ala: Ang ring ang i halï yeû d’a an yed’eta. Gogorâ mi ringâ, Jonatan mi yet yeû d’a dinga ti kal sä woi kamu. 37 Kid’a gogorâ mi mbaza ata yima Jonatan mi yettcha yeûd’a kua avo’â, Jonatan mi er ad’um akulo blogom ala: Yeûd’a ti kal sä woi kang hina d’uo zu? 38 Mi er ad’um akulo kua ala: Ang b’attcha atogo, ang tchol li. Gogorâ hi Jonatan-na mi yoï yeûd’a, mi hulongî mi mba gen salama. 39 Wani gogor máma mi we nga ad’u zla ndata d’i; ni Jonatan azi ki David hol ba, a wäd’u zla ndata. 40 Jonatan mi hahle mam suma sïna abo gogor ma ki sed’ema, mi dum ala: Ang izi avo. 41 Kid’a gogorâ mi id’a, David mi tcholï iram abo ma sutna, mi tchok yam kä andaga, mi grif kä gigrif yam hindi. Azi ki banama djak a bet tazi kok, a nde tchina; sama tchi ngolina ni David.
42 Jonatan mi de mi David ala: Ang i lafiya! Ki tchetchemba, ei djak guni wa tei ki simiyê Ma didina ala ar Ma didina mi kak glangâsâ adigeya, aduk andjavan kandjavang mi gak didin.
43 David mi tchol iya, Jonatan mi hulong avo hur azì ma ngolâ.
يُونَتَان يحْمي دَاوُد
1 وَ دَاوُدْ عَرَّدْ مِنْ حِلَّةْ نَيُوتْ الْقَرِيبَةْ لِحِلَّةْ الرَّامَةْ وَ جَاءْ لِقَاهْ لِيُونَتَانْ وَ قَالْ لَيَّهْ: «شُنُو الْأَنَا سَوَّيْتَهْ لِأَبُوكْ؟ شُنُو الْخَطَا وَ الذَّنِبْ الْأَنَا سَوَّيْتَهْ لِأَبُوكْ أَشَانْ هُو يِدَوْر يَكْتُلْنِي؟» 2 وَ يُونَتَانْ رَدَّ لَيَّهْ وَ قَالْ: «أَبَداً مَا يَكْتُلَكْ! أَبُويِ مَا يِسَوِّي شَيّءْ وَ لَا كَبِيرْ وَ لَا صَغَيَّرْ كَنْ مَا خَبَّرَانِي. مَالَا هُو يِلَبِّدْ لَيِّ شَيّءْ مِثِلْ دَا؟ دَا مَا صَحِيحْ!» 3 وَ دَاوُدْ حَلَفْ لِيُونَتَانْ وَ قَالْ: «أَبُوكْ يَعَرِفْ عَدِيلْ كَدَرْ إِنْتَ رَضْيَانْ بَيِّ. وَ قَالْ فِي نَفْسَهْ: ‹خَلِّي يُونَتَانْ مَا يَسْمَعْ بِالشَّيّءْ دَا أَشَانْ دَا مَا يَبْقَى لَيَّهْ قَاسِي!› وَ لَاكِنْ أَنَا نَحْلِفْ لَيْك بِاللّٰهْ الْحَيّ وَ بِحَيَاتَكْ إِنْتَ، مَا فَضَّلْ بَيْنِي وَ بَيْن الْمَوْت إِلَّا شِبِرْ بَسْ!» 4 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِدَاوُدْ: «أَنَا نِسَوِّي لَيْك الشَّيّءْ الْإِنْتَ تِدَوْرَهْ.»
5 وَ دَاوُدْ رَدَّ لَيَّهْ وَ قَالْ: «أَمْبَاكِرْ دَا عِيدْ هَنَا أَوَّلْ يَوْم فِي الشَّهَرْ. وَاجِبْ أَنَا نِلْعَشَّى مَعَ الْمَلِكْ. لَاكِنْ خَلِّينِي نَمْشِي نِلَّبَّدْ فِي الْكَدَادَةْ لَحَدِّي الْعَشِيَّةْ. 6 وَ كَنْ أَبُوكْ فَقَدَانِي، قُولْ لَيَّهْ: ‹دَاوُدْ شَالْ مِنِّي إِذِنْ لِيَمْشِي حِلِّتَهْ بَيْت لَحَمْ أَشَانْ يَحْضَرْ فِي قَدِّمِينْ الضَّحِيَّةْ السَّنَوِيَّةْ مَعَ أَهَلَهْ.› 7 وَ كَنْ أَبُوكْ قَالْ: ‹سَمَحْ›، خَلَاصْ أَنَا عَبْدَكْ نَقْعُدْ بِسَلَامْ. لَاكِنْ كَنْ هُو زِعِلْ كَمَانْ، إِنْتَ تَعَرِفْ كَدَرْ هُو شَالْ نِيَّةْ لِيِوَدِّرْنِي. 8 وَ إِنْتَ، سَوِّي لَيِّ الْخَيْر أَشَانْ أَنَا وَ إِنْتَ سَوَّيْنَا عَلَاقَةْ قِدَّامْ اللّٰهْ. وَ كَنْ أَنَا خِطِيتْ فِي أَيِّ شَيّءْ، أَكْتُلْنِي إِنْتَ بَسْ وَ لَاكِنْ مَا تِسَلِّمْنِي لِأَبُوكْ!» 9 وَ يُونَتَانْ رَدَّ لَيَّهْ وَ قَالْ: «أَبَداً دَا مَا نِسَوِّيهْ! كَنْ أَنَا عِرِفْت أَبُويِ يِدَوْر يِوَدِّرَكْ، أَكِيدْ أَنَا نِخَبِّرَكْ طَوَّالِي!»
10 وَ دَاوُدْ قَالْ لِيُونَتَانْ: «كِكَّيْف تَقْدَرْ تِخَبِّرْنِي كَنْ رَدّ أَبُوكْ مَا عَجَبَاكْ؟» 11 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِدَاوُدْ: «تَعَالْ نَمْشُوا فِي الْكَدَادَةْ.» وَ خَلَاصْ، هُمَّنْ الْإِتْنَيْن مَشَوْا فِي الْكَدَادَةْ. 12 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِدَاوُدْ: «اللّٰهْ إِلٰـهْ بَنِي إِسْرَائِيلْ يَشْهَدْ، أَمْبَاكِرْ أَوْ أَمْبُكْرَةْ فِي نَفْس الْوَكِتْ، أَنَا نَسْأَلْ أَبُويِ وَ نِشِيفْ فِكْرَهْ. كَنْ هُو مَا عِنْدَهْ لَيْك شَيّءْ فِي قَلْبَهْ، أَنَا نِرَسِّلْ لَيْك وَ نُفُكّ أَدَانَكْ. 13 وَ لَاكِنْ خَلِّي اللّٰهْ يِعَاقِبْنِي عِقَابْ شَدِيدْ كَنْ أَنَا مَا خَبَّرْتَكْ كَدَرْ أَبُويِ يِدَوْر يِسَوِّي لَيْك شَيّءْ فَسِلْ وَ مَا خَلَّيْتَكْ مَشَيْت بِالسَّلَامَةْ! خَلِّي اللّٰهْ يُكُونْ مَعَاكْ مِثِلْ هُو كَانْ مَعَ أَبُويِ أَوَّلْ. 14 وَ فِي وَكِتْ الْأَنَا لِسَّاعْ قَاعِدْ حَيّ، سَوِّي لَيِّ الْخَيْر حَسَبْ عَلَاقِتْنَا السَّوَّيْنَاهَا قِدَّامْ اللّٰهْ. وَ كَنْ أَنَا مُتّْ كُلَ، 15 سَوِّي الْخَيْر لِذُرِّيّتِي حَتَّى وَكِتْ اللّٰهْ يُقُشّ كُلَّ عُدْوَانَكْ مِنْ وِجْه الْأَرْض.»
16 وَ يُونَتَانْ سَوَّى عَلَاقَةْ مَعَ دَاوُدْ وَ ذُرِّيّتَهْ وَ قَالْ: «خَلِّي اللّٰهْ يِعَاقِبْ عُدْوَانْ دَاوُدْ!» 17 وَ يُونَتَانْ حَلَّفْ دَاوُدْ بَتَّانْ بِمَحَبِّتَهْ لَيَّهْ أَشَانْ هُو يِحِبَّهْ مِثِلْ نَفْسَهْ. 18 وَ يُونَتَانْ قَالْ لَيَّهْ: «أَمْبَاكِرْ عِيدْ هَنَا أَوَّلْ يَوْم فِي الشَّهَرْ. بَكَانَكْ فِي الْأَكِلْ يُكُونْ فَاضِي وَ نَفْقُدُوكْ. 19 وَ فِي الْيَوْم التَّالِتْ، إِنْتَ أَنْزِلْ وَ أَمْشِي أَلَّبَّدْ فِي الْبَكَانْ الْإِنْتَ أَلَّبَّدْت فَوْقَهْ يَوْم الْمُشْكِلَةْ. وَ أَقْعُدْ جَنْب الْحَجَرْ الْأُسْمَهْ الْفُرْقَةْ. 20 وَ أَنَا نَزْرُقْ تَلَاتَةْ نُشَّابْ عَلَيْ الْجِيهَةْ الْإِنْتَ مُلَّبِّدْ فَوْقهَا مِثِلْ قَاعِدْ نُصُوبْ شَيّءْ. 21 وَ أَنَا نِرَسِّلْ وِلَيْد وَ نُقُولْ لَيَّهْ: ‹أَمْشِي جِيبْ لَيِّ النُّشَّابْ!› وَ كَنْ قُلْت لَيَّهْ: ‹تَعَالْ، النُّشَّابْ جَايَةْ مِنَّكْ›، خَلَاصْ إِنْتَ تَقْدَرْ تَجِي بِسَلَامْ أَشَانْ شَيّءْ مَا فِيهْ. وَ دَا، أَنَا نَحْلِفْ لَيْك بِاللّٰهْ الْحَيّ. 22 وَ لَاكِنْ كَنْ أَنَا قُلْت لِلْوِلَيْد: ‹دَاهُو النُّشَّابْ غَادِي مِنَّكْ›، خَلَاصْ أَمْشِي أَشَانْ اللّٰهْ يِدَوْر إِنْتَ تُفُوتْ. 23 وَ اللّٰهْ يَشْهَدْ فِي الْعَلَاقَةْ الْبَيْنِي وَ بَيْنَكْ إِلَى الْأَبَدْ.»
24 وَ دَاوُدْ مَشَى أَلَّبَّدْ فِي الْكَدَادَةْ. وَ أَوَّلْ يَوْم هَنَا الشَّهَرْ جَاءْ وَ الْمَلِكْ قَعَدْ لِلْأَكِلْ. 25 وَ مِثِلْ فِي عَادْتَهْ، الْمَلِكْ قَعَدْ فِي بَكَانَهْ جَنْب الدُّرْدُرْ وَ أَبْنِيرْ قَعَدْ جَنْبَهْ. وَ يُونَتَانْ كَمَانْ قَابَلَهْ وَ قَعَدْ. وَ لَاكِنْ بَكَانْ دَاوُدْ قَاعِدْ فَاضِي. 26 وَ شَاوُولْ مَا قَالْ شَيّءْ فِي الْيَوْم دَا أَشَانْ هُو قَالْ فِي نَفْسَهْ: «أَكُونْ حَصَلْ لَيَّهْ شَيّءْ وَ هُو بِقِي مَا طَاهِرْ.»
27 وَ أَمْبَاكِرْ فِي الْيَوْم التَّانِي هَنَا الشَّهَرْ، شَاوُولْ فَقَدَهْ لِدَاوُدْ. وَ هُو سَأَلَهْ لِوِلَيْدَهْ يُونَتَانْ وَ قَالْ: «مَالَا وِلَيْد يَسَّى مَا جَاءْ وَ لَا أَمِسْ وَ لَا الْيَوْم؟» 28 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِأَبُوهْ: «دَاوُدْ شَحَدَانِي دَوَّرْ يَمْشِي فِي حِلَّةْ بَيْت لَحَمْ 29 وَ قَالْ لَيِّ: ‹مِنْ إِذْنَكْ، خَلِّينِي نَمْشِي أَشَانْ أَهَلِي عِنْدُهُمْ ضَحِيَّةْ فِي حِلِّتْنَا. وَ أَخُويِ قَالْ لَيِّ نَحْضَرْ. وَ هَسَّعْ كَنْ إِنْتَ رِضِيتْ لَيِّ، خَلِّينِي نَمْشِي نِشِيفْ أَخْوَانِي.› وَ بِسَبَبْ دَا، هُو مَا قِدِرْ يَحْضَرْ مَعَ الْمَلِكْ فِي الْأَكِلْ.»
30 وَ فِي الْبَكَانْ دَا، شَاوُولْ زِعِلْ زَعَلْ شَدِيدْ ضِدّ يُونَتَانْ وَ قَالْ لَيَّهْ: «وَلْد الْعَزَبَةْ! الْمُخَالِفْ! إِنْتَ تَحْسِبْ أَنَا مَا نَعَرْفَهْ كَدَرْ إِنْتَ عِنْدَكْ رَفَقْ مَعَ وِلَيْد يَسَّى وَلَّا؟ وَ بَيْدَا، إِنْتَ تِجِيبْ الْعَيْب فِي رَاسَكْ إِنْتَ وَ فِي رَاسْ أَمَّكْ الشَّرْمُوطَةْ! 31 أَسْمَعْ، وِلَيْد يَسَّى كَنْ قَاعِدْ حَيّ، إِنْتَ مَا عِنْدَكْ أَمِنْ وَ مَمْلَكَتَكْ كُلَ مَا تَبْقَى قَوِيَّةْ. هَسَّعْ دَا، أَمْشِي جِيبَهْ لَيِّ! هُو دَا، وَاجِبْ لَيَّهْ الْمَوْت!» 32 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِأَبُوهْ شَاوُولْ: «مَالَا يَكْتُلُوهْ؟ هُو سَوَّى شُنُو؟» 33 وَ شَاوُولْ شَالْ حَرِبْتَهْ وَ زَرَقْ بَيْهَا يُونَتَانْ وَ يِدَوْر يَطْعَنَهْ. وَ خَلَاصْ فِي الْبَكَانْ دَا، يُونَتَانْ عِرِفْ كَدَرْ أَبُوهْ شَالْ نِيَّةْ لِيَكْتُلْ دَاوُدْ. 34 وَ يُونَتَانْ زِعِلْ زَعَلْ شَدِيدْ وَ قَمَّ. وَ مِنْ الزَّعَلْ فِي الْيَوْم التَّانِي هَنَا الشَّهَرْ دَا، هُو مَا قِدِرْ أَكَلْ أَشَانْ أَبُوهْ عَيَّرْ دَاوُدْ.
35 وَ أَمْبَاكِرْ بِفَجُرْ، يُونَتَانْ قَمَّ مَشَى فِي الْكَدَادَةْ فِي الْوَعَدْ السَّوَّاهْ مَعَ دَاوُدْ. وَ شَالْ مَعَايَهْ وِلَيْد صَغَيَّرْ. 36 وَ يُونَتَانْ قَالْ لِلْوِلَيْد: «أَجْرِي أَمْشِي جِيبْ النُّشَّابْ الْأَنَا نَزُرْقَهْ.» وَ الْوِلَيْد جَرَى قِدَّامْ وَ يُونَتَانْ زَرَقْ النُّشَّابْ بَعِيدْ مِنَّهْ. 37 وَ وَكِتْ الْوِلَيْد وَصَّلْ فِي الْبَكَانْ الْيُونَتَانْ زَرَقْ فَوْقَهْ النُّشَّابْ، يُونَتَانْ قَالْ لَيَّهْ: «النُّشَّابْ لِسَّاعْ غَادِي مِنَّكْ!» 38 وَ يُونَتَانْ قَالْ لَيَّهْ بَتَّانْ: «عَجَلَةْ بِسُرْعَةْ! مَا تَقِيفْ!» وَ الْوِلَيْد شَالْ النُّشَّابْ وَ جَابَهْ لِسَيِّدَهْ. 39 وَ الْوِلَيْد مَا عِرِفْ شَيّءْ وَ لَاكِنْ يُونَتَانْ وَ دَاوُدْ بَسْ يَعَرْفُوهْ. 40 وَ يُونَتَانْ أَنْطَى كُلَّ سِلَاحَهْ لِلْوِلَيْد وَ قَالْ لَيَّهْ: «وَدِّيهْ الْبَيْت.»
41 وَ بَعَدْ الْوِلَيْد فَاتْ، دَاوُدْ مَرَقْ مِنْ الْبَكَانْ الْمُلَّبِّدْ فَوْقَهْ فِي نُصّ الْوَطِي هَنَا الْحَجَرْ وَ وَقَعْ فِي الْأَرْض وَ سَجَدْ قِدَّامْ يُونَتَانْ تَلَاتَةْ مَرَّاتْ. وَ الرُّفْقَانْ الْإِتْنَيْن أَلْحَاضَنَوْا وَ بَكَوْا وَ لَاكِنْ دَاوُدْ بَكَى زِيَادَةْ. 42 وَ خَلَاصْ، يُونَتَانْ قَالْ لِدَاوُدْ: «أَمْشِي بِالسَّلَامَةْ! أَشَانْ أَنِحْنَ الْإِتْنَيْن حَلَفْنَا بِأُسُمْ اللّٰهْ وَ قُلْنَا اللّٰهْ يَشْهَدْ بَيْنِي وَ بَيْنَكْ وَ بَيْن ذُرِّيّتِي وَ ذُرِّيّتَكْ إِلَى الْأَبَدْ.» وَ خَلَاصْ، دَاوُدْ قَمَّ فَاتْ وَ يُونَتَانْ كَمَانْ قَبَّلْ الْمَدِينَةْ.