Jakob b’e vunam yam Josef groma
1 Bugol ahle ndazina, sana mba mi de mi Josef ala: Abung nga tugud’eid’a. Josef mi yo grom suma mbàna, Manase azi ki Efraim. 2 Kid’a sana mi de mi Jakob ala: Gola! Gorongâ Josef nga mi djïya d’a, Israel mi pe tamu, mi kak akulo yam azangâ kad’umu. 3 Jakob mi de mi Josef ala: Alo ma ad’engêm kal petna, mi nde tam mbei iran avo Lus kur ambas sa Kanan-nda, mi b’e vunam kanu, 4 mi dan ala: An mba ni zulung andjavang ndjondjoî, an mba ni mbud’ung andjavang ades suma ablauna, an mba ni hang andaga d’a wanda mandjavang ma blogongâ gak didin.
5 Ki tchetchemba, grong suma mbà suma ang vud’uzi ka hî kur ambas sa Ezipte-d’a avok an bei mbad’a tua d’ina, azi ni mana. Efraim azi ki Manase ni mana d’igi Ruben azi ki Simeon na. 6 Wani gro suma ang mba vud’uzi bugolâ a mba arî mangâ, a mba fe yima kaka ni yam b’oziyozi suma nglona. 7 An nga ni le na ni yam asung Rachel. Kid’a an tcholï Padan-Aram-mba, ti mba d’i mit abon glovot yam ambas sa Kanan-nda, ar go a kal Efrata. An tozot sä avun lovot ta i Efrata-d’a. Efrata ni Betelehem.
8 Israel mi gol Josef groma, mi djobom ala: Ni nge azi ge?
9 Josef mi hulong dum ala: Ni gron suma Alona mi handji ka hina.
Israel mi dum ala: An nga ni tchenengû, ang mbeyendjï go, an b’e vunan kaziya.
10 Wani Israel iram nga d’i we ngol luo abo mamara. Ata yima Josef mbazi gevema, mam vazi atamu, mi sobozi vunaziya, 11 mi de mi Josef ala: An djib’er adjeu ala an mba ni wang irang ngi. Gola! Alona mi ndjunun gak an we wa andjavang tamba.
12 Josef mi yozi woi aduk abumu, mi grif kä andaga avoromu. 13 Bugola, mi yo grom suma mbàna aboziya, Efraim ata abom ma ndjufâ nabo ma gulana hi Israel-lâ, Manase ata abom ma gulana nabo ma ndjufâ hi Israel-lâ, mi hud’uzi gen abuzi ngolo. 14 Israel mi vrak abom kaziya, mi mat abom ma ndjufâ, mi tinim yam Efraim ma gorâ, mi tin abom ma gulana yam Manase; Manase ni ma ngolâ wan pî, mam wäd’u abom ma mi vragam kazina.
15 Jakob mi b’e vunam yam Josef, mi dala:
Alo ma abun ngolo Abraham azi kabun Isak a tit blogoma,
ar mi b’e vunam yam gro ndazina;
nAlo ma nga mi ngomon gak ini na, ar mi b’e vunam kaziya;
16 ni Malaika ma pad’an ndei kur tcho d’a lara ge petna, ar mi b’e vunam kaziya.
Ar a yan simiyên kazi d’igi a nga yi simiyê abun ngolo Abraham azi kabun Isak na mi;
Ar azi zul ablaud’a yam andaga d’a Kanan-nda.
17 Ata yima Josef mi wabum mi tin abom ma ndjufâ yam Efraim-ma, tam lum nga djivi d’i, mi vabum abom á hlum mbei yam Efraim á djogom yam Manase, 18 mi de mabum ala: Iba, nga hina d’i, kayam ihî ni ma ngolâ; ang tin abong ma ndjufâ kamu.
19 Wani abum mi noyâ, mi dum ala: An we, gorona, an we. Manase andjavam mba mi zul mi, mba mi mbut ngola mi. Wani wiyem ma gorâ mba mi mbut ngola kalamu, andjavam mba mi zul andjaf suma ablaud’a.
20 Kur bur máma mi b’e vunam kazi mi dala: Ni ki simiyêgi ba, Israel-lâ a mba b’e vunazi yam suma, a mba dala: Ar Alona mi mbud’ung d’igi Efraim ki Manase na. Ni hina ba, Israel mi tin Efraim avok Manase.
21 Israel mi de mi Josef ala: Gola! An nga ni mid’a, wani Alona mba mi kak ki sed’egiya, mba mi hulongôgi yam ambasa habuyogi ngolod’a. 22 Josef, an hang Sikem ni b’rau d’a kala hi b’oziyongâ peta, ni d’a an hlat abo suma Amor-râ kad’enga hi mbigeu man nda fiyaka ki yeûd’a mi d’a.
يَعْقُوب يبارِك أوْلاد يُوسُف
1 وَ بَعَدْ دَا، جَوْا خَبَّرَوْا يُوسُفْ وَ قَالَوْا لَيَّهْ أَبُوهْ مَرْضَانْ بِلْحَيْن. وَ خَلَاصْ، هُو قَمَّ مَشَى لَيَّهْ مَعَ عِيَالَهْ الْإِتْنَيْن مَنَسَّى وَ أَفْرَايِمْ. 2 وَكِتْ خَبَّرَوْا يَعْقُوبْ وَ قَالَوْا وِلَيْدَهْ يُوسُفْ جَاءْ يُزُورَهْ دَا، هُو عَصَرْ قَلْبَهْ وَ قَمَّ قَعَدْ بِحَيْلَهْ.
3 وَ قَالْ لِيُوسُفْ: «زَمَانْ، اللّٰهْ الْقَادِرْ بَانْ لَيِّ فِي حِلَّةْ لُوزْ فِي بَلَدْ كَنْعَانْ وَ بَارَكَانِي. 4 وَ قَالْ لَيِّ: ‹دَاهُو أَنَا نِسَوِّيكْ تَلْدَ عِيَالْ وَ تَبْقَوْا كَتِيرِينْ أَشَانْ إِنْتَ تَبْقَى جِدّ هَنَا عَايِلَةْ كَبِيرَةْ. وَ بَعَدَكْ، نَنْطِي بَلَدْ كَنْعَانْ لِذُرِّيّتَكْ مِثِلْ وَرَثَةْ إِلَى الْأَبَدْ.› 5 وَ مِنْ الْيَوْم، عِيَالَكْ أَفْرَايِمْ وَ مَنَسَّى، الْوِلْدَوْهُمْ لَيْك فِي مَصِرْ قُبَّالْ أَنَا مَا نَجِي لَيْك، هُمَّنْ يَبْقَوْا عِيَالِي. وَ يَبْقَوْا مِثِلْ عِيَالِي رَأُوبِينْ وَ شِمْعُونْ. 6 وَ لَاكِنْ عِيَالْ الْوِلْدَوْهُمْ لَيْك بَعَدْهُمْ، يَبْقَوْا عِيَالَكْ إِنْتَ. وَ هُمَّنْ يَلْقَوْا وَرَثَتْهُمْ مِنْ تُرَابْ أَخْوَانْهُمْ أَفْرَايِمْ وَ مَنَسَّى.
7 «وَ وَكِتْ أَنَا مُقَبِّلْ مِنْ فَدَّانْ أَرَامْ، أَمَّكْ رَاحِيلْ مَاتَتْ فِي إِيدَيْنِي فِي دَرِبْ بَلَدْ كَنْعَانْ قَرِيبْ لِحِلَّةْ أَفْرَاتَةْ. وَ فِي الْبَكَانْ دَا، أَنَا دَفَنْتَهَا فِي دَرِبْ حِلَّةْ أَفْرَاتَةْ الْبِنَادُوهَا الْيَوْم بَيْت لَحَمْ.»
8 وَ فِي الْبَكَانْ دَا بَسْ، يَعْقُوبْ شَافْ عِيَالْ يُوسُفْ وَ قَالْ: «دَوْل يَاتُمَّنْ؟» 9 وَ يُوسُفْ قَالْ لَيَّهْ: «دَوْل عِيَالِي، الرَّبّ أَنْطَاهُمْ لَيِّ فِي مَصِرْ.» وَ يَعْقُوبْ قَالْ: «جِيبْهُمْ لَيِّ قَرِيبْ أَشَانْ نِبَارِكْهُمْ.»
10 وَ يَعْقُوبْ شَوْفَهْ ضِعِفْ مِنْ الْكُبُرْ مَا يَقْدَرْ يِشِيفْ عَدِيلْ. وَ يُوسُفْ جَابْ عِيَالَهْ قَرِيبْ لِأَبُوهْ وَ يَعْقُوبْ قَمَّ حَضَنَاهُمْ وَ حَبَّاهُمْ وَ قَالْ لِيُوسُفْ: 11 «أَوَّلْ أَنَا حَسَبْت بَتَّانْ كَيْ مَا نِشِيفْ وِجْهَكْ. وَ خَلَاصْ بِإِذِنْ الرَّبّ، أَنَا شِفْتَكْ وَ شِفْت عِيَالَكْ كُلَ!»
12 وَ خَلَاصْ، يُوسُفْ رَفَعْ عِيَالَهْ مِنْ رِجِلَيْن أَبُوهْ وَ سَجَدْ قِدَّامَهْ. 13 وَ قَمَّ شَالْ عِيَالَهْ الْإِتْنَيْن. لِأَفْرَايِمْ كَرَبَهْ بِإِيدَهْ الزَّيْنَةْ وَ لِمَنَسَّى كَرَبَهْ بِإِيدَهْ الْإِسْرَةْ. وَ أَفْرَايِمْ قَاعِدْ لِيَعْقُوبْ بِإِيدَهْ الْإِسْرَةْ وَ مَنَسَّى قَاعِدْ لَيَّهْ بِإِيدَهْ الزَّيْنَةْ. وَ يُوسُفْ جَابَاهُمْ قَرِيبْ لِجِدُّهُمْ. 14 وَ يَعْقُوبْ خَالَفْ إِيدَيْنَهْ وَ خَطَّ إِيدَهْ الزَّيْنَةْ فِي رَاسْ أَفْرَايِمْ الصَّغَيَّرْ وَ خَطَّ إِيدَهْ الْإِسْرَةْ فِي رَاسْ مَنَسَّى الْكَبِيرْ. وَ هُو سَوَّى الشَّيّءْ دَا بِرَايْه.
15 وَ بَارَكْ يُوسُفْ وَ قَالْ:
«يَا رَبّ،
إِلٰـهْ أَبَّهَاتِي إِبْرَاهِيمْ وَ إِسْحَاقْ
التَّابَعَوْا دَرْبَكْ!
يَا رَبّ، إِنْتَ رَاعِيِّ فِي كُلَّ مُدَّةْ حَيَاتِي
لَحَدِّي الْيَوْم!
16 يَا اللّٰهْ النَّجَّيْتنِي
مِنْ كُلَّ شَيّءْ فَسِلْ!
نَطْلُبْ مِنَّكْ تِبَارِكْ الْعِيَالْ دَوْل
أَشَانْ بَيْهُمْ هُمَّنْ،
أُسْمِي يَقْعُدْ دَايْماً
مِثِلْ أُسُمْ أَبَّهَاتِي إِبْرَاهِيمْ وَ إِسْحَاقْ.
وَ خَلِّي عِيَالْهُمْ يِزِيدُوا
وَ يَبْقَوْا كَتِيرِينْ فِي كُلَّ الْأَرْض.»
17 وَ لَاكِنْ يُوسُفْ مَا بِقِي لَيَّهْ حَلُو وَكِتْ شَافْ أَبُوهْ خَطَّ إِيدَهْ الزَّيْنَةْ فِي رَاسْ أَفْرَايِمْ. وَ هُو قَمَّ كَرَبْ إِيدْ أَبُوهْ لِيِحَوِّلْهَا مِنْ رَاسْ أَفْرَايِمْ وَ يُخُطَّهَا فِي رَاسْ مَنَسَّى. 18 وَ يُوسُفْ قَالْ لِأَبُوهْ: «يَا أَبُويِ، مَا مِثِلْ دَا! أَشَانْ مَنَسَّى بَسْ الْبِكِرْ! خُطّ إِيدَكْ الزَّيْنَةْ فِي رَاسَهْ!»
19 وَ أَبُوهْ أَبَى وَ قَالْ: «أَنَا نَعَرْفَهْ، يَا وِلَيْدِي، أَنَا نَعَرْفَهْ. هُو كُلَ يَبْقَى كَبِيرْ وَ عِيَالَهْ كُلَ يَبْقَوْا قَبِيلَةْ كَبِيرَةْ. وَ لَاكِنْ أَفْرَايِمْ أَخُوهْ الصَّغَيَّرْ يَبْقَى كَبِيرْ مِنَّهْ وَ ذُرِّيّتَهْ تَبْقَى أُمَّةْ كَبِيرَةْ مِنْ أُمَّةْ مَنَسَّى.» 20 وَ فِي الْيَوْم دَا، يَعْقُوبْ بَارَكَاهُمْ وَ قَالْ: «بَنِي إِسْرَائِيلْ يِبَارُكُوا بِأُسُمْكُو وَ يُقُولُوا أَمْبَيْنَاتْهُمْ: ‹اللّٰهْ يِبَارِكَكْ مِثِلْ أَفْرَايِمْ وَ مَنَسَّى!›» وَ بِمِثِلْ دَا، يَعْقُوبْ قَدَّمْ أَفْرَايِمْ فِي مَنَسَّى.
21 وَ قَالْ لِيُوسُفْ: «قَرِيبْ أَنَا نُمُوتْ لَاكِنْ الرَّبّ يُكُونْ مَعَاكُو وَ يِقَبِّلْكُو فِي بَلَدْ أَبَّهَاتْكُو. 22 وَ أَنَا نَنْطِيكْ تُرَابْ زِيَادَةْ مِنْ هَنَا أَخْوَانَكْ. نَنْطِيكْ تُرَابْ شَكِيمْ الْأَنَا شِلْتَهْ مِنْ الْأَمُورِيِّينْ بِسَيْفِي وَ نُبَّالِي.»