Kain mi tchi Abel
1 Adam mi bur kamamba Ef, ti ve wirâ, ti vut gorâ, ti yum ala Kain , ti dala: Ma didina mi ndjunun an vut wa gor mandjufâ. 2 Bugola, ti vut wiyema, ti yum ala Abel . Abel lî ma pol tumiyôna, Kain ni sama zuma mi.
3 Kur bur tu, Kain mi hahle suma mam zumuzina he d’a hawad’a mi Ma didina. 4 Abel mi mba ki gro tumiyô mam suma d’or suma vut avo’â, mi ngad’aziya, mi he hliu ma djivi ma kalâ he d’a hawad’a mi Ma didina. Ma didina hurum ve Abel ki he d’a hawa mamba, 5 wani hurum ve nga Kain ki he d’a hawa mamba d’i. Ata yi máma Kain hurum zal ngola, nga mi d’us iram dudurup.
6 Ma didina mi de mi Kain ala: Ni kayam me ba, ang hurung zal na ge? Ni kayam me ba, ang d’us irang na ge? 7 Ang le le djivid’a ni, ang mba te kad’u; le ang le djivid’a d’uo ni, tchod’a ti nga grifa kä avun agrek mangâ; ti min á te kangû, wani mbeî ang te kad’u.
8 Kain mi de mi Abel ala: Ei i abageya. Kid’a azi mbaza abageid’a, Kain mi nde yam wiyema Abel, mi tchumu.
9 Ma didina mi djop Kain ala: Wiyengâ Abel mi nga ni lara ge?
Kain mi hulong dum ala: An wum nga d’i; an ni ma ngomoma zu?
10 Alona mi hulong dum ala: Ni kayam me ba, ang le hina ge? An hum buzu wiyengâ nga mi tchi d’igi del sana na, ei kä andaga dei, ti fan sä, kayam an sam atchugulumu. 11 Ki tchetchemba, an nga ni gang vuna yam andaga d’a ngo vunat ti tche buzu wiyeng ma ang tchuma abonga. 12 Fata ang zum andagad’id’a, ndat mba d’i wulung ahlena d’i. Ang mba talal yam andagad’a, ang mba tcha ta’ abo hî, tcha ta’ abo hî!
13 Kain mi de mi Ma didina ala: Ndak manda taneka heî; an ndak á zit ti. 14 Le ang digin ndei ini yam andaga d’a wanda ni, an mba ni ngei tan ndei dei avorongû, an mba ni talala, mba ni tcha ta’ abo hî, tcha ta’ abo hî; sama lara ma fana mba mi tchanu.
15 Ma didina mi hulong dum ala: Hawa! Le sa mi tchangû ni, an mba ni sang atchugulung yan kid’iziya. Kayam ndata, Ma didina mi tin vama taka avor Kain ala le sa fum pî, mi tchum mbi.
16 Kain mi wal lei dei ki Ma didina, mi i kak sä yam andaga d’a Not-ta , abo ma yorogona hi Eden-na.
Andjafâ hi Kain-na
17 Kain mi bur kamamba, ti ve wirâ, ti vut gorâ, ti yum ala Enok. Kain mi min azina, azì máma mi yum ki simiyê goroma Enok. 18 Enok mi vut Irat, Irat mi vut Mehujayel, Mehujayel mi vut Metusayel, Metusayel mi vut Lemek.
19 Lemek mi vik aropma mbà, d’a avoka a yat ala Ada, d’a mbàd’a a yat ala Sila. 20 Ada ti vut Jabal; Jabal ni suma a nga kaka kur zlub’ud’a, a nga ngom d’uwarîna abuzi ngolo. 21 Wiyema a yum ala Jubal ni suma bu adingâ ki taulâd’ina pet abuzi ngolo. 22 Sila ti vut Tubal-Kain ni ma tchaf ma zle kawei ma hleuna ki ma wuranina. Tubal-Kain wiyemba ni Näma.
23 Lemek mi de mamiyôma ala: Ada agi ki Sila, agi humugiya; amiyôna, agi humugi zla manda. An tchi sana kayam mi kan mbilâ; an tchi gor azongâ kayam mi han durud’a. 24 Le a tchi suma yam Kain kid’iziya ni, a mba tchi suma kan an Lemek dok kid’iziya yam kid’iziya mi.
Zla d’a yam Set azi ki Enos-sa
25 Adam mi bur kamamba kua, ti vut gor mandjufâ, ti yum ala Set, ti dala: Alona mi han gorâ balum Abel ma Kain mi tchuma. 26 Set mi vut gorâ, mi yum ala Enos. Ata yi máma suma a tin ad’ud’a á tchen ki simiyê Ma didina.
قَابِيل و هَابِيل
1 وَ آدَمْ لَمَّ مَعَ مَرْتَهْ حَوَّاء. وَ هِي بِقَتْ غَلْبَانَةْ وَ وِلْدَتْ وِلَيْد وَ سَمَّوْه قَابِيلْ. وَ قَالَتْ: «اللّٰهْ سَاعَدَانِي وَ رَزَقَانِي وِلَيْد.» 2 وَ هِي وِلْدَتْ بَتَّانْ وِلَيْد أُسْمَهْ هَابِيلْ، أَخُوهْ لِقَابِيلْ. وَ هَابِيلْ بِقِي رَاعِي هَنَا غَنَمْ وَ قَابِيلْ بِقِي حَرَّاتِي.
3 وَ يَوْم وَاحِدْ، قَابِيلْ قَدَّمْ هَدِيَّةْ لِلّٰهْ مِنْ الْخَضَارْ الْحَرَتَهْ. 4 وَ هَابِيلْ كُلَ قَدَّمْ هَدِيَّةْ خُرْفَانْ أَوْلَادْ الْبِكِرْ مِنْ غَنَمَهْ بِشَحَمْهُمْ. وَ اللّٰهْ قِبِلْ هَدِيَّةْ هَابِيلْ 5 وَ لَاكِنْ مَا قِبِلْ هَدِيَّةْ قَابِيلْ. وَ قَابِيلْ زِعِلْ زَعَلْ شَدِيدْ وَ كَرْشَمْ وِجْهَهْ. 6 وَ اللّٰهْ قَالْ لِقَابِيلْ: «مَالَكْ إِنْتَ زَعْلَانْ وَ مُكَرْشِمْ وِجْهَكْ؟ 7 كَنْ عَمَلَكْ عَدِيلْ، مَا نَرْضَى بَيْك وَلَّا؟ لَاكِنْ كَنْ عَمَلَكْ مَا عَدِيلْ، الذَّنِبْ جَاهِزْ فِي خَشُمْ الْبَابْ وَ يِدَوْر يَكُرْبَكْ. لَاكِنْ إِنْتَ كَمَانْ أَقْدَرْ فَوْقَهْ!»
8 وَ بَعَدْ دَا، قَابِيلْ قَالْ لِأَخُوهْ هَابِيلْ: «تَعَالْ، نَمْشُوا الْكَدَادَةْ.» وَ مِنْ مَشَوْا فِي الْكَدَادَةْ، قَابِيلْ هَجَمْ أَخُوهْ وَ كَتَلَهْ.
9 وَ خَلَاصْ، اللّٰهْ قَالْ لِقَابِيلْ: «وَيْن أَخُوكْ هَابِيلْ؟» وَ هُو رَدَّ لَيَّهْ وَ قَالْ: «أَنَا مَا نَعَرْفَهْ. أَنَا حَرَسْ هَنَا أَخُويِ وَلَّا؟» 10 وَ اللّٰهْ قَالْ لَيَّهْ: «شُنُو السَّوَّيْتَهْ دَا؟ أَنَا قَاعِدْ نَسْمَعْ حِسّ دَمّ أَخُوكْ الدَّفَّقْتَهْ، قَاعِدْ يَصْرَخْ لَيِّ مِنْ التُّرَابْ. 11 مِنْ هَسَّعْ دَا، إِنْتَ تَبْقَى مَلْعُونْ وَ مَطْرُودْ فِي التُّرَابْ الشِّرِبْ دَمّ أَخُوكْ، الْإِنْتَ دَفَّقْتَهْ. 12 كَنْ إِنْتَ حَرَتّْ التُّرَابْ كُلَ، مَا تَلْقَى مِنَّهْ مَعَاشْ. وَ تَبْقَى نَادُمْ لَايِجْ وَ مَطْرُودْ فِي كُلَّ الْأَرْض.»
13 وَ قَابِيلْ قَالْ لِلّٰهْ: «عِقَابِي دَا بِقِي لَيِّ تَقِيلْ. مَا نَقْدَرْ نَحْمَلَهْ. 14 وَ دَاهُو إِنْتَ طَرَدْتِنِي بَعِيدْ مِنْ التُّرَابْ دَا. وَ أَنَا نُكُونْ بَعِيدْ مِنْ وِجْهَكْ. وَ نَبْقَى لَايِجْ وَ مَطْرُودْ فِي كُلَّ الْأَرْض. وَ أَيِّ نَادُمْ اللِّقَانِي يَكْتُلْنِي.» 15 وَ اللّٰهْ قَالْ: «أَنَا نِأَكِّدْ لَيْك كَنْ نَادُمْ كَتَلْ قَابِيلْ، تَارَهْ يُكُونْ سَبْعَةْ مَرَّاتْ.»
وَ اللّٰهْ خَطَّ عَلَامَةْ فِي قَابِيلْ أَشَانْ أَيِّ نَادُمْ كَنْ لِقِيهْ، مَا يَكْتُلَهْ. 16 وَ خَلَاصْ، قَابِيلْ مَشَى بَعِيدْ مِنْ اللّٰهْ وَ سَكَنْ فِي بَلَدْ أُسُمْهَا نُودْ، صَبَاحْ مِنْ جِنَيْنَةْ عَدِنْ.
ذُرّية قَابِيل
17 وَ قَابِيلْ لَمَّ مَعَ مَرْتَهْ وَ بِقَتْ غَلْبَانَةْ وَ وِلْدَتْ وِلَيْد وَ سَمَّوْه حَنُوكْ. وَ قَابِيلْ بَنَى حِلَّةْ وَاحِدَةْ وَ سَمَّاهَا بِأُسُمْ وِلَيْدَهْ حَنُوكْ. 18 وَ حَنُوكْ وِلِدْ وِلَيْد وَ سَمَّوْه عِرَادْ. وَ عِرَادْ وِلِدْ مَحُيَايِل. وَ مَحُيَايِل وِلِدْ مَتُشَايِلْ. وَ مَتُشَايِلْ وِلِدْ لَامَكْ.
19 وَ لَامَكْ أَخَدْ عَوِينْ إِتْنَيْن. الْوَاحِدَةْ أُسُمْهَا عَادَةْ وَ التَّانِيَةْ أُسُمْهَا صِلَّةْ.
20 وَ عَادَةْ وِلْدَتْ يَابَلْ. وَ يَابَلْ بِقِي جِدُّهُمْ لِلنَّاسْ الْيَسْكُنُوا فِي الْخَيْمَاتْ وَ يَسْرَحَوْا بِالْبَهَايِمْ. 21 وَ أَخُوهْ أُسْمَهْ يُوبَلْ. وَ يُوبَلْ هُو جِدُّهُمْ لِكُلَّ النَّاسْ الْيُدُقُّوا جِقِنْدِيَّةْ وَ يَضُرْبُوا صُفَّارَةْ.
22 وَ صِلَّةْ هِي كُلَ وِلْدَتْ وِلَيْد أُسْمَهْ تُوبَل قَايِينْ. وَ تُوبَل قَايِينْ هُو بَسْ جِدُّهُمْ لِكُلَّ النَّاسْ الْيَصْنَعَوْا وَ الْيِطَرُّقُوا آلَاتْ مِنْ نَحَاسْ وَ حَدِيدْ. وَ أَخُتْ تُوبَل قَايِينْ أُسُمْهَا نَعْمَةْ.
23 وَ يَوْم وَاحِدْ، لَامَكْ قَالْ لِعَوِينَهْ عَادَةْ وَ صِلَّةْ: «أَسْمَعَنِّي. يَا عَوِينْ لَامَكْ، فُكَّنْ أُدْنَيْكَنْ عَدِيلْ وَ أَسْمَعَنْ كَلَامِي. أَنَا كَتَلْت رَاجِلْ أَشَانْ جَرَحَانِي وَ كَتَلْت وِلَيْد أَشَانْ حَلْبَبْ جِلْدِي. 24 وَ كَنْ قَابِيلْ يِكَفُّوا تَارَهْ سَبْعَةْ مَرَّةْ، لَامَكْ يِكَفُّوا تَارَهْ 77 مَرَّةْ.»
25 وَ بَتَّانْ آدَمْ لَمَّ مَعَ مَرْتَهْ وَ جَابَتْ وِلَيْد. وَ هِي سَمَّتَهْ شِيتْ وَ قَالَتْ: «الرَّبّ أَنْطَانِي ذُرِّيَّةْ آخَرَةْ فِي قَدّ هَابِيلْ الْقَابِيلْ كَتَلَهْ.» 26 وَ خَلَاصْ، شِيتْ كُلَ وِلِدْ وِلَيْد وَ سَمَّاهْ أَنُوشْ. وَ مِنْ الْوَكِتْ دَا، خَلَاصْ النَّاسْ بَدَوْا يَعَبُدُوا اللّٰهْ.