Kain mi tchi Abel
1 Adam mi bur kamamba Ef, ti ve wirâ, ti vut gorâ, ti yum ala Kain , ti dala: Ma didina mi ndjunun an vut wa gor mandjufâ. 2 Bugola, ti vut wiyema, ti yum ala Abel . Abel lî ma pol tumiyôna, Kain ni sama zuma mi.
3 Kur bur tu, Kain mi hahle suma mam zumuzina he d’a hawad’a mi Ma didina. 4 Abel mi mba ki gro tumiyô mam suma d’or suma vut avo’â, mi ngad’aziya, mi he hliu ma djivi ma kalâ he d’a hawad’a mi Ma didina. Ma didina hurum ve Abel ki he d’a hawa mamba, 5 wani hurum ve nga Kain ki he d’a hawa mamba d’i. Ata yi máma Kain hurum zal ngola, nga mi d’us iram dudurup.
6 Ma didina mi de mi Kain ala: Ni kayam me ba, ang hurung zal na ge? Ni kayam me ba, ang d’us irang na ge? 7 Ang le le djivid’a ni, ang mba te kad’u; le ang le djivid’a d’uo ni, tchod’a ti nga grifa kä avun agrek mangâ; ti min á te kangû, wani mbeî ang te kad’u.
8 Kain mi de mi Abel ala: Ei i abageya. Kid’a azi mbaza abageid’a, Kain mi nde yam wiyema Abel, mi tchumu.
9 Ma didina mi djop Kain ala: Wiyengâ Abel mi nga ni lara ge?
Kain mi hulong dum ala: An wum nga d’i; an ni ma ngomoma zu?
10 Alona mi hulong dum ala: Ni kayam me ba, ang le hina ge? An hum buzu wiyengâ nga mi tchi d’igi del sana na, ei kä andaga dei, ti fan sä, kayam an sam atchugulumu. 11 Ki tchetchemba, an nga ni gang vuna yam andaga d’a ngo vunat ti tche buzu wiyeng ma ang tchuma abonga. 12 Fata ang zum andagad’id’a, ndat mba d’i wulung ahlena d’i. Ang mba talal yam andagad’a, ang mba tcha ta’ abo hî, tcha ta’ abo hî!
13 Kain mi de mi Ma didina ala: Ndak manda taneka heî; an ndak á zit ti. 14 Le ang digin ndei ini yam andaga d’a wanda ni, an mba ni ngei tan ndei dei avorongû, an mba ni talala, mba ni tcha ta’ abo hî, tcha ta’ abo hî; sama lara ma fana mba mi tchanu.
15 Ma didina mi hulong dum ala: Hawa! Le sa mi tchangû ni, an mba ni sang atchugulung yan kid’iziya. Kayam ndata, Ma didina mi tin vama taka avor Kain ala le sa fum pî, mi tchum mbi.
16 Kain mi wal lei dei ki Ma didina, mi i kak sä yam andaga d’a Not-ta , abo ma yorogona hi Eden-na.
Andjafâ hi Kain-na
17 Kain mi bur kamamba, ti ve wirâ, ti vut gorâ, ti yum ala Enok. Kain mi min azina, azì máma mi yum ki simiyê goroma Enok. 18 Enok mi vut Irat, Irat mi vut Mehujayel, Mehujayel mi vut Metusayel, Metusayel mi vut Lemek.
19 Lemek mi vik aropma mbà, d’a avoka a yat ala Ada, d’a mbàd’a a yat ala Sila. 20 Ada ti vut Jabal; Jabal ni suma a nga kaka kur zlub’ud’a, a nga ngom d’uwarîna abuzi ngolo. 21 Wiyema a yum ala Jubal ni suma bu adingâ ki taulâd’ina pet abuzi ngolo. 22 Sila ti vut Tubal-Kain ni ma tchaf ma zle kawei ma hleuna ki ma wuranina. Tubal-Kain wiyemba ni Näma.
23 Lemek mi de mamiyôma ala: Ada agi ki Sila, agi humugiya; amiyôna, agi humugi zla manda. An tchi sana kayam mi kan mbilâ; an tchi gor azongâ kayam mi han durud’a. 24 Le a tchi suma yam Kain kid’iziya ni, a mba tchi suma kan an Lemek dok kid’iziya yam kid’iziya mi.
Zla d’a yam Set azi ki Enos-sa
25 Adam mi bur kamamba kua, ti vut gor mandjufâ, ti yum ala Set, ti dala: Alona mi han gorâ balum Abel ma Kain mi tchuma. 26 Set mi vut gorâ, mi yum ala Enos. Ata yi máma suma a tin ad’ud’a á tchen ki simiyê Ma didina.
Caïn et Abel
V. 1-8: cf. Hé 11:4. 1 Jn 3:12, 1 15. 1 S 15:22.
1 Adam connut Ève, sa femme; elle conçut, et enfanta Caïn et elle dit: J’ai formé un homme avec l’aide de l’Éternel. 2 Elle enfanta encore son frère Abel. Abel fut berger, et Caïn fut laboureur. 3 Au bout de quelque temps, Caïn fit à l’Éternel une offrande des fruits de la terre; 4 et Abel, de son côté, en fit une des premiers-nés de son troupeau et de leur graisse. L’Éternel porta un regard favorable sur Abel et sur son offrande; 5 mais il ne porta pas un regard favorable sur Caïn et sur son offrande. Caïn fut très irrité, et son visage fut abattu. 6 Et l’Éternel dit à Caïn: Pourquoi es-tu irrité, et pourquoi ton visage est-il abattu? 7 Certainement, si tu agis bien, tu relèveras ton visage, et si tu agis mal, le péché se couche à la porte, et ses désirs se portent vers toi: mais toi, domine sur lui. 8 Cependant, Caïn adressa la parole à son frère Abel; mais, comme ils étaient dans les champs, Caïn se jeta sur son frère Abel, et le tua.
V. 9-16: cf. (Mt 23:35. Hé 12:24.) Job 15:20-24.
9 L’Éternel dit à Caïn: Où est ton frère Abel? Il répondit: Je ne sais pas; suis-je le gardien de mon frère? 10 Et Dieu dit: Qu’as-tu fait? La voix du sang de ton frère crie de la terre jusqu’à moi. 11 Maintenant, tu seras maudit de la terre qui a ouvert sa bouche pour recevoir de ta main le sang de ton frère. 12 Quand tu cultiveras le sol, il ne te donnera plus sa richesse. Tu seras errant et vagabond sur la terre. 13 Caïn dit à l’Éternel: Mon châtiment est trop grand pour être supporté. 14 Voici, tu me chasses aujourd’hui de cette terre; je serai caché loin de ta face, je serai errant et vagabond sur la terre, et quiconque me trouvera me tuera. 15 L’Éternel lui dit: Si quelqu’un tuait Caïn, Caïn serait vengé sept fois. Et l’Éternel mit un signe sur Caïn pour que quiconque le trouverait ne le tuât point. 16 Puis, Caïn s’éloigna de la face de l’Éternel, et habita dans la terre de Nod, à l’orient d’Éden.
Descendants de Caïn
V. 17-24: cf. (Ge 2:24. Mt 19:4-9.)
17 Caïn connut sa femme; elle conçut, et enfanta Hénoc. Il bâtit ensuite une ville, et il donna à cette ville le nom de son fils Hénoc. 18 Hénoc engendra Irad, Irad engendra Mehujaël, Mehujaël engendra Metuschaël, et Metuschaël engendra Lémec. 19 Lémec prit deux femmes: le nom de l’une était Ada, et le nom de l’autre Tsilla. 20 Ada enfanta Jabal: il fut le père de ceux qui habitent sous des tentes et près des troupeaux. 21 Le nom de son frère était Jubal: il fut le père de tous ceux qui jouent de la harpe et du chalumeau. 22 Tsilla, de son côté, enfanta Tubal-Caïn, qui forgeait tous les instruments d’airain et de fer. La sœur de Tubal-Caïn était Naama. 23 Lémec dit à ses femmes:
Ada et Tsilla, écoutez ma voix!
Femmes de Lémec, écoutez ma parole!
J’ai tué un homme pour ma blessure,
Et un jeune homme pour ma meurtrissure.
24 Caïn sera vengé sept fois,
Et Lémec soixante-dix-sept fois.
V. 25-26: cf. Ge 5:3-8.
25 Adam connut encore sa femme; elle enfanta un fils, et l’appela du nom de Seth, car, dit-elle, Dieu m’a donné un autre fils à la place d’Abel, que Caïn a tué. 26 Seth eut aussi un fils, et il l’appela du nom d’Énosch. C’est alors que l’on commença à invoquer le nom de l’Éternel.