Gat ta a hat yam vun ma hled’id’a
1 Ma didina mi de mi Moise kua ala: 2 Ang i de mi Israel-lâ ala:
Le sana mi hle vunam á he sana mi an Ma didina, le bugol mi min á sut tam yam vun ma hle máma ni, mi ndumî gusa hi sa mámid’a, mi hat mi an Ma didina, mi sut tamu.
3 Le ni sama bizam dok mbà gak mba dok karagayana ni, ang he ni bege d’a hap pa ndak ir aneka hi beged’a a ngat á hed’a yam zlub’u d’a kud’orid’a dok vahl. 4 Le natchad’a ni, ang he bege d’a hapa dok hindi.
5 Le ni ma bizam vahl gak mba dok mbàna, le ni gor mandjufâ ni, ang he bege d’a hapa dok mbà. Le ni gor atchad’a ni, ang he bege d’a hapa dogo.
6 Le ni ma tilim tu gak mba biza d’a vahla, le ni gor mandjufâ ni, ang he bege d’a hapa vahl. Le ni gor atchad’a ni, ang he bege d’a hapa hindi.
7 Le ni ma bizam kal dok karagayana, le ni mandjufâ ni, ang he bege d’a hapa dogo yam vahl. Le natchad’a ni, ang he bege d’a hapa dogo.
8 Le sana mi hle vunama mam mi ma hou ma ndak á wurak bege d’a a ngatina d’uo ni, mi i ki sama mi hle vunam kama avok ma ngat buzuna. Hina ma ngat buzu máma mi le gusa ni yam ad’enga hi sama mi hle vunam máma.
9 Le sana mi hle vunam á he d’uwar ma mi ndak á hum vama ngat buzuna mi an Ma didinina ni, ma mi han ni ma a tinim iram vam da na. 10 Ar a mbud’um ki ndram ma ding ngi; le ni ma djivina d’oze ma tchona pî, a mbud’um mbei d’i. Le sana mi min mbud’uzi woyo ni, azi djak ni suma a tinizi irazi vazi da na.
11 Le sana mi hle vunam á he d’uwar ma ndjendje ma mi ndak nga á hum vama ngat buzuna mi an Ma didina d’uo na ni, salam ma mi huma, mi i ki sed’em avok ma ngat buzuna. 12 Ma ngat buzu máma mi lum guzum ndak yam djivi mamba d’oze tcho mamba, a mba ka’î yam gus ndata na mi. 13 Le salama mi min á mbud’um yamu ni, mi wurak gusa hi va máma d’a ma ngat buzuna mi ngata, mi hle bege d’a ding nga ndak ir gusa hi va mámid’a, mi walat kä ad’u vahl mi hle tu, mi tinit yam gusa hi va mámid’a kua.
14 Le sana mi tin aziyam iram vam á hum mi an Ma didina ni, ma ngat buzuna mi i lum guzum ndak yam djivi mamba d’oze yam tcho mamba; gus ndata mba d’i ka’î hina mi. 15 Le salama mi min á mbud’um yamu ni, mi wurak gusa hazì mámid’a, mi hle bege d’a ding nga ndak ir gusa hazì máma d’a ma ngat buzuna mi ngata, mi walat kä ad’u vahl, mi hle tu, mi tinit yam gusa hazì mámid’a kua.
16 Le sana mi tin asine mam ma dingâ iram vam á hum mi an Ma didina ni, a lum guzumî ki ngola handjaf awu ma mam zaram kä kur asine mámina. Mi he bege d’a hapa dok vahl ngad’a yam awu orsâ ir kilona kikis hindi. 17 Le mi tin asine mama iram vam mi an Ma didina ni kur biza d’a ngol la furîd’a ni, gus ndata ti ka’î d’igi ma ngat buzuna mi ngat na. 18 Le mi tin asine mama iram vam á hum mi an Ma didina ni bugol biza d’a ngol la furîd’a ni, ma ngat buzuna mi ndum beged’a, mi kat tei ngad’a yam biza d’a ar avoka gak mba ata biza d’a ngol la furîd’a.
19 Le sala asinena mi min á mbud’um yamu ni, mi wurak gusa hasine mámid’a, mi hle bege d’a ding nga ndak ir gusa hasine máma d’a ma ngat buzuna mi ngata, mi walat kä ad’u vahl, mi hle tu, mi tinit yam gusa hasine mámid’a kua. Asinena mba mi arî mama.
20 Le mi hulong mi mbut nga asine mama d’uo ba, mi guzum mbei abo sama dingâ ni, mi ndak á hulong mi mbud’um bugol luo d’a; 21 fata biza d’a ngol la furîd’a ndaka, asine máma mba mi arî hi an Ma didinina, mba mi mbut ni hi suma ngat buzunina d’igi asine ma a tinim iram vam mi an Ma didina ki iram fafatna na.
22 Le sana mi tin asine mam ma mi guzum akulo ma a humzi nga ni djona d’uo na iram vam á hum mi an Ma didina ni, 23 ma ngat buzuna mi lum guzumî ngad’a yam biza d’a ar avoka gak mba ata biza d’a ngol la furîd’a. Sala asinena mi he beged’a ni kur bur máma baba d’igi ma ngat buzuna mi ngat na. Bege ndata a tinit irat vat mi an Ma didina. 24 Wani fata biza d’a ngol la furîd’a ndaka, asine máma mba mi arî mi salam ma avok kikidjina, nala, sama a hum asinena djonina.
25 Gus sa ang mba lata pet, ang mba lat ni ki bege d’a ndak ir aneka hi bege d’a a ngat á hed’a yam zlub’u d’a kud’orid’a; bege d’a tud’a ni ir grama dogo dogo.
He d’a hawa d’a tetenga
26 Ma didina mi de kua ala: Sana mi ndak á tin d’uwar mam ma vut avo’â iram vam á hum mi an Ma didina d’i, kayam ahle suma a vut avo’â pet, le ni gor amuhlâ d’oze gor b’ëna d’oze gor timina, a tinizi ni irazi vazi mi an Ma didina da’. 27 Le ni d’uwar ma ndjendjed’a, le salama mi min á hulong wurak kam kua ni, mi wurak gusa hi va mámid’a, mi hle bege d’a ding nga ndak ir gusa hi va máma d’a ma ngat buzuna mi ngata, mi walat kä ad’u vahl, mi hle tu, mi tinit yam gusa hi va mámid’a kua. Le mi wurak kam mbuo ni, ma ngat buzuna mi guzum mbei ki sama dingâ ki gus sa mam ngata.
28 Wani vama sana mi tinim iram vam mi an Ma didina ki iram fafatna, sana mi ndak á guzum mbei d’oze wurak kam mbei d’i. Le ni sana d’oze d’uwarâ d’oze asine ma a humzi djonina pî, ahle suma a tinizi irazi vazi mi an Ma didina ki irazi fafat ndazina pet, a mbut nahle suma a tinizi irazi vazi ki irazi fafatna. 29 Sama a tinim iram vam mi an Ma didina ki iram fafatna, sana mi ndak á wurak kam mbei d’i, wani a tchumî woyo.
30 Ahle suma a zumuzi yam andagad’ina pet, le nawuna d’oze vut aguna, nala, ahle suma a handji dimina pet, a arî ahle suma a tinizi irazi vazi mi an Ma didinina ki irazi fafatna. 31 Le sana mi min mi mbut vama mam handji dimina ni, mi wurak gusa hi va mámid’a, mi hle bege d’a ding nga ndak ir gusa hi va máma d’a ma ngat buzuna mi ngata, mi walat kä ad’u vahl, mi hle tu, mi tinit yam gusa hi va mámid’a kua. 32 Le ni d’uwar ma nglona d’oze ma gureina ni, ata yima a ndumuzina, a hazi dima, a tinizi irazi vazi mi an Ma didina ki irazi fafatna. 33 Ar a golom mbala mi ni djivid’a d’oze mi ni tchod’a zi ge d’a d’i, ar mi mbud’um mbei d’uo mi. Le mi mbud’um mbeyo ni, azi djak nahle suma a tinizi irazi vazina, sana mi ndak á hulong wurak kazi d’uo mi.
34 Wana ni vun ma he ma teteng ma Ma didina mi hum abo Moise mi Israel-lâ yam ahina d’a Sinai-d’ina.
Les vœux et les dîmes
V. 1-13: cf. De 23:21-23. 1 S 1:11, 1 20-28.1 L’Éternel parla à Moïse, et dit: 2 Parle aux enfants d’Israël, et tu leur diras: Lorsqu’on fera des vœux, s’il s’agit de personnes, elles seront à l’Éternel d’après ton estimation. 3 Si tu as à faire l’estimation d’un mâle de vingt à soixante ans, ton estimation sera de cinquante sicles d’argent, selon le sicle du sanctuaire; 4 si c’est une femme, ton estimation sera de trente sicles. 5 De cinq à vingt ans, ton estimation sera de vingt sicles pour un mâle, et de dix sicles pour une fille. 6 D’un mois à cinq ans, ton estimation sera de cinq sicles d’argent pour un mâle, et de trois sicles d’argent pour une fille. 7 De soixante ans et au-dessus, ton estimation sera de quinze sicles pour un mâle, et de dix sicles pour une femme. 8 Si celui qui a fait le vœu est trop pauvre pour payer ton estimation, on le présentera au sacrificateur, qui le taxera, et le sacrificateur fera une estimation en rapport avec les ressources de cet homme. 9 S’il s’agit d’animaux qui peuvent être offerts en sacrifice à l’Éternel, tout animal qu’on donnera à l’Éternel sera chose sainte. 10 On ne le changera point, et l’on n’en mettra point un mauvais à la place d’un bon ni un bon à la place d’un mauvais; si l’on remplace un animal par un autre, ils seront l’un et l’autre chose sainte. 11 S’il s’agit d’animaux impurs, qui ne peuvent être offerts en sacrifice à l’Éternel, on présentera l’animal au sacrificateur, 12 qui en fera l’estimation selon qu’il sera bon ou mauvais, et l’on s’en rapportera à l’estimation du sacrificateur. 13 Si on veut le racheter, on ajoutera un cinquième à son estimation.
V. 14-25: cf. Ac 4:34 à 5:5.14 Si quelqu’un sanctifie sa maison en la consacrant à l’Éternel, le sacrificateur en fera l’estimation selon qu’elle sera bonne ou mauvaise, et l’on s’en tiendra à l’estimation du sacrificateur. 15 Si celui qui a sanctifié sa maison veut la racheter, il ajoutera un cinquième au prix de son estimation, et elle sera à lui. 16 Si quelqu’un sanctifie à l’Éternel un champ de sa propriété, ton estimation sera en rapport avec la quantité de semence, cinquante sicles d’argent pour un homer de semence d’orge. 17 Si c’est dès l’année du jubilé qu’il sanctifie son champ, on s’en tiendra à ton estimation; 18 si c’est après le jubilé qu’il sanctifie son champ, le sacrificateur en évaluera le prix à raison du nombre d’années qui restent jusqu’au jubilé, et il sera fait une réduction sur ton estimation. 19 Si celui qui a sanctifié son champ veut le racheter, il ajoutera un cinquième au prix de ton estimation, et le champ lui restera. 20 S’il ne rachète point le champ, et qu’on le vende à un autre homme, il ne pourra plus être racheté. 21 Et quand l’acquéreur en sortira au jubilé, ce champ sera consacré à l’Éternel, comme un champ qui a été dévoué; il deviendra la propriété du sacrificateur. 22 Si quelqu’un sanctifie à l’Éternel un champ qu’il a acquis et qui ne fait point partie de sa propriété, 23 le sacrificateur en évaluera le prix d’après ton estimation jusqu’à l’année du jubilé, et cet homme paiera le jour même le prix fixé, comme étant consacré à l’Éternel. 24 L’année du jubilé, le champ retournera à celui de qui il avait été acheté et de la propriété dont il faisait partie. 25 Toutes tes estimations se feront en sicles du sanctuaire: le sicle est de vingt guéras.
V. 26-29: cf. Ex 13:2, Ex 11-15. Jos 6:17-24.26 Nul ne pourra sanctifier le premier-né de son bétail, lequel appartient déjà à l’Éternel en sa qualité de premier-né; soit bœuf, soit agneau, il appartient à l’Éternel. 27 S’il s’agit d’un animal impur, on le rachètera au prix de ton estimation, en y ajoutant un cinquième; s’il n’est pas racheté, il sera vendu d’après ton estimation. 28 Tout ce qu’un homme dévouera par interdit à l’Éternel, dans ce qui lui appartient, ne pourra ni se vendre, ni se racheter, que ce soit une personne, un animal, ou un champ de sa propriété; tout ce qui sera dévoué par interdit sera entièrement consacré à l’Éternel. 29 Aucune personne dévouée par interdit ne pourra être rachetée, elle sera mise à mort.
V. 30-34: cf. No 18:21-32.30 Toute dîme de la terre, soit des récoltes de la terre, soit du fruit des arbres, appartient à l’Éternel; c’est une chose consacrée à l’Éternel. 31 Si quelqu’un veut racheter quelque chose de sa dîme, il y ajoutera un cinquième. 32 Toute dîme de gros et de menu bétail, de tout ce qui passe sous la houlette, sera une dîme consacrée à l’Éternel. 33 On n’examinera point si l’animal est bon ou mauvais, et l’on ne fera point d’échange; si l’on remplace un animal par un autre, ils seront l’un et l’autre chose sainte, et ne pourront être rachetés. 34 Tels sont les commandements que l’Éternel donna à Moïse pour les enfants d’Israël, sur la montagne de Sinaï.