Gat ta yam he d’a hawa d’a ngalid’a
1 Ma didina mi de mi Moise ala: 2 Ang he vuna mi Aron azi ki groma, ang dazi ala:
Wana ni gat ta yam he d’a hawa d’a ngalid’a: A ar he d’a hawa d’a ngal ndata akulo yam yima ngal ahle suma ngat buzuna gak yorogo, a ar akud’a ti ngal akulo yam yima ngal ahle suma ngat buzuna. 3 Ma ngat buzuna mi tchuk baru mam mba ngola atamu, mi tchuk kalsongâ ad’um mi, mi yo bubud’aku d’a a ngal he d’a hawa d’a ngal la yam yima ngal ahle suma ngat buzunid’a, mi tchugum kä gen yima ngal ahle suma ngat buzuna go. 4 Bugola, mi fok baru mama woyo, mi tchuk baru ma dingâ atam á yo butna á tchugum mbei bugol kangâ ata yima a tinim iram vam á tchuk butna kuana. 5 Aku d’a nga d’i ngal yam yima ngal ahle suma ngat buzunid’a mba d’i mit tei d’i. Yorogo d’a lara pî ma ngat buzuna mi ndja aguna kad’u, mi tchuk vama a hum he d’a hawa d’a ngalina akulo kad’u, mi ngal mbul vama ngat buzu ma zlap darigïd’a woyo. 6 Akud’a mba d’i ngal yam yima ngal ahle suma ngat buzuna hina baba bei mit tei ba.
Gat ta yam he d’a hawad’a hafutid’a
7 Ma didina mi de kua ala: Wana ni gat ta yam he d’a hawad’a hafutid’a: Ar Aron groma a hat mi an Ma didina ni azi avok yima ngal ahle suma ngat buzuna. 8 Ma ngat buzuna mi yo afuta abom tu ki mbulâ zlapa ki dubang ma his djivid’a ma a vom yam he d’a hawa ndatina, mi ngalat akulo yam yima ngal ahle suma ngat buzuna d’igi vama ge hum ma his ma afufuî ma avogon an Ma didinina na. 9 He d’a hawad’a ad’ut ta ara, Aron azi ki groma a tad’u, wani a gangufa kua d’i. A tat nata yima tu ma a tinim iram vam ma kur gulumuna hi zlub’u d’a ngaf tad’ina. 10 Ar a yat kangufa d’i. Ni b’raud’a an hazizi aduk ahle suma a handji he d’a hawa d’a ngalina; ni vama a tinim iram vam ma kal tegles mi an Ma didinina d’igi vama a hum vama ngat buzuna á zlup yam tchod’ina ki vama ngat buzu ma yam tchilad’ina na mi. 11 Ar Aron grom suma andjofâ pet a tad’u; ti arî gat ta didinda yam andjavazi yam he d’a hawa d’a ngal la a hat mi an Ma didinid’a. Kayam ndata, sama lara ma mi dotna mba mi mbut ni vama a tinim iram vam mi an Ma didinina.
12 Ma didina mi de zlad’a mi Moise kua ala: 13 Wana ni he d’a hawa d’a afut ta Aron azi ki groma a mba hat mi an Ma didina kur bur ma a mba vozi mbulâ kazi á tinizi irazi vazina: Afut ta adiged’i d’a kilona fid’i d’a a hat burâ ki burîd’a. A walat aduk mbà, a he tu yorogo, a he tu fladege mi. 14 A tib’eged’u, a yat aku ki mbulâ kur halâ, a wizeget kä woi gegeleng á hat he d’a hawa d’a yid’a d’igi vama his ma afufuîna na, mi an Ma didina.
15 Ma ngat buzu ma aduk Aron groma ma a mba vom mbulâ kam á vrak blangâma mba mi hat ni hina. Ti arî gat ta didinda avogon an Ma didina; mi ngalat tei pet. 16 He d’a hawa d’a afuta hi ma ngat buzunid’a pet, a ngalat teyo; ar sa mi tat ti.
Gat ta yam vama ngat buzu ma zlup yam tchod’ina
17 Ma didina mi de mi Moise ala: 18 Ang i de mi Aron azi ki groma ala:
Wana ni gat ta yam vama ngat buzu ma zlup yam tchod’ina: Nata yima a nga ngat vama a hum he d’a hawa d’a ngala kuana ba, mi i ngat vama a hum vama ngat buzuna á zlup yam tchod’ina kua avogon an Ma didina; ni vama a tinim iram vam ma kal tegles mi an Ma didinina. 19 Ma ngat buzu ma mba mi he vama a hum vama ngat buzuna á zlup yam tchod’ina, mba mi mud’umu; mba mi mud’umî ata yima tu ma a tinim iram vam ma kur gulumuna hi zlub’u d’a ngaf tad’ina. 20 Vama lara ma mi do hliu va mámina, mba mi mbut ni vama a tinim iram vam mi an Ma didinina. Le buzuna hi vama a ngad’am máma mi do ata baruna ni, mi mbuzumî ata yima tu ma a tinim iram vam ma kal tegles mi an Ma didinina. 21 Le a yumî kur dei ma lubuna ni, a tom mbeyo. Le a yumî kur dei ma kawei ma hleuna ni, a hegem mbusa woi ki mbina pipit. 22 Mandjuf ma lara ma aduk suma ngat buzunina, mi mut hliu máma, kayam ni vama a tinim iram vam ma kal tegles mi an Ma didinina.
23 Wani vama lara ma a mba hum vama ngat buzuna yam tchod’a ma a mba mba ki buzuwam kur zlub’u d’a ngaf tad’a á zlup yam tchod’a ata yima kud’orina, ar sa mi mud’um mbi; a ngalamî woyo.
Règles sur les holocaustes, les offrandes et les diverses espèces de sacrifices
V. 1-6: cf. Lé 1. No 28:3, etc.
1 L’Éternel parla à Moïse, et dit: 2 Donne cet ordre à Aaron et à ses fils, et dis: Voici la loi de l’holocauste. L’holocauste restera sur le foyer de l’autel toute la nuit jusqu’au matin, et le feu brûlera sur l’autel. 3 Le sacrificateur revêtira sa tunique de lin, et mettra des caleçons sur sa chair, il enlèvera la cendre faite par le feu qui aura consumé l’holocauste sur l’autel, et il la déposera près de l’autel. 4 Puis il quittera ses vêtements et en mettra d’autres, pour porter la cendre hors du camp, dans un lieu pur. 5 Le feu brûlera sur l’autel, il ne s’éteindra point; chaque matin, le sacrificateur y allumera du bois, arrangera l’holocauste, et brûlera la graisse des sacrifices d’actions de grâces. 6 Le feu brûlera continuellement sur l’autel, il ne s’éteindra point.
V. 7-11: cf. Lé 2.
7 Voici la loi de l’offrande. Les fils d’Aaron la présenteront devant l’Éternel, devant l’autel. 8 Le sacrificateur prélèvera une poignée de la fleur de farine et de l’huile, avec tout l’encens ajouté à l’offrande, et il brûlera cela sur l’autel comme souvenir d’une agréable odeur à l’Éternel. 9 Aaron et ses fils mangeront ce qui restera de l’offrande; ils le mangeront sans levain, dans un lieu saint, dans le parvis de la tente d’assignation. 10 On ne le cuira pas avec du levain. C’est la part que je leur ai donnée de mes offrandes consumées par le feu. C’est une chose très sainte, comme le sacrifice d’expiation et comme le sacrifice de culpabilité. 11 Tout mâle d’entre les enfants d’Aaron en mangera. C’est une loi perpétuelle pour vos descendants, au sujet des offrandes consumées par le feu devant l’Éternel: quiconque y touchera sera sanctifié.
V. 12-16: cf. Lé 8:2, Lé 26-28.
12 L’Éternel parla à Moïse, et dit: 13 Voici l’offrande qu’Aaron et ses fils feront à l’Éternel, le jour où ils recevront l’onction: un dixième d’épha de fleur de farine, comme offrande perpétuelle, moitié le matin et moitié le soir. 14 Elle sera préparée à la poêle avec de l’huile, et tu l’apporteras frite; tu la présenteras aussi cuite et en morceaux comme une offrande d’une agréable odeur à l’Éternel. 15 Le sacrificateur qui, parmi les fils d’Aaron, sera oint pour lui succéder, fera aussi cette offrande. C’est une loi perpétuelle devant l’Éternel: elle sera brûlée en entier. 16 Toute offrande d’un sacrificateur sera brûlée en entier; elle ne sera point mangée.
V. 17-23: cf. Lé 4. Hé 13:10, Hé 13.
17 L’Éternel parla à Moïse, et dit: 18 Parle à Aaron et à ses fils, et dis: Voici la loi du sacrifice d’expiation. C’est dans le lieu où l’on égorge l’holocauste que sera égorgée devant l’Éternel la victime pour le sacrifice d’expiation: c’est une chose très sainte. 19 Le sacrificateur qui offrira la victime expiatoire la mangera; elle sera mangée dans un lieu saint, dans le parvis de la tente d’assignation. 20 Quiconque en touchera la chair sera sanctifié. S’il en rejaillit du sang sur un vêtement, la place sur laquelle il aura rejailli sera lavée dans un lieu saint. 21 Le vase de terre dans lequel elle aura cuit sera brisé; si c’est dans un vase d’airain qu’elle a cuit, il sera nettoyé et lavé dans l’eau. 22 Tout mâle parmi les sacrificateurs en mangera: c’est une chose très sainte. 23 Mais on ne mangera aucune victime expiatoire dont on apportera du sang dans la tente d’assignation, pour faire l’expiation dans le sanctuaire: elle sera brûlée au feu.