Sana mi ndak nga va avok Alona d’i
1 Ni sawal la David mi hlat mi hat mi ma ngolâ hi suma hle sawalina ki Jedutun.

2 An de wa ala: An mba ni gol tan ped’et
tala an le tchod’a ki vunan nduo d’a.
Ata yima suma asa’atna a nga avorona,
an mba ni duk vunan akulo bei de zlad’a.
3 Kayam ndata, an ka’î d’igi sama ndumîd’a na bei de zlad’a.
Le an noî á de zla d’a djivid’a pî,
pupuluk manda nga d’i i avogovogo.
4 Hurun nga mi ngalan d’igi akud’a na;
ata yima an nga ni djib’erâ,
hurun mbut d’igi akud’a na.
Kayam ndata, an de zlad’a ki vunan ala:
5 Ma didina, ang aran an we dabi manda,
an we bur ma ang ngandjina ni ga ge?
An wala ni mindja ba, an mba ni mit ke?
6 Gola! Ang ngan burun ni gid’enga d’igi hur abona na,
kak man nda yam andagad’id’a ni va avorong ngi.
Gagazi, sama lara pî ma nga tchola ad’engina mi ni vama hawa ya’â.
Tchol ndjö
7 Gagazi, sana mi tit ni d’igi angusâ nga mi pret na;
mi le sunda, mi kau tamî hawa yak;
mi tok ahlena, nga mi we sama mba mi yozina d’i.

8 Ki tchetchemba, Salad’a, an djup mi me ge?
Ni ang hol ba, an tin hurun kangû.
9 Ang prud’un ndei kur tchila manda pet,
ar an mbut vama ngula avok suma lilid’a d’uo mi.
10 An kak mudjuk bei mal vunan ba,
kayam ni ang ba, mban ahle ndazina kanu.
11 Ang aran bei tod’a;
an nga ni lá matna abo to manga.
12 Ata yima ang ngop sanina,
ang tom yam tcho mamba,
ang b’lagam ahligiyem mbei d’igi fotna mi b’lak ahlena na;
gagazi, suma pet ni d’igi vama hawa ya’â na.
Tchol ndjö
13 Ma didina, ang hum tchen manda hum ngë,
ang tin humang hum tchi mana,
ang gol tchi man ma hat hurâ tä d’i,
kayam an ni sama akoid’a avo hatangû,
sama akoid’a d’igi abuyon ngolo na mi.

14 Ang hläyî mangâ woi kanu,
aran an tan tchuk simetna nde
avok mat mana tala an vit ki iran fafad’u d’a.
Ps 38. (Job 14. Ps 90.)
1 Au chef des chantres. A Jeduthun, Psaume de David.

2 Je disais: Je veillerai sur mes voies,
De peur de pécher par ma langue;
Je mettrai un frein à ma bouche,
Tant que le méchant sera devant moi.
3 Je suis resté muet, dans le silence;
Je me suis tu, quoique malheureux;
Et ma douleur n’était pas moins vive.
4 Mon cœur brûlait au-dedans de moi,
Un feu intérieur me consumait,
Et la parole est venue sur ma langue.
5 Éternel! Dis-moi quel est le terme de ma vie,
Quelle est la mesure de mes jours;
Que je sache combien je suis fragile.
6 Voici, tu as donné à mes jours la largeur de la main,
Et ma vie est comme un rien devant toi.
Oui, tout homme debout n’est qu’un souffle. — Pause.
7 Oui, l’homme se promène comme une ombre,
Il s’agite vainement;
Il amasse, et il ne sait qui recueillera.
8 Maintenant, Seigneur, que puis-je espérer?
En toi est mon espérance.
9 Délivre-moi de toutes mes transgressions!
Ne me rends pas l’opprobre de l’insensé!
10 Je reste muet, je n’ouvre pas la bouche,
Car c’est toi qui agis.
11 Détourne de moi tes coups!
Je succombe sous les attaques de ta main.
12 Tu châties l’homme en le punissant de son iniquité,
Tu détruis comme la teigne ce qu’il a de plus cher.
Oui, tout homme est un souffle. — Pause.
13 Écoute ma prière, Éternel, et prête l’oreille à mes cris!
Ne sois pas insensible à mes larmes!
Car je suis un étranger chez toi,
Un habitant, comme tous mes pères.
14 Détourne de moi le regard, et laisse-moi respirer,
Avant que je m’en aille et que ne sois plus!