Tchen nda yam ndjundid’a
(Ni yam verse ma 8-12-na, ang gol Saw Gil 108.2-6)1 Ni sawal la gile d’a David mi hlat mi hat mi ma ngolâ hi suma hle sawalina. Mi hlat ni kid’a mi ngei tam kur zul ahinad’a abo Saul-la.
2 Ang wan hohowonu, Alo mana, ang wan hohowonu,
kayam an hal yima ngeid’a natang
d’igi ahleka grotna a ngei tazi ad’u giging asuzi na,
gak djop vuna mi kal leyo.
3 An nga ni yang ang Alo ma sä akulo ma kal teglesâ,
ang Alo ma nga lahlena pet kana.
4 Ei ata yi mang ma akulona, ang sud’unu.
Ar sama nga mi digin ad’una mi mbut zulona,
ang tagan o mang nga didinda ki gagazi manga mi.
Tchol ndjö5 An nga aduk suma tcho suma d’igi azlona na na,
azi ni d’igi amburei suma a mut sumina na;
siyazi mi ni feta d’igi asapa ki yeûd’a na;
sinazi d’i te ni d’igi mbigeu d’a fiyaka na.
6 Alo mana, ang tak ngol mang nga kal papad’a woi kur akulod’a,
ar subur manga ti b’o woi yam andagad’a pet mi.
7 Azi gun dauna kä avoronu, tan tchuk susub’ok.
Azi djugot zula kä avoronu, wani azi tazid’a a tchuk kua.
Tchol ndjö8 Iran ndi d’igil wa, Alo mana, iran ndi d’igil wa,
an mba ni hle sawala, an mba ni gileng mi.
9 An mba ni zlit akulo,
an mba ni hlading mana ki taulâ manda á gilengû,
an mba ni zlit pipira akulo.
10 Salad’a, an mba ni suburung aduk suma,
an mba ni hle sawala á gileng aduk andjaf suma mi,
11 kayam o mang nga didinda
ti kal gak ti i akulo hur alona,
gagazi manga ti kal gak ti i do d’ugula mi.
12 Alo mana, ang tak ngol mang nga kal papad’a woi kur akulod’a,
ar subur manga ti b’o woi yam andagad’a pet mi.
1 S 24. (Ps 142; 108:1-7.)
1 Au chef des chantres. “Ne détruis pas.” Hymne de David. Lorsqu’il se réfugia dans la caverne, poursuivi par Saül.
2 Aie pitié de moi, ô Dieu, aie pitié de moi!
Car en toi mon âme cherche un refuge;
Je cherche un refuge à l’ombre de tes ailes,
Jusqu’à ce que les calamités soient passées.
3 Je crie au Dieu Très-Haut,
Au Dieu qui agit en ma faveur.
4 Il m’enverra du ciel le salut,
Tandis que mon persécuteur se répand en outrages; — Pause.
Dieu enverra sa bonté et sa fidélité.
5 Mon âme est parmi des lions;
Je suis couché au milieu de gens qui vomissent la flamme,
Au milieu d’hommes qui ont pour dents la lance et les flèches,
Et dont la langue est un glaive tranchant.
6 Élève-toi sur les cieux, ô Dieu!
Que ta gloire soit sur toute la terre!
7 Ils avaient tendu un filet sous mes pas:
Mon âme se courbait;
Ils avaient creusé une fosse devant moi:
Ils y sont tombés. — Pause.
8 Mon cœur est affermi, ô Dieu! Mon cœur est affermi;
Je chanterai, je ferai retentir mes instruments.
9 Réveille-toi, mon âme! Réveillez-vous, mon luth et ma harpe!
Je réveillerai l’aurore.
10 Je te louerai parmi les peuples, Seigneur!
Je te chanterai parmi les nations.
11 Car ta bonté atteint jusqu’aux cieux,
Et ta fidélité jusqu’aux nues.
12 Élève-toi sur les cieux, ô Dieu!
Que ta gloire soit sur toute la terre!