Al-mahabba
1 Kan nikallim be lukhkhaat al-naas wa be lukhkhaat al-malaaʼika wa ma indi al-mahabba, kalaami ma indah faayde. Be da kalaami bigi misil daggiin al-nahaas walla baki al-jaras. 2 Wa kan nitnabbaʼ be kalaam jaayi min Allah wa nafham kulla l-asraar wa kulli cheyy hana ilim wa kan indi iimaan gawi marra waahid lahaddi nihawwil al-jibaal min bakaanaathum kula wa kan ma indi al-mahabba, ana ma cheyy. 3 Wa kan nanti kulli cheyy al-indi le l-masaakiin lahaddi nisallim jismi achaan nistakbar wa laakin ma indi al-mahabba, ma nalga cheyy.
4 Al-naadum al-indah mahabba sabuur wa zeen. Al-indah mahabba ma hasuud. Al-indah mahabba ma fachchaar wa ma mustakbir. 5 Hu ma yisawwi cheyy hana eeb. Hu ma yifakkir fi nafsah bas. Wa ma yazʼal ajala. Hu ma yifakkir fi l-khata al-akhwaanah sawwooh. 6 Hu abadan ma yafrah be l-zulum laakin yafrah daayman be l-hagg. 7 Al-indah mahabba, hu yahmal ayyi cheyy. Hu yiʼaamin fi kulli haal wa achamah saabit fi kulli haal wa hu yasbur fi ayyi cheyy.
8 Al-mahabba abadan ma tikammil. Al-tanabbu yikammil. Wa l-lukhkhaat al-yaju min al-Ruuh al-Khudduus yabgo ma fiihum. Wa l-ilim yikammil. 9 Achaan al-ilim al-indina, muhaddad. Wa l-tanabbu al-nihajju beyah, muhaddad. 10 Laakin wakit kulli cheyy yabga tamaam, al-cheyy al-ma tamaam yikammil.
11 Masalan, wakit ana wileed sakhayyar ana hajjeet hije hana iyaal dugaag wa fikri kula hana iyaal dugaag wa agli kula hana iyaal dugaag. Wa laakin wakit ana kibirt khalaas wa bigiit raajil, khalleet minni al-iyaaliiye. 12 Achaan hassaʼ fi zamanna da, nichiifu al-hagg misil nichiifuuh fi amchawwaafa al-waskhaane wa fi l-aakhira, nichiifuuh adiil. Hassaʼ da, ana irift chiyya wa baʼadeen naʼarif adiil misil Allah irifni.
13 Wa khalaas al-talaata al-yagoodu daayman, humman al-iimaan wa l-acham wa l-mahabba. Wa l-akbar minhum hu al-mahabba.
La charité
V. 1-13: cf. (Mt 22:36-40. Ro 13:8-10. Col 3:14.) (1 Jn 3:16-19; 4:7-12, 16-21.)
1 Quand je parlerais les langues des hommes et des anges, si je n’ai pas la charité, je suis un airain qui résonne, ou une cymbale qui retentit. 2 Et quand j’aurais le don de prophétie, la science de tous les mystères et toute la connaissance, quand j’aurais même toute la foi jusqu’à transporter des montagnes, si je n’ai pas la charité, je ne suis rien. 3 Et quand je distribuerais tous mes biens pour la nourriture des pauvres, quand je livrerais même mon corps pour être brûlé, si je n’ai pas la charité, cela ne me sert de rien. 4 La charité est patiente, elle est pleine de bonté; la charité n’est point envieuse; la charité ne se vante point, elle ne s’enfle point d’orgueil, 5 elle ne fait rien de malhonnête, elle ne cherche point son intérêt, elle ne s’irrite point, elle ne soupçonne point le mal, 6 elle ne se réjouit point de l’injustice, mais elle se réjouit de la vérité; 7 elle excuse tout, elle croit tout, elle espère tout, elle supporte tout. 8 La charité ne périt jamais. Les prophéties prendront fin, les langues cesseront, la connaissance disparaîtra. 9 Car nous connaissons en partie, et nous prophétisons en partie, 10 mais quand ce qui est parfait sera venu, ce qui est partiel disparaîtra. 11 Lorsque j’étais enfant, je parlais comme un enfant, je pensais comme un enfant, je raisonnais comme un enfant; lorsque je suis devenu homme, j’ai fait disparaître ce qui était de l’enfant. 12 Aujourd’hui nous voyons au moyen d’un miroir, d’une manière obscure, mais alors nous verrons face à face; aujourd’hui je connais en partie, mais alors je connaîtrai comme j’ai été connu. 13 Maintenant donc ces trois choses demeurent: la foi, l’espérance, la charité; mais la plus grande de ces choses, c’est la charité.