Suleymaan talab hikma min al-Rabb
1 Suleymaan wileed Dawuud sabbat mulkah wa Allah Ilaahah gaaʼid maʼaayah wa sawwaah aali. 2 Wa Suleymaan naada kulla Bani Israaʼiil khaassatan khuyyaad al-aalaaf wa khuyyaad al-miyaat wa l-gudiya wa kulla kubaaraat Bani Israaʼiil wa dool kubaaraat al-aayilaat. 3 Wa Suleymaan wa kulla l-chaʼab macho fi bakaan al-ibaada al-fi hillit Gibʼuun achaan fi l-bakaan da bas gaaʼide kheemat al-ijtimaaʼ hana l-Rabb. Wa di bas al-kheema al-sawwaaha Muusa abd Allah fi l-sahara. 4 Wa sanduug al-Rabb kamaan, Dawuud jaabah min hillit Kharyat Yaʼariim wa khattaah fi l-bakaan al-hu jahhazah leyah wa di kheema fi Uruchaliim. 5 Wa l-madbah hana l-nahaas al-sanaʼah Basaliil wileed Uuri wileed wileedah le Huur gaaʼid giddaam kheemat al-ijtimaaʼ. Wa fi l-bakaan da bas, Suleymaan wa kulla l-chaʼab yasʼalo Allah. 6 Wa fi l-bakaan da giddaam Allah, Suleymaan rikib fi l-madbah hana l-nahaas gariib le kheemat al-ijtimaaʼ. Wa gaddam foogah 1 000 dahaaya muharragiin.
7 Wa fi l-leel di, al-Rabb baan le Suleymaan wa gaal leyah : «Atlub minni al-cheyy al-inta tidoorah wa ana nantiih leek.» 8 Wa Suleymaan radda le l-Rabb wa gaal : «Inta sawweet kheer katiir le Dawuud abuuyi wa darrajtini malik fi badalah. 9 Wa hassaʼ da, ya Allah Ilaahi, khalli kalaamak al-gultah le abuuyi Dawuud da yilhaggag achaan inta bas darrajtini malik fi raas al-chaʼab al-katiiriin misil turaab al-ard. 10 Wa antiini al-hikma wa l-ilim le naʼarif kikkeef nuguud al-chaʼab da. Achaan yaatu yagdar yahkim fi chaʼabak al-katiiriin dool ?»
11 Wa l-Rabb gaal le Suleymaan : «Da bas al-cheyy al-galbak dawwarah ! Inta ma talabt minni khuna wa la maal wa la azama. Wa ma talabt moot udwaanak wa la tuul al-umur laakin inta talabt al-hikma wa l-ilim le tahkim fi chaʼabi al-ana darrajtak fooghum malik. 12 Wa fi chaan da, al-hikma wa l-ilim anteethum leek wa niziidak battaan wa nantiik al-khuna wa l-maal wa l-azama al-abadan muluuk al-gablak ma ligooh. Wa baʼadak kula, naadum ma yalgaah.»
13 Wa baʼad da, Suleymaan gabbal fi Uruchaliim min bakaan al-ibaada al-fi Gibʼuun al-gaaʼide foogah kheemat al-ijtimaaʼ. Wa hakam fi Bani Israaʼiil.
Al-khuna hana Suleymaan
14 Wa l-malik Suleymaan lamma arabaat hana harib wa siyaad kheel. Hu indah 1 400 arabaat harib wa 12 000 siyaad kheel. Wa hu wadda waahidiin minhum fi l-hillaal al-yukhutt fooghum arabaatah wa waahidiin kamaan khallaahum maʼaayah fi Uruchaliim. 15 Wa l-malik jaab fi Uruchaliim fudda wa dahab katiir ziyaada misil al-hashas. Wa hatab al-arz kula bigi katiir ziyaada misil chadar al-jimmeez al-yugumm fi sahalat Chafiila. 16 Wa kheel al-malik Suleymaan, gaaʼidiin yijiibuuhum leyah min Masir wa min Kuwi. Wa da tujjaar al-malik bas yamchu wa yachruuhum leyah min hinaak. 17 Wa ayyi araba al-yijiibuuha min Masir tamanha 600 hajar fudda wa ayyi juwaad tamanah 150 hajar fudda. Wa be nafs al-taman da bas, al-tujjaar gaaʼidiin yijiibu arabaat wa kheel le muluuk al-Hittiyiin wa le muluuk Araam kula.
HISTOIRE DE SALOMON
Ch. 1 à 9. (Ac 7:47.)
Salomon roi. — Dieu lui accorde sagesse et gloire
V. 1-12: cf. (1 Ch 21:29. 1 R 3:1-15.) (Lu 11:13. Ja 1:5-7. Pr 2:3-9.)
1 Salomon, fils de David, s’affermit dans son règne; l’Éternel, son Dieu, fut avec lui, et l’éleva à un haut degré. 2 Salomon donna des ordres à tout Israël, aux chefs de milliers et de centaines, aux juges, aux princes de tout Israël, aux chefs des maisons paternelles; 3 et Salomon se rendit avec toute l’assemblée au haut lieu qui était à Gabaon. Là se trouvait la tente d’assignation de Dieu, faite dans le désert par Moïse, serviteur de l’Éternel; 4 mais l’arche de Dieu avait été transportée par David de Kirjath-Jearim à la place qu’il lui avait préparée, car il avait dressé pour elle une tente à Jérusalem. 5 Là se trouvait aussi, devant le tabernacle de l’Éternel, l’autel d’airain qu’avait fait Betsaleel, fils d’Uri, fils de Hur. Salomon et l’assemblée cherchèrent l’Éternel. 6 Et ce fut là, sur l’autel d’airain qui était devant la tente d’assignation, que Salomon offrit à l’Éternel mille holocaustes. 7 Pendant la nuit, Dieu apparut à Salomon et lui dit: Demande ce que tu veux que je te donne. 8 Salomon répondit à Dieu: Tu as traité David, mon père, avec une grande bienveillance, et tu m’as fait régner à sa place. 9 Maintenant, Éternel Dieu, que ta promesse à David, mon père, s’accomplisse, puisque tu m’as fait régner sur un peuple nombreux comme la poussière de la terre! 10 Accorde-moi donc de la sagesse et de l’intelligence, afin que je sache me conduire à la tête de ce peuple! Car qui pourrait juger ton peuple, ce peuple si grand? 11 Dieu dit à Salomon: Puisque c’est là ce qui est dans ton cœur, puisque tu ne demandes ni des richesses, ni des biens, ni de la gloire, ni la mort de tes ennemis, ni même une longue vie, et que tu demandes pour toi de la sagesse et de l’intelligence afin de juger mon peuple sur lequel je t’ai fait régner, 12 la sagesse et l’intelligence te sont accordées. Je te donnerai, en outre, des richesses, des biens et de la gloire, comme n’en a jamais eu aucun roi avant toi et comme n’en aura aucun après toi.
V. 13-17: cf. 1 R 3:15-281 10:26-29.
13 Salomon revint à Jérusalem, après avoir quitté le haut lieu qui était à Gabaon et la tente d’assignation. Et il régna sur Israël. 14 Salomon rassembla des chars et de la cavalerie; il avait quatorze cents chars et douze mille cavaliers, qu’il plaça dans les villes où il tenait ses chars et à Jérusalem près du roi. 15 Le roi rendit l’argent et l’or aussi communs à Jérusalem que les pierres, et les cèdres aussi communs que les sycomores qui croissent dans la plaine. 16 C’était de l’Égypte que Salomon tirait ses chevaux; une caravane de marchands du roi allait les chercher par troupes à un prix fixe; 17 on faisait monter et sortir d’Égypte un char pour six cents sicles d’argent, et un cheval pour cent cinquante sicles. Ils en amenaient de même avec eux pour tous les rois des Héthiens et pour les rois de Syrie.