Amnuun wa Taamaar
1 Wa baʼad da, daahu al-cheyy al-kaan. Abchaluum wileed Dawuud indah akhut waahide jamiile usumha Taamaar. Wa Amnuun wileed Dawuud al-aakhar habbaaha le Taamaar. 2 Wa l-chahwa karabat Amnuun lahaddi mirid wa dawwar yargud maʼa akhtah Taamaar al-hi lissaaʼ ma chaafat raajil. Wa hu ma ligi fursa wa da bigi leyah gaasi bilheen. 3 Wa Amnuun indah rafiig waahid usmah Yunadaab wileed Chimʼa akhu Dawuud. Wa Yunadaab da, hu najiid.
4 Wa yoom waahid, Yunadaab saʼalah le Amnuun wa gaal leyah : «Ya wileed al-malik, maalak ayyi ma sabaah inta kaslaan ? Ma tiʼooriini al-sabab walla ?» Wa Amnuun gaal leyah : «Nihibb Taamaar akhut Abchaluum akhuuyi.» 5 Wa Yunadaab gaal leyah : «Argud fi sariir wa sawwi nafsak mardaan. Wa wakit abuuk yaji leek fi beetak le yichiifak, guul leyah : ‹Min fadlak, anti izin le akhti Taamaar taji tantiini akil. Wa l-akil da, khalli tisawwi giddaami nichiifah be eeni. Wa hi zaatha tijiibah leyi wa ana naakulah.›»
6 Wa khalaas, Amnuun ragad wa sawwa nafsah mardaan. Wa wakit al-malik abuuh ja le yichiifah, hu gaal leyah : «Min fadlak, anti izin le akhti Taamaar taji tisawwi leyi itneen kaʼak fi giddaami. Wa hi zaatha tantiini wa ana naakulah.» 7 Wa Dawuud rassal le Taamaar fi beetha wa gaal : «Min fadulki, amchi bakaan akhuuki Amnuun wa sawwi leyah akil.»
8 Wa Taamaar machat beet akhuuha Amnuun wa ligatah raagid. Wa khalaas, hi chaalat dagiig wa ajjanatah wa sawwatah kaʼak fi giddaamah. 9 Wa baʼad da, chaalat al-kaʼak da min al-tahwa wa gaddamatah leyah achaan yaakul. Laakin hu aba ma yaakul wa gaal : «Amurgu kulla l-naas al-gaaʼidiin maʼaayi.» Wa khalaas, kulla l-naas marago. 10 Wa Amnuun gaal le Taamaar : «Waddi al-kaʼak da fi l-khurfa wa antiini naakulah.»
Wa khalaas, Taamaar chaalat al-kaʼak al-sawwatah wa waddatah le akhuuha Amnuun fi l-khurfa. 11 Wa wakit hi gaddamatah leyah le yaakul, hu karabha wa gaal leeha : «Taʼaali arugdi maʼaayi, ya akhti.» 12 Wa Taamaar gaalat leyah : «La, ya akhuuyi, ma titallifni achaan cheyy misil da ma bisawwuuh fi Israaʼiil. Ma tisawwi al-fasaala di ! 13 Fakkir foogi, ana namchi ween be eebi da ? Wa fakkir fi nafsak, inta tabga misil matmuus fi Israaʼiil. Hassaʼ da, nachhadak hajji le abuuna al-malik. Hu ma yaaba, yantiini leek.»
14 Wa laakin Amnuun aba ma yasmaʼ kalaamha. Hu gidir foogha wa ragad maʼaaha wa tallafha. 15 Wa baʼad da, Amnuun gamma kirihha ziyaada min al-hubb al-awwal indah leeha. Wa gaal leeha : «Yalla ! Gummi amchi.» 16 Wa hi gaalat leyah : «Taridiinak leyi da, masiibe kabiire ziyaada min al-cheyy al-inta sawweetah.» Laakin hu aba ma yasmaʼ kalaamha. 17 Wa naada khaddaamah wa gaal leyah : «Hi di, atrudha min hini wa agfil al-baab.» 18 Wa khalaas, khaddaam Amnuun taradaaha wa gafal al-baab.
Wa Taamaar laabse khalag khaali wa da lubaas hana banaat al-muluuk al-lissaaʼhin ma chaafan raajil. 19 Wa charratat khalagha min al-hizin wa sabbat rumaad fi raasha wa khattat iideenha fi raasha wa maache wa tabki. 20 Wa akhuuha Abchaluum gaal leeha : «Hal akhuuki Amnuun tallafki ? Hassaʼ da, ya akhti askuti, da akhuuki. Ma tifakkiri battaan fi l-cheyy da.» Wa Taamaar gaʼadat fi beet akhuuha Abchaluum misil mara baayre.
21 Wa wakit al-malik Dawuud simiʼ be l-cheyy al-kaan da, hu ziʼil zaʼal chadiid. Wa laakin ma sawwa leyah cheyy achaan Amnuun da, hu wileedah al-bikir wa hu yiriidah ziyaada. 22 Wa kan le Abchaluum kamaan, ma gaaʼid yihajji le Amnuun wa la be kheer wa la be charr. Hu kirihah achaan Amnuun tallaf akhtah Taamaar.
Abchaluum katal Amnuun wa arrad
23 Wa baʼad santeen, Abchaluum wa l-naas al-yagtaʼo suuf khanamah gaaʼidiin fi hillit Baʼal Haasuur gariib le hillit Afraayim. Wa hu azam kulla akhwaanah awlaad al-malik. 24 Abchaluum ja bakaan abuuh wa gaal leyah : «Ya l-malik, daahu al-naas al-yagtaʼo suuf al-khanam gaaʼidiin bakaan ana abdak. Min fadlak, khalli al-malik wa kulla masaaʼiilah yahdaro fi l-hafla.» 25 Wa l-malik gaal leyah : «La, ya wileedi, aniina ma namchu kullina achaan da yabga leek tagiil.» Wa laakin Abchaluum asarah le abuuh yamchi. Wa abuuh aba ma yamchi wa baarakah.
26 Wa Abchaluum gaal : «Kan ke da, min fadlak khalli akhuuyi Amnuun yamchi maʼaana.» Wa l-malik gaal leyah : «Maala tidoor hu yamchi maʼaak ?» 27 Wa battaan hu asarah le abuuh. Wa khalaas, al-malik khalla Amnuun wa kulla awlaadah al-aakhariin macho maʼa Abchaluum. Wa khalaas, hu sawwa aazuuma kabiire misil aazuumit al-malik.
28 Wa Abchaluum antaah amur le khaddaamiinah wa gaal : «Fakkuru adiil fi Amnuun. Wakit chiftuuh sikir wa ana gult leeku adurbuuh, gummu aktuluuh. Ma takhaafo achaan ana bas anteetku al-amur da. Chiddu heelku wa abgo fahaliin !»
29 Wa khalaas, al-khaddaamiin katalo Amnuun be amur min Abchaluum. Wa tawwaali, awlaad al-malik al-aakhariin gammo jaro, ayyi waahid rikib fi bakhalah wa arrad. 30 Wa wakit humman lissaaʼhum fi l-derib bas, khabbarooh le Dawuud wa gaalo leyah : «Abchaluum katal kulla awlaad al-malik ! Waahid minhum kula ma faddal.» 31 Wa tawwaali, al-malik gamma charrat khalagah wa wagaʼ fi l-turaab min al-hizin. Wa kulla masaaʼiilah waagfiin jambah, khulgaanhum mucharratiin min al-hizin.
32 Wa Yunadaab wileed Chimʼa akhu Dawuud chaal al-kalaam wa gaal : «Khalli siidi al-malik ma yifakkir kadar katalo kulla awlaadah. Amnuun wiheedah bas maat. Achaan Abchaluum chaal al-niiye di min al-yoom al-Amnuun tallaf akhtah Taamaar. 33 Wa hassaʼ da, khalli siidi al-malik ma yifakkir kadar kulla awlaadah maato. La, Amnuun wiheedah bas maat.»
34 Wa Abchaluum kula arrad. Wa wakit al-haras hana gasir al-malik rafaʼ raasah, chaaf naas katiiriin jaayiin be waraayah ale l-hajar. 35 Wa Yunadaab gaal le l-malik : «Dool awlaad al-malik bas jaayiin. Wa kulla l-cheyy da kaan misil ana abdak gultah leek.»
36 Wa min Yunadaab kammal kalaamah ke bas, awlaad al-malik wassalo. Wa gammo yabku wa l-malik wa kulla masaaʼiilah al-maʼaayah bako baki chadiid.
37 Wakit Abchaluum arrad, hu macha bakaan Talmaay wileed Amihuud malik hillit Gachuur. Wa fi kulla l-wakit da, Dawuud gaaʼid fi hizin hana wileedah Amnuun. 38 Wa Abchaluum al-arrad wa macha hillit Gachuur da, gaʼad talaata sana hinaak. 39 Wa l-malik Dawuud khalla minnah mutaaradat Abchaluum achaan sabbarooh fi moot wileedah Amnuun.
Inceste d’Amnon, fils de David
V. 1-22: cf. (Lé 18:9, 11; 20:17. De 22:25-27.) Ja 1:13-15; 4:1, 2.1 Après cela, voici ce qui arriva. Absalom, fils de David, avait une sœur qui était belle et qui s’appelait Tamar; et Amnon, fils de David, l’aima. 2 Amnon était tourmenté jusqu’à se rendre malade à cause de Tamar, sa sœur; car elle était vierge, et il paraissait difficile à Amnon de faire sur elle la moindre tentative. 3 Amnon avait un ami, nommé Jonadab, fils de Schimea, frère de David, et Jonadab était un homme très habile. 4 Il lui dit: Pourquoi deviens-tu, ainsi chaque matin plus maigre, toi, fils de roi? Ne veux-tu pas me le dire? Amnon lui répondit: J’aime Tamar, sœur d’Absalom, mon frère. 5 Jonadab lui dit: Mets-toi au lit, et fais le malade. Quand ton père viendra te voir, tu lui diras: Permets à Tamar, ma sœur, de venir pour me donner à manger; qu’elle prépare un mets sous mes yeux, afin que je le voie et que je le prenne de sa main. 6 Amnon se coucha, et fit le malade. Le roi vint le voir, et Amnon dit au roi: Je te prie, que Tamar, ma sœur, vienne faire deux gâteaux sous mes yeux, et que je les mange de sa main. 7 David envoya dire à Tamar dans l’intérieur des appartements: Va dans la maison d’Amnon, ton frère, et prépare-lui un mets. 8 Tamar alla dans la maison d’Amnon, son frère, qui était couché. Elle prit de la pâte, la pétrit, prépara devant lui des gâteaux, et les fit cuire; 9 prenant ensuite la poêle, elle les versa devant lui. Mais Amnon refusa de manger. Il dit: Faites sortir tout le monde. Et tout le monde sortit de chez lui. 10 Alors Amnon dit à Tamar: Apporte le mets dans la chambre, et que je le mange de ta main. Tamar prit les gâteaux qu’elle avait faits, et les porta à Amnon, son frère, dans la chambre. 11 Comme elle les lui présentait à manger, il la saisit et lui dit: Viens, couche avec moi, ma sœur. 12 Elle lui répondit: Non, mon frère, ne me déshonore pas, car on n’agit point ainsi en Israël; ne commets pas cette infamie. 13 Où irais-je, moi, avec ma honte? Et toi, tu serais comme l’un des infâmes en Israël. Maintenant, je te prie, parle au roi, et il ne s’opposera pas à ce que je sois à toi. 14 Mais il ne voulut pas l’écouter; il lui fit violence, la déshonora et coucha avec elle. 15 Puis Amnon eut pour elle une forte aversion, plus forte que n’avait été son amour. Et il lui dit: Lève-toi, va-t’en! 16 Elle lui répondit: N’augmente pas, en me chassant, le mal que tu m’as déjà fait. 17 Il ne voulut pas l’écouter, et appelant le garçon qui le servait, il dit: Qu’on éloigne de moi cette femme et qu’on la mette dehors. Et ferme la porte après elle! 18 Elle avait une tunique de plusieurs couleurs; car c’était le vêtement que portaient les filles du roi, aussi longtemps qu’elles étaient vierges. Le serviteur d’Amnon la mit dehors, et ferma la porte après elle. 19 Tamar répandit de la cendre sur sa tête, et déchira sa tunique bigarrée; elle mit la main sur sa tête, et s’en alla en poussant des cris. 20 Absalom, son frère, lui dit: Amnon, ton frère, a-t-il été avec toi? Maintenant, ma sœur, tais-toi, c’est ton frère; ne prends pas cette affaire trop à cœur. Et Tamar, désolée, demeura dans la maison d’Absalom, son frère. 21 Le roi David apprit toutes ces choses, et il fut très irrité. 22 Absalom ne parla ni en bien ni en mal avec Amnon; mais il le prit en haine, parce qu’il avait déshonoré Tamar, sa sœur.
Amnon assassiné par les serviteurs de son frère Absalom. — Fuite d’Absalom. — Absalom rentré en grâce
V. 23-39: cf. Ge 34:7, etc. Pr 18:19. Ro 12:19. 2 S 12:10.23 Deux ans après, comme Absalom avait les tondeurs à Baal-Hatsor, près d’Éphraïm, il invita tous les fils du roi. 24 Absalom alla vers le roi, et dit: Voici, ton serviteur a les tondeurs; que le roi et ses serviteurs viennent chez ton serviteur. 25 Et le roi dit à Absalom: Non, mon fils, nous n’irons pas tous, de peur que nous ne te soyons à charge. Absalom le pressa; mais le roi ne voulut point aller, et il le bénit. 26 Absalom dit: Permets du moins à Amnon, mon frère, de venir avec nous. Le roi lui répondit: Pourquoi irait-il chez toi? 27 Sur les instances d’Absalom, le roi laissa aller avec lui Amnon et tous ses fils. 28 Absalom donna cet ordre à ses serviteurs: Faites attention quand le cœur d’Amnon sera égayé par le vin et que je vous dirai: Frappez Amnon! Alors tuez-le; ne craignez point, n’est-ce pas moi qui vous l’ordonne? Soyez fermes, et montrez du courage! 29 Les serviteurs d’Absalom traitèrent Amnon comme Absalom l’avait ordonné. Et tous les fils du roi se levèrent, montèrent chacun sur son mulet, et s’enfuirent. 30 Comme ils étaient en chemin, le bruit parvint à David qu’Absalom avait tué tous les fils du roi, et qu’il n’en était pas resté un seul. 31 Le roi se leva, déchira ses vêtements, et se coucha par terre; et tous ses serviteurs étaient là, les vêtements déchirés. 32 Jonadab, fils de Schimea, frère de David, prit la parole et dit: Que mon seigneur ne pense point que tous les jeunes gens, fils du roi, ont été tués, car Amnon seul est mort; et c’est l’effet d’une résolution d’Absalom, depuis le jour où Amnon a déshonoré Tamar, sa sœur. 33 Que le roi mon seigneur ne se tourmente donc point dans l’idée que tous les fils du roi sont morts, car Amnon seul est mort. 34 Absalom prit la fuite. Or le jeune homme placé en sentinelle leva les yeux et regarda. Et voici, une grande troupe venait par le chemin qui était derrière lui, du côté de la montagne. 35 Jonadab dit au roi: Voici les fils du roi qui arrivent! Ainsi se confirme ce que disait ton serviteur. 36 Comme il achevait de parler, voici, les fils du roi arrivèrent. Ils élevèrent la voix, et pleurèrent; le roi aussi et tous ses serviteurs versèrent d’abondantes larmes. 37 Absalom s’était enfui, et il alla chez Talmaï, fils d’Ammihur, roi de Gueschur. Et David pleurait tous les jours son fils. 38 Absalom resta trois ans à Gueschur, où il était allé, après avoir pris la fuite. 39 Le roi David cessa de poursuivre Absalom, car il était consolé de la mort d’Amnon.