Dawuud wa Siiba
1 Wa wakit Dawuud gaaʼid yanzil min raas al-jabal be khaadi, laaga Siiba khaddaam Mafiibuchat saayig hamiir itneen al-chadda fooghum 200 khubza wa 100 abbuud hana inab yaabis muʼabbak wa 100 abbuud hana tiin yaabis muʼabbak wa girbe hana khamar. 2 Wa l-malik gaal le Siiba : «Hu da kulla, tisawwi beyah chunu ?» Wa Siiba gaal : «Al-hamiir le aayilat al-malik yarkabo fooghum wa l-khubza wa l-tiin le naasak yaakulu wa l-khamar kamaan yichajjiʼ naasak al-ayyaaniin min taʼab al-safar fi l-sahara.» 3 Wa l-malik gaal leyah : «Ween wileed siidak ?» Wa Siiba gaal leyah : «Hu gaaʼid fi Uruchaliim wa gaal : ‹Al-yoom Bani Israaʼiil yigabbulu leyi muluk abuuyi Chaawuul.›» 4 Wa l-malik gaal le Siiba : «Kan ke da, min hini le giddaam kulla l-maal hana Mafiibuchat da hanaak inta.» Wa Siiba sajad giddaamah wa gaal : «Ana abdak, ya siidi al-malik, kan inta ridiit leyi.»
Chimʼi laʼan Dawuud
5 Wa wakit Dawuud garrab le hillit Bahuriim, raajil waahid marag leyah. Wa l-raajil da, hu min khachum beet Chaawuul wa usmah Chimʼi wileed Giira. Wa hu marag min al-hille wa gaaʼid yalʼan foogah. 6 Wa be katarat al-chaʼab wa rujaalah al-fahaliin al-maachiin maʼaayah be zeene wa isra kula, Chimʼi gaaʼid yizarrig fi l-malik Dawuud wa masaaʼiilah be hujaar.
7 Wa daahu kalaam Chimʼi al-gaaʼid yuguulah : «Yalla amchi ! Yalla amchi ! Ya kattaal al-dimam al-ma naafiʼ ! 8 Allah gabbal leek fi raasak al-damm al-inta daffagtah min aayilat Chaawuul al-inta bigiit malik fi badalah. Hassaʼ Allah sallam al-muluk le wileedak Abchaluum wa di bas al-masiibe al-waajbe leek achaan inta kattaal al-dimam.»
9 Wa Abichaay wileedha le Saruuya gaal le l-malik : «Maala al-kalib al-mayyit da gaaʼid yalʼan siidi al-malik ? Khalliini namchi nagtaʼ raasah !» 10 Wa laakin al-malik gaal : «Chunu al-beeni ana wa intu, ya awlaad Saruuya ? Kan al-raajil da gaaʼid yalʼan, akuun Allah bas gaalah leyah : ‹Amchi alʼan Dawuud !› Wa be da, yaatu yagdar yuguul leyah : ‹Maala inta tuguul al-kalaam da ?›»
11 Wa Dawuud gaal le Abichaay wa le kulla masaaʼiilah : «Chiifu wileedi, hu al-marag min sulbi. Hu kula yidoor yaktulni wa da maala yabga ajiib kan al-naadum min gabiilat Banyaamiin da gaaʼid yalʼan foogi ? Khalli yuguul al-laʼana di kan Allah bas amarah beeha. 12 Wa be da, akuun Allah yichiif taʼabi wa yisawwi leyi al-kheer fi badal al-laʼana al-hu gaaʼid yuguulha foogi al-yoom.»
13 Wa Dawuud wa rujaalah taabʼiin fi deribhum wa maachiin wa Chimʼi kula maachi jambuhum fi raas al-hajar yalʼan wa yizarrig fi Dawuud wa yigawwim ajaaj kula. 14 Wa l-malik wa kulla l-chaʼab al-maʼaayah wassalo fi khachum bahar al-Urdun. Wa humman wassalo ayyaaniin wa gaʼado yinjammo fi l-bakaan da.
Huuchaay lihig Abchaluum
15 Wa Abchaluum wa kulla l-chaʼab wa askar Bani Israaʼiil wassalo fi Uruchaliim. Wa Akhituufal mustachaar Dawuud, hu kula maʼaahum.
16 Wa wakit Huuchaay al-min hillit Arki rafiigah le Dawuud wassal bakaan Abchaluum, hu gaal : «Yiʼiich al-malik ! Yiʼiich al-malik !» 17 Wa Abchaluum gaal le Huuchaay : «Da bas al-amaan al-indak le rafiigak Dawuud walla ? Maala inta ma macheet maʼaayah ?» 18 Wa Huuchaay gaal le Abchaluum : «La ! Ana nabga maʼa l-naadum al-azalooh Allah wa kulla l-chaʼab wa kulla askar Bani Israaʼiil. Hu da bas, ana nagood maʼaayah. 19 Wa fi cheyy taani, ana nakhdim le yaatu ? Ma leek inta wileedah walla ? Misil ana khadamt le abuuk, be misil da nakhdim leek inta kula.»
Abchaluum wa sirriiyaat Dawuud
20 Wa Abchaluum gaal le Akhituufal : «Chaawuru ambeenaatku fi l-cheyy al-waajib nisawwuuh.» 21 Wa Akhituufal gaal le Abchaluum : «Amchi argud maʼa sirriiyaat abuuk al-khallaahin yahfadan al-beet. Wa be misil da, kulla Bani Israaʼiil yasmaʼooh wa inta tabga makruuh le abuuk. Wa l-naas al-maʼaak yalgo chajaaʼa.»
22 Wa khalaas, sawwo kheema fi raas gasir al-malik wa Abchaluum macha ragad maʼa sirriiyaat abuuh giddaam kulla Bani Israaʼiil. 23 Wa fi l-wakit da, al-wasaaya al-yantiihum Akhituufal induhum ahammiiye ziyaada misil kalaam jaayi min al-Rabb. Wa kan Dawuud walla Abchaluum kula, ma yagdaro yikhaalufu wasiiyat Akhituufal.
Les amis et les ennemis de David
V. 1-4: cf. 2 S 19:24-30.1 Lorsque David eut un peu dépassé le sommet, voici, Tsiba, serviteur de Mephiboscheth, vint au-devant de lui avec deux ânes bâtés, sur lesquels il y avait deux cents pains, cent masses de raisins secs, cent de fruits d’été, et une outre de vin. 2 Le roi dit à Tsiba: Que veux-tu faire de cela? Et Tsiba répondit: Les ânes serviront de monture à la maison du roi, le pain et les fruits d’été sont pour nourrir les jeunes gens, et le vin pour désaltérer ceux qui seront fatigués dans le désert. 3 Le roi dit: Où est le fils de ton maître? Et Tsiba répondit au roi: Voici, il est resté à Jérusalem, car il a dit: Aujourd’hui la maison d’Israël me rendra le royaume de mon père. 4 Le roi dit à Tsiba: Voici, tout ce qui appartient à Mephiboscheth est à toi. Et Tsiba dit: Je me prosterne! Que je trouve grâce à tes yeux, ô roi mon seigneur!
V. 5-14: cf. (2 S 19:16-23. 1 R 2:8, 9, 36-46.) Ps 7. 1 Pi 2:23.5 David était arrivé jusqu’à Bachurim. Et voici, il sortit de là un homme de la famille et de la maison de Saül, nommé Schimeï, fils de Guéra. Il s’avança en prononçant des malédictions, 6 et il jeta des pierres à David et à tous les serviteurs du roi David, tandis que tout le peuple et tous les hommes vaillants étaient à la droite et à la gauche du roi. 7 Schimeï parlait ainsi en le maudissant: Va-t’en, va-t’en, homme de sang, méchant homme! 8 L’Éternel fait retomber sur toi tout le sang de la maison de Saül, dont tu occupais le trône, et l’Éternel a livré le royaume entre les mains d’Absalom, ton fils; et te voilà malheureux comme tu le mérites, car tu es un homme de sang! 9 Alors Abischaï, fils de Tseruja, dit au roi: Pourquoi ce chien mort maudit-il le roi mon seigneur? Laisse-moi, je te prie, aller lui couper la tête. 10 Mais le roi dit: Qu’ai-je affaire avec vous, fils de Tseruja? S’il maudit, c’est que l’Éternel lui a dit: Maudis David! Qui donc lui dira: Pourquoi agis-tu ainsi? 11 Et David dit à Abischaï et à tous ses serviteurs: Voici, mon fils, qui est sorti de mes entrailles, en veut à ma vie; à plus forte raison ce Benjamite! Laissez-le, et qu’il maudisse, car l’Éternel le lui a dit. 12 Peut-être l’Éternel regardera-t-il mon affliction, et me fera-t-il du bien en retour des malédictions d’aujourd’hui. 13 David et ses gens continuèrent leur chemin. Et Schimeï marchait sur le flanc de la montagne près de David, et, en marchant, il maudissait, il jetait des pierres contre lui, il faisait voler la poussière. 14 Le roi et tout le peuple qui était avec lui arrivèrent à Ajephim, et là ils se reposèrent.
V. 15-19: cf. 2 S 15:32-37. (Ro 16:4. Ph 2:30.)15 Absalom et tout le peuple, les hommes d’Israël, étaient entrés dans Jérusalem; et Achitophel était avec Absalom. 16 Lorsque Huschaï, l’Arkien, ami de David, fut arrivé auprès d’Absalom, il lui dit: Vive le roi! Vive le roi! 17 Et Absalom dit à Huschaï: Voilà donc l’attachement que tu as pour ton ami! Pourquoi n’es-tu pas allé avec ton ami? 18 Huschaï répondit à Absalom: C’est que je veux être à celui qu’ont choisi l’Éternel et tout ce peuple et tous les hommes d’Israël, et c’est avec lui que je veux rester. 19 D’ailleurs, qui servirai-je? Ne sera-ce pas son fils? Comme j’ai servi ton père, ainsi je te servirai.
V. 20-23: cf. 2 S 12:11, 2 122 20:3.20 Absalom dit à Achitophel: Consultez ensemble; qu’avons-nous à faire? 21 Et Achitophel dit à Absalom: Va vers les concubines que ton père a laissées pour garder la maison; ainsi tout Israël saura que tu t’es rendu odieux à ton père, et les mains de tous ceux qui sont avec toi se fortifieront. 22 On dressa pour Absalom une tente sur le toit, et Absalom alla vers les concubines de son père, aux yeux de tout Israël. 23 Les conseils donnés en ce temps-là par Achitophel avaient autant d’autorité que si l’on eût consulté Dieu lui-même. Il en était ainsi de tous les conseils d’Achitophel, soit pour David, soit pour Absalom.