Abchaluum gabbalooh fi Uruchaliim
1 Wa Yuwaab wileedha le Saruuya irif kadar Dawuud galbah dawwar Abchaluum. 2 Wa gamma rassal fi hillit Takhuuʼa le mara waahide al-indaha hikma. Wa wakit al-mara di jaat, hu gaal leeha : «Min fadulki, sawwi nafiski haznaane wa albase khulgaan al-hizin wa ma tilmassahe. Abge misil mara al-haznaane min zamaan. 3 Wa amchi bakaan al-malik wa guuli leyah al-kalaam al-ana niʼooriiki da.» Wa Yuwaab gaal leeha al-kalaam al-waajib hi tuguulah.
4 Wa khalaas, al-mara al-min hillit Takhuuʼa machat le l-malik Dawuud wa wagaʼat fi l-ard wa sajadat giddaamah wa gaalat : «Ya l-malik, afzaʼni !» 5 Wa l-malik gaal leeha : «Maalki ?» Wa hi gaalat leyah : «Leyi al-asaf, ana armala wa raajli mayyit. 6 Wa ana khaadmak indi awlaad itneen al-addaawaso fi l-kadaade wa naadum al-yihaajizhum kula ma fiih. Wa l-waahid katal al-aakhar. 7 Wa hassaʼ daahu kulla naas gabiilti gammo diddi wa gaalo leyi khalli nisallim leehum wileedi al-katal akhuuh wa humman yaktuluuh fi gaddah, hu al-baʼadeen yabga wariis. Wa be misil da, humman yidooru yiwadduru al-acham al-waahid al-indi wa ma yikhallu le raajli wa la wariis wa la usum fi l-ard.»
8 Wa l-malik gaal leeha : «Gabbili amchi beeti. Wa ana zaati nanti amur fi sababki.» 9 Wa l-mara al-min hillit Takhuuʼa gaalat leyah : «Ya siidi al-malik, khalli al-khata da yagaʼ fi raasi wa fi raas ahali. Al-malik wa aayiltah yukuunu bariyiin.» 10 Wa l-malik gaal leeha : «Kan naadum yihajji foogki, jiibiih leyi ana. Wa battaan ma yisawwiih.» 11 Wa l-mara gaalat battaan : «Khalli al-malik yiʼaahidni be usum Allah Ilaahah achaan siid al-taar ma yiziid al-damaar wa yaktul leyi wileedi.» Wa l-malik gaal leeha : «Nahlif be Allah al-Hayy, suufaay waahide kula hana wileedki ma tagaʼ fi l-ard.»
12 Wa baʼad da, al-mara gaalat leyah : «Min iznak, ya siidi al-malik, khalli nuguul leek kilme waahide.» Wa hu gaal leeha : «Hajji.» 13 Wa hi gaalat leyah : «Maala inta ma fakkart misil da fi chaʼab al-Rabb ? Wa be kalaamak al-inta kallamtah hassaʼ, ya l-malik, inta bigiit khaati achaan inta ma gabbalt wileedak al-muʼarrid. 14 Aywa, yoom waahid kullina numuutu wa hayaatna tabga misil almi al-daffag fi l-turaab wa battaan ma yinchaal. Wa laakin al-Rabb ma yaktul al-muʼarrid. Da ma fikir al-Rabb kadar al-muʼarrid yagood baʼiid minnah. 15 Wa hassaʼ, ana jiit hajjeet al-kalaam da leek inta siidi al-malik achaan al-naas khawwafooni. Wa ana khaadmak gult namchi nihajji leek inta al-malik wa akuun tisawwi al-cheyy al-ana khaadmak nuguulah leek. 16 Wa be da, inta tasmaʼ kalaami wa tinajjiini ana khaadmak min iid al-naadum al-yidoor yiwaddirni ana wa wileedi min usut chaʼab al-Rabb al-misil warasatah. 17 Wa ana fakkart kadar kalaamak inta al-malik yisabbirni min al-muchkila di. Wa siidi al-malik, hu misil malak Allah al-yasmaʼ al-zeen wa l-fasil. Khalli Allah Ilaahak yukuun maʼaak.»
18 Wa l-malik gaal le l-mara : «Nasʼalki suʼaal waahid wa ma tilabbidi leyi cheyy.» Wa l-mara gaalat leyah : «Kallim, ya siidi al-malik.» 19 Wa l-malik gaal leeha : «Hal kulla l-kalaam da ma jaayi min Yuwaab walla ?» Wa l-mara gaalat : «Nahlif be hayaatak inta, ya siidi al-malik. Ana ma nagdar nakdib leek, ya siidi al-malik. Be akiid, abdak Yuwaab bas kallafaani be l-kalaam da. 20 Wa abdak Yuwaab sawwa al-cheyy da achaan yibaddil al-haala di. Wa laakin siidi al-malik, hu hakiim misil malak Allah al-yaʼarif kulla cheyy fi l-ard.»
21 Wa fi l-bakaan da, al-malik gaal le Yuwaab : «Khalaas al-kalaam kammal. Amchi gabbilah le Abchaluum hini.» 22 Wa tawwaali, Yuwaab wagaʼ fi l-ard wa sajad wa baarak al-malik wa gaal : «Al-yoom ana abdak irift kadar inta siidi al-malik ridiit leyi achaan inta sawweet al-cheyy al-ana abdak gultah leek.»
23 Wa Yuwaab gamma wa macha Gachuur gabbalah le Abchaluum fi Uruchaliim. 24 Wa l-malik gaal : «Khalli Abchaluum yamchi beetah ma yigaabilni.» Wa khalaas, Abchaluum macha beetah wa ma gaabalah le l-malik.
Dawuud assaalaho maʼa Abchaluum
25 Wa fi Israaʼiil, ma fi naadum jamiil wa machkuur misil Abchaluum wa min rijileenah lahaddi raasah foog ma fi ayyi eeb. 26 Wa fi ayyi akhiir al-sana, yizayyin suuf raasah achaan tagiil leyah. Wa hu yawzin suuf raasah wa waznah yisaawi ziyaada min itneen kiilo hasab wazin al-muluuk. 27 Wa Abchaluum indah awlaad talaata wa bineeye waahide usumha Taamaar. Wa hi mara jamiile marra waahid.
28 Wa Abchaluum gaʼad santeen fi Uruchaliim wa laakin ma gaabal al-malik. 29 Wa yoom waahid, Abchaluum naadaah le Yuwaab achaan yirassilah bakaan al-malik wa laakin Yuwaab aba ma yaji leyah. Wa le taani marra battaan rassal le Yuwaab wa hu aba ma yaji. 30 Wa Abchaluum gaal le khaddaamiinah : «Chiifu al-zereʼ hana gameh abyad al-jamb zerʼi, da hana Yuwaab. Amchu tuchchuuh.» Wa khalaas, khaddaamiin Abchaluum tachcho al-zereʼ da.
31 Wa tawwaali, Yuwaab gamma macha le Abchaluum fi beetah wa gaal leyah : «Maala khaddaamiinak tachcho zerʼi ?» 32 Wa Abchaluum gaal le Yuwaab : «Achaan ana rassalt leek taji leyi wa inta abeet. Ana dawwart nirassilak bakaan al-malik tuguul leyah : ‹Maala ana jiit min Gachuur ? Akheer leyi nigabbil battaan hinaak.› Wa hassaʼ, nidoor nigaabil al-malik. Wa kan ana khaati kamaan, khalli yaktulni.»
33 Wa Yuwaab macha hajja le l-malik be l-kalaam da. Wa khalaas, al-malik naadaah le Abchaluum wa hu gamma macha wa wagaʼ fi l-ard wa sajad giddaam al-malik. Wa l-malik habbaah.
V. 1-20: cf. 2 S 13:23-39. (2 S 12:1-7. 1 R 20:38-42.) Éz 18:23.
1 Joab, fils de Tseruja, s’aperçut que le cœur du roi était porté pour Absalom. 2 Il envoya chercher à Tekoa une femme habile, et il lui dit: Montre-toi désolée, et revêts des habits de deuil; ne t’oins pas d’huile, et sois comme une femme qui depuis longtemps pleure un mort. 3 Tu iras ainsi vers le roi, et tu lui parleras de cette manière. Et Joab lui mit dans la bouche ce qu’elle devait dire. 4 La femme de Tekoa alla parler au roi. Elle tomba la face contre terre et se prosterna, et elle dit: O roi, sauve-moi! 5 Le roi lui dit: Qu’as-tu? Elle répondit: Oui, je suis veuve, mon mari est mort! 6 Ta servante avait deux fils; ils se sont tous deux querellés dans les champs, et il n’y avait personne pour les séparer; l’un a frappé l’autre, et l’a tué. 7 Et voici, toute la famille s’est levée contre ta servante, en disant: Livre le meurtrier de son frère! Nous voulons le faire mourir, pour la vie de son frère qu’il a tué; nous voulons détruire même l’héritier! Ils éteindraient ainsi le tison qui me reste, pour ne laisser à mon mari ni nom ni survivant sur la face de la terre. 8 Le roi dit à la femme: Va dans ta maison. Je donnerai des ordres à ton sujet. 9 La femme de Tekoa dit au roi: C’est sur moi, ô roi mon seigneur, et sur la maison de mon père, que le châtiment va tomber; le roi et son trône n’auront pas à en souffrir. 10 Le roi dit: Si quelqu’un parle contre toi, amène-le-moi, et il ne lui arrivera plus de te toucher. 11 Elle dit: Que le roi se souvienne de l’Éternel, ton Dieu, afin que le vengeur du sang n’augmente pas la ruine, et qu’on ne détruise pas mon fils! Et il dit: L’Éternel est vivant! Il ne tombera pas à terre un cheveu de ton fils. 12 La femme dit: Permets que ta servante dise un mot à mon seigneur le roi. Et il dit: Parle! 13 La femme dit: Pourquoi penses-tu de la sorte à l’égard du peuple de Dieu, puisqu’il résulte des paroles mêmes du roi que le roi est comme coupable en ne rappelant pas celui qu’il a proscrit? 14 Il nous faut certainement mourir, et nous serons comme des eaux répandues à terre et qui ne se rassemblent plus; Dieu n’ôte pas la vie, mais il désire que le fugitif ne reste pas banni de sa présence. 15 Maintenant, si je suis venue dire ces choses au roi mon seigneur, c’est que le peuple m’a effrayée. Et ta servante a dit: Je veux parler au roi; peut-être le roi fera-t-il ce que dira sa servante. 16 Oui, le roi écoutera sa servante, pour la délivrer de la main de ceux qui cherchent à nous exterminer, moi et mon fils, de l’héritage de Dieu. 17 Ta servante a dit: Que la parole de mon seigneur le roi me donne le repos. Car mon seigneur le roi est comme un ange de Dieu, prêt à entendre le bien et le mal. Et que l’Éternel, ton Dieu, soit avec toi! 18 Le roi répondit, et dit à la femme: Ne me cache pas ce que je vais te demander. Et la femme dit: Que mon seigneur le roi parle! 19 Le roi dit alors: La main de Joab n’est-elle pas avec toi dans tout ceci? Et la femme répondit: Aussi vrai que ton âme est vivante, ô roi mon seigneur, il n’y a rien à droite ni à gauche de tout ce que dit mon seigneur le roi. C’est, en effet, ton serviteur Joab qui m’a donné des ordres, et qui a mis dans la bouche de ta servante toutes ces paroles. 20 C’est pour donner à la chose une autre tournure que ton serviteur Joab a fait cela. Mais mon seigneur est aussi sage qu’un ange de Dieu, pour connaître tout ce qui se passe sur la terre.
V. 21-33: cf. 2 S 13:37-39.
21 Le roi dit à Joab: Voici, je veux bien faire cela; va donc, ramène le jeune homme Absalom. 22 Joab tomba la face contre terre et se prosterna, et il bénit le roi. Puis il dit: Ton serviteur connaît aujourd’hui que j’ai trouvé grâce à tes yeux, ô roi mon seigneur, puisque le roi agit selon la parole de son serviteur. 23 Et Joab se leva et partit pour Gueschur, et il ramena Absalom à Jérusalem. 24 Mais le roi dit: Qu’il se retire dans sa maison, et qu’il ne voie point ma face. Et Absalom se retira dans sa maison, et il ne vit point la face du roi. 25 Il n’y avait pas un homme dans tout Israël aussi renommé qu’Absalom pour sa beauté; depuis la plante du pied jusqu’au sommet de la tête, il n’y avait point en lui de défaut. 26 Lorsqu’il se rasait la tête, c’était chaque année qu’il se la rasait, parce que sa chevelure lui pesait, le poids des cheveux de sa tête était de deux cents sicles, poids du roi. 27 Il naquit à Absalom trois fils, et une fille nommée Tamar, qui était une femme belle de figure. 28 Absalom demeura deux ans à Jérusalem, sans voir la face du roi. 29 Il fit demander Joab, pour l’envoyer vers le roi; mais Joab ne voulut point venir auprès de lui. Il le fit demander une seconde fois; et Joab ne voulut point venir. 30 Absalom dit alors à ses serviteurs: Voyez, le champ de Joab est à côté du mien; il y a de l’orge; allez et mettez-y le feu. Et les serviteurs d’Absalom mirent le feu au champ. 31 Joab se leva et se rendit auprès d’Absalom, dans sa maison. Il lui dit: Pourquoi tes serviteurs ont-ils mis le feu au champ qui m’appartient? 32 Absalom répondit à Joab: Voici, je t’ai fait dire: Viens ici, et je t’enverrai vers le roi, afin que tu lui dises: Pourquoi suis-je revenu de Gueschur? Il vaudrait mieux pour moi que j’y fusse encore. Je désire maintenant voir la face du roi; et s’il y a quelque crime en moi, qu’il me fasse mourir. 33 Joab alla vers le roi, et lui rapporta cela. Et le roi appela Absalom, qui vint auprès de lui et se prosterna la face contre terre en sa présence. Le roi baisa Absalom.