1 Wa fi l-wakit da, al-Filistiyiin lammo askarhum le yihaarubu Bani Israaʼiil. Wa Akiich gaal le Dawuud : «Waajib taʼarif kadar inta wa naasak tamchu maʼaayi le l-harib.» 2 Wa Dawuud gaal le Akiich : «Sameh. Inta zaatak tichiif al-cheyy al-abdak yisawwiih !» Wa l-malik gaal le Dawuud : «Tamaam. Min hini le giddaam, inta tabga masʼuul harasi.»
Chaawuul macha le yichawwufu leyah
3 Wa Samuwiil maat wa dafanooh fi hillitah al-Raama wa kulla Bani Israaʼiil hizno leyah. Wa baʼad da, Chaawuul gamma tarad kulla l-naas al-yikallumu maʼa l-maytiin wa l-naas al-yihajju maʼa l-junuun min balad Israaʼiil.
4 Wa l-Filistiyiin lammo naashum wa jo khatto muʼaskarhum fi hillit Chuunam. Wa Chaawuul kula lamma kulla Bani Israaʼiil wa khatto muʼaskarhum fi jabal Gilbuuʼa. 5 Wa laakin wakit Chaawuul chaaf muʼaskar al-Filistiyiin, khaaf khoof chadiid wa bada yarjif. 6 Wa Chaawuul saʼal Allah laakin Allah ma radda leyah wa la be ruʼya wa la be Uriim wa la be l-anbiya. 7 Wa Chaawuul gaal le khaddaamiinah : «Fattuchu leyi mara al-tagdar tikallim maʼa l-maytiin wa ana namchi le tichiif leyi.» Wa khaddaamiinah gaalo leyah : «Daahu mara waahide al-gaaʼide fi hillit Een Duur tikallim maʼa l-maytiin.»
8 Wa Chaawuul baddal khulgaanah hana l-muluk wa libis khulgaan aakhariin wa macha bakaan al-mara maʼa itneen min khaddaamiinah. Wa humman wassalo be l-leel wa Chaawuul gaal leeha : «Chiifi leyi wa naadi al-mayyit al-niʼooriiki beyah.» 9 Wa l-mara gaalat leyah : «Inta taʼarif adiil kadar Chaawuul tarad min al-balad kulla l-naas al-bikallumu maʼa l-maytiin wa l-junuun. Wa maala inta tukujj leyi charak wa tidoor taktulni ?» 10 Wa Chaawuul halaf leeha be Allah wa gaal : «Nahlif be Allah al-Hayy, akiid al-ikhaab ma yaji leeki be l-sabab da !» 11 Wa l-mara gaalat : «Tidoor ninaadi leek yaatu ?» Wa hu gaal : «Naadi leyi Samuwiil.»
12 Wa wakit al-mara chaafat Samuwiil, sarakhat wa gaalat le Chaawuul : «Maala khachcheetni ? Inta Chaawuul !» 13 Wa l-malik Chaawuul gaal leeha : «Ma takhaafe ! Laakin chifti chunu ?» Wa l-mara gaalat leyah : «Ana chift naadum bikhawwif taaliʼ min tihit al-ard.» 14 Wa Chaawuul gaal : «Chabahah kikkeef ?» Wa hi gaalat : «Raajil chaayib taaliʼ min tihit al-ard wa mukhatti be khalag al-anbiya.» Wa Chaawuul irif kadar da Samuwiil. Wa khalaas, Chaawuul dangar fi l-ard wa sajad.
Samuwiil hajja le Chaawuul
15 Wa Samuwiil gaal le Chaawuul : «Maala tibarjil margadi wa tigawwimni ?» Wa Chaawuul gaal : «Ana addaayagt marra waahid. Al-Filistiyiin jo le yihaarubuuni wa l-Rabb abaani wa ma radda leyi wa la be l-anbiya wa la be ruʼya. Achaan da bas, ana naadeetak le tiʼarrifni al-cheyy al-waajib nisawwiih.»
16 Wa Samuwiil gaal leyah : «Kan Allah abaak wa bigi leek misil adu, maala tinaadiini ? 17 Achaan Allah tamma al-kalaam al-gaalah leek be waasitati ana. Chaal minnak al-muluk wa antaah le naadum aakhar gariibak wa hu Dawuud. 18 Wa da achaan inta ma simiʼt kalaam Allah wa ma aakhabt al-Amaalikh hasab khadab Allah. Wa be da, al-yoom Allah gabbal leek al-cheyy da fi raasak. 19 Wa yisallimak inta wa Bani Israaʼiil fi iid al-Filistiyiin. Wa ambaakir, inta wa iyaalak kulluku tumuutu wa tukuunu maʼaayi hini. Wa Allah yisallim muʼaskar Bani Israaʼiil kula fi iid al-Filistiyiin.»
20 Wa wakit Chaawuul simiʼ kalaam Samuwiil, tawwaali anbahat wa wagaʼ tihit wa almattat. Wa hu ma indah gudra achaan ma akal cheyy tuul al-leel wa l-nahaar. 21 Wa l-mara garrabat le Chaawuul wa chaafat hu anbahat be ziyaada wa gaalat leyah : «Chiif, ana khaadmak simiʼt kalaamak wa dasseet nafsi fi l-khutuura wa sawweet kulla cheyy al-inta talabtah minni. 22 Hassaʼ da, min fadlak asmaʼ kalaam khaadmak. Khalliini nijiib leek khubza chiyya. Aakul achaan talga gudra wa tamchi.» 23 Wa Chaawuul aba wa gaal : «Ana ma naakul.»
Wa laakin khaddaamiinah wa l-mara assarooh wa hu simiʼ kalaamhum. Wa gamma min al-turaab wa gaʼad fi l-sariir. 24 Wa tawwaali, al-mara machat chaalat ijilha al-samiin wa dabahatah wa chaalat dagiig ajjanatah wa sawwatah khubza bala tawwaara. 25 Wa hi gaddamatah le Chaawuul wa khaddaamiinah wa humman akalo. Wa baʼad da, gammo faato fi nafs al-leele di.
Guerre avec les Philistins. — David dans l’armée des Philistins. — Saül consultant une magicienne à En-Dor
V. 1-25: cf. (1 S 27:12; 29.) (Lé 19:31; 20:6, 27. És 8:19, 20.) 1 Ch 10:1-6, 13, 14.
1 En ce temps-là, les Philistins rassemblèrent leurs troupes et formèrent une armée, pour faire la guerre à Israël. Akisch dit à David: Tu sais que tu viendras avec moi à l’armée, toi et tes gens. 2 David répondit à Akisch: Tu verras bien ce que ton serviteur fera. Et Akisch dit à David: Aussi je te donnerai pour toujours la garde de ma personne. 3 Samuel était mort; tout Israël l’avait pleuré, et on l’avait enterré à Rama, dans sa ville. Saül avait ôté du pays ceux qui évoquaient les morts et ceux qui prédisaient l’avenir. 4 Les Philistins se rassemblèrent, et vinrent camper à Sunem; Saül rassembla tout Israël, et ils campèrent à Guilboa. 5 A la vue du camp des Philistins, Saül fut saisi de crainte, et un violent tremblement s’empara de son cœur. 6 Saül consulta l’Éternel; et l’Éternel ne lui répondit point, ni par des songes, ni par l’urim, ni par les prophètes. 7 Et Saül dit à ses serviteurs: Cherchez-moi une femme qui évoque les morts, et j’irai la consulter. Ses serviteurs lui dirent: Voici, à En-Dor il y a une femme qui évoque les morts. 8 Alors Saül se déguisa et prit d’autres vêtements, et il partit avec deux hommes. Ils arrivèrent de nuit chez la femme. Saül lui dit: Prédis-moi l’avenir en évoquant un mort, et fais-moi monter celui que je te dirai. 9 La femme lui répondit: Voici, tu sais ce que Saül a fait, comment il a retranché du pays ceux qui évoquent les morts et ceux qui prédisent l’avenir; pourquoi donc tends-tu un piège à ma vie pour me faire mourir? 10 Saül lui jura par l’Éternel, en disant: L’Éternel est vivant! Il ne t’arrivera point de mal pour cela. 11 La femme dit: Qui veux-tu que je te fasse monter? Et il répondit: Fais moi monter Samuel. 12 Lorsque la femme vit Samuel, elle poussa un grand cri, et elle dit à Saül: Pourquoi m’as-tu trompée! Tu es Saül? 13 Le roi lui dit: Ne crains rien; mais que vois-tu? La femme dit à Saül: je vois un dieu qui monte de la terre. 14 Il lui dit: Quelle figure a-t-il? Et elle répondit: C’est un vieillard qui monte et il est enveloppé d’un manteau. Saül comprit que c’était Samuel, et il s’inclina le visage contre terre et se prosterna. 15 Samuel dit à Saül: Pourquoi m’as-tu troublé, en me faisant monter? Saül répondit: Je suis dans une grande détresse: les Philistins me font la guerre, et Dieu s’est retiré de moi; il ne m’a répondu ni par les prophètes ni par des songes. Et je t’ai appelé pour que tu me fasses connaître ce que je dois faire. 16 Samuel dit: Pourquoi donc me consultes-tu, puisque l’Éternel s’est retiré de toi et qu’il est devenu ton ennemi? 17 L’Éternel te traite comme je te l’avais annoncé de sa part; l’Éternel a déchiré la royauté d’entre tes mains, et l’a donnée à un autre, à David. 18 Tu n’as point obéi à la voix de l’Éternel, et tu n’as point fait sentir à Amalek l’ardeur de sa colère: voilà pourquoi l’Éternel te traite aujourd’hui de cette manière. 19 Et même l’Éternel livrera Israël avec toi entre les mains des Philistins. Demain, toi et tes fils, vous serez avec moi, et l’Éternel livrera le camp d’Israël entre les mains des Philistins. 20 Aussitôt Saül tomba à terre de toute sa hauteur, et les paroles de Samuel le remplirent d’effroi; de plus, il manquait de force, car il n’avait pris aucune nourriture de tout le jour et de toute la nuit. 21 La femme vint auprès de Saül, et, le voyant très effrayé, elle lui dit: Voici, ta servante a écouté ta voix; j’ai exposé ma vie, en obéissant aux paroles que tu m’as dites. 22 Écoute maintenant, toi aussi, la voix de ta servante, et laisse-moi t’offrir un morceau de pain, afin que tu manges pour avoir la force de te mettre en route. 23 Mais il refusa, et dit: Je ne mangerai point. Ses serviteurs et la femme aussi le pressèrent, et il se rendit à leurs instances. Il se leva de terre, et s’assit sur le lit. 24 La femme avait chez elle un veau gras, qu’elle se hâta de tuer; et elle prit de la farine, la pétrit, et en cuisit des pains sans levain. 25 Elle les mit devant Saül et devant ses serviteurs. Et ils mangèrent. Puis, s’étant levés, ils partirent la nuit même.