Iliyaas arrad wa macha Huuriib
1 Wa l-malik Akhaab khabbar martah Izabiil be kulla cheyy al-Iliyaas sawwaah wa kikkeef katal kulla anbiya Baʼal be l-seef. 2 Wa khalaas, Izabiil rassalat le Iliyaas wa gaalat : «Khalli al-ilaahaat yiʼaakhubuuni kadar le ambaakir fi nafs al-saaʼa di kan ma sawweet fi hayaatak misil inta sawweet fi hayaat al-anbiya dool.»
3 Wa min simiʼ al-kalaam da, Iliyaas arrad le yinajji nafsah. Wa gamma macha Biir Sabʼa fi balad Yahuuza wa khalla khaddaamah hinaak. 4 Wa Iliyaas macha fi l-sahara wa raakh ruwaakha hana yoom kaamil. Wa macha gaʼad fi gaʼar chideerit ratam. Wa talab al-moot le nafsah wa gaal : «Hassaʼ da, tammaani. Ya Allah, chiil ruuhi achaan ana ma akheer min juduudi.» 5 Wa hu ragad wa naam fi tihit al-chideere di. Wa tawwaali fi l-bakaan da, malak ja limsah wa gaal leyah : «Gumm wa aakul.» 6 Wa khalaas, Iliyaas gamma wa chaaf ale raasah khubza haamiye wa jarr hana almi. Wa hu akal wa chirib wa gabbal ragad.
7 Wa malak Allah ja leyah le taani marra limsah wa gaal leyah : «Gumm wa aakul achaan al-safar yabga leek tawiil ziyaada.» 8 Wa Iliyaas gamma akal wa chirib. Wa baʼad ligi gudra min al-akil da, raakh muddit 40 leele wa 40 nahaar lahaddi wisil fi jabal Allah al-usmah Huuriib.
Allah baan le Iliyaas fi jabal Huuriib
9 Wa wakit Iliyaas wisil hinaak, dakhal fi karkuur wa ragad fi l-bakaan da leele waahide. Wa laakin Allah hajja leyah wa gaal : «Ya Iliyaas, inta gaaʼid tisawwi chunu hini ?» 10 Wa Iliyaas radda leyah wa gaal : «Ya Allah al-Ilaah al-Gaadir, indi mahabba chadiide leek. Wa Bani Israaʼiil nagado muʼaahadatak wa kassaro kulla madaabhak wa katalo anbiyaak be l-seef. Wa ana faddalt wiheedi wa humman gaaʼidiin yifattuchuuni le yaktuluuni.» 11 Wa Allah gaal leyah : «Amrug wa agiif fi l-hajar fi giddaami ana Allah. Wa ana nufuut giddaamak.»
Wa riih chadiide gammat giddaam Allah wa chaggagat al-jibaal wa kassarat al-hujaar. Wa laakin Allah ma gaaʼid fi l-riih di. Wa baʼad al-riih, ja zilzaal. Wa laakin Allah ma gaaʼid fi l-zilzaal da. 12 Wa baʼad al-zilzaal, jaat naar. Wa laakin Allah ma gaaʼid fi l-naar di. Wa baʼad al-naar, jaat haraka hana hiss baarid. 13 Wa wakit Iliyaas simiʼ al-hiss al-baarid da, khatta wijhah be khalagah wa marag wagaf fi khachum al-karkuur.
Wa simiʼ hiss buguul leyah : «Ya Iliyaas, inta gaaʼid tisawwi chunu hini ?» 14 Wa Iliyaas radda leyah wa gaal : «Ya Allah al-Ilaah al-Gaadir, indi mahabba chadiide leek. Wa laakin Bani Israaʼiil nagado muʼaahadatak wa kassaro kulla madaabhak wa katalo anbiyaak be l-seef. Wa ana faddalt wiheedi wa humman gaaʼidiin yifattuchuuni le yaktuluuni.» 15 Wa Allah gaal leyah : «Gabbil be derib al-sahara wa amchi lahaddi madiinat Dimachkh. Wa hinaak, amsahah le Hazayiil wa darrijah malik fi balad Araam. 16 Wa amsahah le Yaahu wileed Nimchi wa darrijah malik fi mamlakat Israaʼiil. Wa amsah Alyasaʼ wileed Chaafaat al-min hillit Abil Mahuula achaan yabga nabi fi badalak. 17 Wa ayyi naadum al-niji min seef Hazayiil, Yaahu yaktulah. Wa ayyi naadum al-niji min seef Yaahu, Alyasaʼ yaktulah. 18 Wa laakin nikhalli 7 000 naas min Bani Israaʼiil humman al-ma sajado wa la habbo ilaah Baʼal.»
Allah kallaf Alyasaʼ le yibaddil Iliyaas
19 Wa khalaas, Iliyaas gamma min al-bakaan da wa macha ligi Alyasaʼ wileed Chaafaat. Hu gaaʼid yahrit fi zerʼah be 12 harraata wa ayyi harraata yukurruuha tiiraan itneen. Wa Alyasaʼ zaatah gaaʼid yusuug tiiraan al-harraata al-akhiire. Wa Iliyaas garrab leyah wa khatta khalagah foogah. 20 Wa Alyasaʼ khalla al-tiiraan wa jara wara Iliyaas wa gaal leyah : «Khalliini namchi nihibb abuuyi wa ammi wa baʼad da, nitaabiʼak.» Wa Iliyaas radda leyah wa gaal : «Amchi wa gabbil taʼaal achaan inta taʼarif al-cheyy al-ana sawweetah leek.»
21 Wa khalaas, Alyasaʼ gabbal min wara Iliyaas wa chaal tiiraanah al-itneen wa dabahaahum wa gaddamaahum dahiiye. Wa be hatab al-harraata di, oogad naar wa rakkab al-laham wa antaah le l-naas al-gaaʼidiin maʼaayah wa humman akalooh. Wa baʼad da, hu taabaʼah le Iliyaas wa bigi khaddaamah.
Fuite d’Élie au désert
V. 1-8: cf. (Ps 37:32-40; 91:9-12. Mt 4:11.) Ge 21:14-19.1 Achab rapporta à Jézabel tout ce qu’avait fait Élie, et comment il avait tué par l’épée tous les prophètes. 2 Jézabel envoya un messager à Élie, pour lui dire: Que les dieux me traitent dans toute leur rigueur, si demain, à cette heure, je ne fais de ta vie ce que tu as fait de la vie de chacun d’eux! 3 Élie, voyant cela, se leva et s’en alla, pour sauver sa vie. Il arriva à Beer-Schéba, qui appartient à Juda, et il y laissa son serviteur. 4 Pour lui, il alla dans le désert où, après une journée de marche, il s’assit sous un genêt, et demanda la mort, en disant: C’est assez! Maintenant, Éternel, prends mon âme, car je ne suis pas meilleur que mes pères. 5 Il se coucha et s’endormit sous un genêt. Et voici, un ange le toucha, et lui dit: Lève-toi, mange. 6 Il regarda, et il y avait à son chevet un gâteau cuit sur des pierres chauffées et une cruche d’eau. Il mangea et but, puis se recoucha. 7 L’ange de l’Éternel vint une seconde fois, le toucha, et dit: Lève-toi, mange, car le chemin est trop long pour toi. 8 Il se leva, mangea et but; et avec la force que lui donna cette nourriture, il marcha quarante jours et quarante nuits jusqu’à la montagne de Dieu, à Horeb.
V. 9-18: cf. Ex 3:1, etc. Ro 11:1-5. És 49:4, És 5. Mt 14:31.9 Et là, il entra dans la caverne, et il y passa la nuit. Et voici, la parole de l’Éternel lui fut adressée, en ces mots: Que fais-tu ici, Élie? 10 Il répondit: J’ai déployé mon zèle pour l’Éternel, le Dieu des armées; car les enfants d’Israël ont abandonné ton alliance, ils ont renversé tes autels, et ils ont tué par l’épée tes prophètes; je suis resté, moi seul, et ils cherchent à m’ôter la vie. 11 L’Éternel dit: Sors, et tiens-toi dans la montagne devant l’Éternel! Et voici, l’Éternel passa. Et devant l’Éternel, il y eut un vent fort et violent qui déchirait les montagnes et brisait les rochers: l’Éternel n’était pas dans le vent. Et après le vent, ce fut un tremblement de terre: l’Éternel n’était pas dans le tremblement de terre. 12 Et après le tremblement de terre, un feu: l’Éternel n’était pas dans le feu. Et après le feu, un murmure doux et léger. 13 Quand Élie l’entendit, il s’enveloppa le visage de son manteau, il sortit et se tint à l’entrée de la caverne. Et voici, une voix lui fit entendre ces paroles: Que fais-tu ici, Élie? 14 Il répondit: J’ai déployé mon zèle pour l’Éternel, le Dieu des armées; car les enfants d’Israël ont abandonné ton alliance, ils ont renversé tes autels, et ils ont tué par l’épée tes prophètes; je suis resté, moi seul, et ils cherchent à m’ôter la vie. 15 L’Éternel lui dit: Va, reprends ton chemin par le désert jusqu’à Damas; et quand tu seras arrivé, tu oindras Hazaël pour roi de Syrie. 16 Tu oindras aussi Jéhu, fils de Nimschi, pour roi d’Israël; et tu oindras Élisée, fils de Schaphath, d’Abel-Mehola, pour prophète à ta place. 17 Et il arrivera que celui qui échappera à l’épée de Hazaël, Jéhu le fera mourir; et celui qui échappera à l’épée de Jéhu, Élisée le fera mourir. 18 Mais je laisserai en Israël sept mille hommes, tous ceux qui n’ont point fléchi les genoux devant Baal, et dont la bouche ne l’a point baisé.
Élisée appelé à succéder à Élie comme prophète
V. 19-21: cf. Mt 4:18-22Mt 9:9.19 Élie partit de là, et il trouva Élisée, fils de Schaphath, qui labourait. Il y avait devant lui douze paires de bœufs, et il était avec la douzième. Élie s’approcha de lui, et il jeta sur lui son manteau. 20 Élisée, quittant ses bœufs, courut après Élie, et dit: Laisse-moi embrasser mon père et ma mère, et je te suivrai. Élie lui répondit: Va, et reviens; car pense à ce que je t’ai fait. 21 Après s’être éloigné d’Élie, il revint prendre une paire de bœufs, qu’il offrit en sacrifice; avec l’attelage des bœufs, il fit cuire leur chair, et la donna à manger au peuple. Puis il se leva, suivit Élie, et fut à son service.