Chaawuul haawal yaktul Dawuud
1 Wa Chaawuul kallam le wileedah Yuunataan wa kulla khaddaamiinah kadar hu yidoor yaktul Dawuud. Wa laakin Yuunataan wileed Chaawuul indah mahabba chadiide le Dawuud. 2 Wa Yuunataan ja khabbarah le Dawuud wa gaal leyah : «Abuuyi Chaawuul yidoor yaktulak ! Abga hadiir ambaakir fajur. Fattich leek bakaan wa allabbadt foogah. 3 Wa ana namrug wa namchi maʼa abuuyi fi l-zereʼ al-inta mullabbid foogah. Wa ana nihajji leyah beek wa nasmaʼ hu yuguul chunu. Wa baʼadeen nikhabbirak.»
4 Wa Yuunataan hajja le Chaawuul abuuh be kulla l-kheer al-Dawuud sawwaah wa gaal : «Ya l-malik ! Ma takhta fi khaddaamak Dawuud achaan hu ma khiti foogak. Wa hu sawwa leek daayman al-kheer. 5 Wa dassa nafsah fi l-khutuura wakit hu katal al-Filisti. Wa be da, Allah nasar kulla Bani Israaʼiil nasur kabiir. Wa inta zaatak chiftah wa firiht beyah. Wa maala takhta wa tidaffig damm hana insaan bari misil Dawuud wa taktulah bala janiiye ?» 6 Wa Chaawuul simiʼ kalaam Yuunataan wileedah wa halaf wa gaal : «Nahlif be Allah al-Hayy, battaan le Dawuud ma naktulah !»
7 Wa khalaas, Yuunataan naadaah le Dawuud wa khabbarah be kulla l-kalaam da. Wa battaan jaab Dawuud le abuuh Chaawuul. Wa Dawuud gaaʼid yakhdim leyah misil awwal.
Mikaal najjat Dawuud min al-moot
8 Wa l-harib maʼa l-Filistiyiin bada battaan wa Dawuud macha hajamaahum wa khassaraahum khasaara kabiire. Wa humman arrado minnah. 9 Wa ruuh fasle min Allah nazalat fi Chaawuul. Wa hu gaaʼid fi beetah wa haribtah fi iidah. Wa Dawuud kamaan gaaʼid yudugg fi jigindiiytah. 10 Wa Chaawuul dawwar yilassigah le Dawuud fi l-durdur be haribtah. Wa laakin Dawuud khanas wa l-harba lisgat fi l-durdur. Wa be da, Dawuud jara faat fi l-leele di. 11 Wa Chaawuul rassal naas fi beet Dawuud le yiraakhubuuh wa ambaakir fajur kamaan, yaktuluuh. Laakin Mikaal marit Dawuud khabbarat raajilha wa gaalat : «Kan ma arradt fi l-leele di, ambaakir fajur yaktuluuk !»
12 Wa khalaas, Mikaal saaʼadat raajilha Dawuud wa maragatah min al-chubbaak. Wa be misil da, Dawuud arrad wa niji. 13 Wa baʼad da, Mikaal chaalat sanam wa raggadatah fi l-sariir wa khattat farwa hana khanam fi raasah wa khattatah be khalag. 14 Wa wakit Chaawuul rassal naas le yakurbu Dawuud, Mikaal gaalat leehum : «Hu mardaan.» 15 Wa Chaawuul gabbalaahum le l-naas dool wa gaal : «Jiibuuh leyi fi lubb sariirah le nitammimah marra waahid !»
16 Wa wakit al-rujaal dakhalo fi beet Dawuud, ma ligooh. Laakin ligo al-sanam fi l-sariir wa farwit al-khanam fi raasah. 17 Wa Chaawuul naadaaha le Mikaal wa gaal leeha : «Maala khachcheetiini wa khalleeti aduuyi jara wa niji ?» Wa Mikaal raddat le Chaawuul wa gaalat : «Hu gaal leyi : ‹Khalliini namchi ! Walla tidoori naktulki ?›»
Dawuud arrad wa Chaawuul taabaʼah
18 Wa be misil da, Dawuud arrad wa niji. Wa macha le Samuwiil fi hillit al-Raama wa hajja leyah be kulla cheyy al-Chaawuul sawwaah leyah. Wa humman gammo macho sakano fi hillit Nayuut. 19 Wa naas jo khabbaro Chaawuul wa gaalo leyah : «Daahu Dawuud macha Nayuut, gariib le hillit al-Raama.»
20 Wa khalaas, Chaawuul rassal naas le yakurbu Dawuud. Wa laakin wakit wassalo, chaafo majmuuʼa min al-anbiya gaaʼidiin yitnabbaʼo wa fi raashum Samuwiil waagif be tuulah. Wa Ruuh Allah nazal fi l-naas al-rassaloohum wa humman kula bado yitnabbaʼo.
21 Wa jo khabbaro Chaawuul be l-cheyy da wa hu gamma rassal naas aakhariin. Laakin humman kula bado yitnabbaʼo. Wa rassal naas aakhariin le taalit marra wa humman dool kula bado yitnabbaʼo.
22 Wa fi l-akhiir, Chaawuul zaatah gamma macha le hillit al-Raama. Wa wakit wisil fi l-biir al-kabiire al-gaaʼide fi hillit Siiku, hu saʼal wa gaal : «Ween Samuwiil wa Dawuud ?» Wa raddo leyah wa gaalo : «Humman gaaʼidiin fi Nayuut gariib le hillit al-Raama.» 23 Wa wakit hu maachi le Nayuut gariib le hillit al-Raama, Ruuh Allah nazal foogah hu kula wa maachi wa gaaʼid yitnabbaʼ lahaddi wisil fi Nayuut. 24 Wa khalaas, Chaawuul salla khalagah wa hu kula gaaʼid yitnabbaʼ giddaam Samuwiil. Wa wagaʼ aryaan wa gaaʼid waagiʼ tuul al-yoom da wa tuul al-leele di. Wa be sabab da bas, al-naas yuguulu : «Chaawuul kula bigi nabi maʼaahum walla ?»
Attentat de Saül contre la vie de David
V. 1-7: cf. Pr 17:17Pr 31:8, Pr 9.
1 Saül parla à Jonathan, son fils, et à tous ses serviteurs, de faire mourir David. Mais Jonathan, fils de Saül, qui avait une grande affection pour David, 2 l’en informa et lui dit: Saül, mon père, cherche à te faire mourir. Sois donc sur tes gardes demain matin, reste dans un lieu retiré, et cache-toi. 3 Je sortirai et je me tiendrai à côté de mon père dans le champ où tu seras; je parlerai de toi à mon père, je verrai ce qu’il dira, et je te le rapporterai. 4 Jonathan parla favorablement de David à Saül, son père: Que le roi, dit-il, ne commette pas un péché à l’égard de son serviteur David, car il n’en a point commis envers toi. Au contraire, il a agi pour ton bien; 5 il a exposé sa vie, il a tué le Philistin, et l’Éternel a opéré une grande délivrance pour tout Israël. Tu l’as vu, et tu t’en es réjoui. Pourquoi pécherais-tu contre le sang innocent, et ferais-tu sans raison mourir David? 6 Saül écouta la voix de Jonathan, et il jura, disant: L’Éternel est vivant! David ne mourra pas. 7 Jonathan appela David, et lui rapporta toutes ces paroles; puis il l’amena auprès de Saül, en présence de qui David fut comme auparavant.
David sauvé par Mical, sa femme; fuite auprès de Samuel à Rama
V. 8-17: cf. 1 S 18:8-11. (Ps 37:32, 33; 59.)
8 La guerre continuait. David marcha contre les Philistins, et se battit avec eux; il leur fit éprouver une grande défaite, et ils s’enfuirent devant lui. 9 Alors le mauvais esprit de l’Éternel fut sur Saül, qui était assis dans sa maison, sa lance à la main. 10 David jouait, et Saül voulut le frapper avec sa lance contre la paroi. Mais David se détourna de lui, et Saül frappa de sa lance la paroi. David prit la fuite et s’échappa pendant la nuit. 11 Saül envoya des gens vers la maison de David, pour le garder et le faire mourir au matin. Mais Mical, femme de David, l’en informa et lui dit: Si tu ne te sauves pas cette nuit, demain tu es mort. 12 Elle le fit descendre par la fenêtre, et David s’en alla et s’enfuit. C’est ainsi qu’il échappa. 13 Ensuite Mical prit le théraphim, qu’elle plaça dans le lit; elle mit une peau de chèvre à son chevet, et elle l’enveloppa d’une couverture. 14 Lorsque Saül envoya des gens pour prendre David, elle dit: Il est malade. 15 Saül les renvoya pour qu’ils le vissent, et il dit: Apportez-le-moi dans son lit, afin que je le fasse mourir. 16 Ces gens revinrent, et voici, le théraphim était dans le lit, et une peau de chèvre à son chevet. 17 Saül dit à Mical: Pourquoi m’as-tu trompé de la sorte, et as-tu laissé partir mon ennemi qui s’est échappé? Mical répondit à Saül: Il m’a dit: Laisse moi aller, ou je te tue!
V. 18-24: cf. 1 S 10:9-13. 2 R 1:9-15.
18 C’est ainsi que David prit la fuite et qu’il échappa. Il se rendit auprès de Samuel à Rama, et lui raconta tout ce que Saül lui avait fait. Puis il alla avec Samuel demeurer à Najoth. 19 On le rapporta à Saül, en disant: Voici, David est à Najoth, près de Rama. 20 Saül envoya des gens pour prendre David. Ils virent une assemblée de prophètes qui prophétisaient, ayant Samuel à leur tête. L’esprit de Dieu saisit les envoyés de Saül, et ils se mirent aussi à prophétiser eux-mêmes. 21 On en fit rapport à Saül, qui envoya d’autres gens, et eux aussi prophétisèrent. Il en envoya encore pour la troisième fois, et ils prophétisèrent également. 22 Alors Saül alla lui-même à Rama. Arrivé à la grande citerne qui est à Sécou, il demanda: Où sont Samuel et David? On lui répondit: Ils sont à Najoth, près de Rama. 23 Et il se dirigea vers Najoth, près de Rama. L’esprit de Dieu fut aussi sur lui; et Saül continua son chemin en prophétisant, jusqu’à son arrivée à Najoth, près de Rama. 24 Il ôta ses vêtements, et il prophétisa aussi devant Samuel; et il se jeta nu par terre tout ce jour-là et toute la nuit. C’est pourquoi l’on dit: Saül est-il aussi parmi les prophètes?