Naʼamaan macha yidoor al-aafe
1 Wa fiyah khaayid deech hana malik balad Araam al-usmah Naʼamaan. Wa hu naadum muhimm le siidah al-malik wa hu radyaan beyah achaan beyah hu bas Allah anta al-nasur le balad Araam. Wa hu raajil faaris marra waahid wa laakin mujaddim . 2 Wa naas balad Araam macho nahabo mamlakat Israaʼiil wa chaalo kasiibe wa fi l-kasiibe di, karabo leehum bineeye. Wa l-bineeye di jaabooha khaddaama le marit Naʼamaan.
3 Wa yoom waahid, al-bineeye gaalat le sittaha : «Kan siidi yagdar yamchi le l-nabi al-gaaʼid fi madiinat al-Saamira, hu yachfiih min al-jidaam da.» 4 Wa Naʼamaan ja hajja be l-kalaam da le siidah al-malik wa gaal : «Al-bineeye al-min mamlakat Israaʼiil hajjat kalaam misil da misil da.» 5 Wa malik Araam gaal leyah : «Gumm amchi ! Wa ana nirassil maʼaak jawaab le malik mamlakat Israaʼiil.»
Wa Naʼamaan gamma macha wa chaal maʼaayah 340 kiilo hana fudda wa 70 kiilo hana dahab wa 10 khulgaan hana khiyaar. 6 Wa wakit wassal fi madiinat al-Saamira, gaddam al-jawaab da le malik mamlakat Israaʼiil. Wa fi l-jawaab da maktuub : «Hassaʼ nirassil leek al-jawaab da maʼa abdi Naʼamaan achaan tachfiih min al-jidaam da.»
7 Wa baʼad gara al-jawaab da, malik mamlakat Israaʼiil charrat khulgaanah min al-hizin wa gaal : «Ana Allah walla ? Naktul wa nahayi al-naas walla ? Kikkeef malik balad Araam yirassil leyi naadum wa yuguul nachfiih min al-jidaam da ? Be da, chiifu wa aʼarfu kadar hu yidoor yisawwi maʼaayi muchkila bas !»
8 Wa wakit Alyasaʼ nabi Allah simiʼ kadar malik mamlakat Israaʼiil charrat khulgaanah da, rassal leyah wa gaal : «Maala inta charratt khulgaanak ? Khalli al-raajil da yaji leyi wa be da, hu yaʼarif kadar fi nabi fi mamlakat Israaʼiil.»
9 Wa khalaas, Naʼamaan ja be kheelah wa arabatah wa wagaf fi madkhal beet Alyasaʼ. 10 Wa Alyasaʼ rassal khaddaamah achaan yuguul leyah : «Amchi albarrad sabʼa marraat fi bahar al-Urdun. Wa talga al-aafe wa jismak yabga taahir.» 11 Wa Naʼamaan gamma macha zaʼlaan wa gaal : «Fi fikri, nahsib al-nabi zaatah yaji yagiif giddaami wa yasʼal be usum Allah Ilaahah wa yukhutt iidah fi l-bakaan al-mardaan wa yachfiini min al-jidaam. 12 Hal buhuur hana madiinat Dimachkh misil bahar Abaana wa bahar Farfar, humman dool ma akheer min almi hana mamlakat Israaʼiil walla ? Hal ma nilbarrad fi lubbuhum wa nabga taahir walla ?» Wa gamma mugabbil zaʼlaan.
13 Wa laakin khaddaamiinah garrabo wa hajjo leyah wa gaalo : «Ya abuuna ! Kan al-nabi talab minnak cheyy gaasi kula, ma tisawwiih walla ? Wa maala taaba kan hu yuguul leek tamchi tilbarrad wa tabga taahir ?»
14 Wa khalaas, Naʼamaan nazal fi bahar al-Urdun wa albarrad sabʼa marra hasab kalaam nabi Allah. Wa jismah bigi misil jisim al-wileed al-sakhayyar wa hu bigi taahir. 15 Wa tawwaali, hu wa naasah gabbalo bakaan nabi Allah.
Wa wakit wassalo hinaak, Naʼamaan gaal : «Hassaʼ da, ana naʼarif kadar fi kulla l-ard, ma fi Ilaah illa fi balad Israaʼiil. Min fadlak, akhbal minni ana abdak al-hadiiye al-nigaddimha leek.» 16 Wa Alyasaʼ radda leyah wa gaal : «Nahlif be Allah al-Hayy al-ana gaaʼid naʼabudah, ana ma nakhbal al-hadiiye di.» Wa Naʼamaan asarah achaan yichiilha wa laakin hu aba. 17 Wa Naʼamaan gaal leyah : «Kan inta abeet ma tichiil minni al-hadiiye di, hassaʼ da khalliini nichidd bikhaal itneen be turaab hana baladak achaan ana abdak ma nidoor battaan nigaddim wa la dahiiye muharraga wa la dahiiye aakhara le ilaahaat aakhariin bala Allah. 18 Wa laakin ana natlub min Allah yakhfir leyi ana abdak fi cheyy waahid. Wakit siidi al-malik yadkhul fi beet al-ibaada hana ilaahah Rimmuun le yasjud giddaam ilaahah Rimmuun, hu yintaki fi iidi. Wa waajib ana kula nasjud. Wa be da, khalli Allah yakhfir leyi ana abdak fi l-cheyy da.» 19 Wa Alyasaʼ gaal leyah : «Amchi be l-salaama.» Wa hu gamma macha baʼiid minnah.
20 Wa Gihaazi khaddaam Alyasaʼ nabi Allah gaal fi nafsah : «Siidi aba ma yichiil al-hadiiye al-gaddamaaha leyah Naʼamaan al-min balad Araam. Wa laakin nahlif be Allah al-Hayy kadar najri waraayah wa akiid nalga minnah cheyy.»
21 Wa khalaas, Gihaazi jara wara Naʼamaan. Wa wakit Naʼamaan chaafah jaari waraayah, dalla ajala min arabatah wa macha laaga wa saʼalah wa gaal : «Maalak, ma aafe walla ?» 22 Wa hu radda leyah wa gaal : «Aafe ! Siidi bas rassalaani leek wa gaal : ‹Fiyah subyaan tineen min majmuuʼat al-anbiya jo leyi hassaʼ min jibaal Afraayim. Wa hu yatlub minnak tanti leehum 35 kiilo hana fudda wa khulgaan itneen hana khiyaar.›» 23 Wa Naʼamaan gaal leyah : «Min fadlak, chiil 70 kiilo hana fudda !» Wa hu asarah le Gihaazi wa sabba leyah 70 kiilo hana fudda fi itneen makhaali wa l-khulgaan hana l-khiyaar kula. Wa antaahum le itneen min khaddaamiinah wa humman chaaloohum wa macho giddaam Gihaazi.
24 Wa wakit wassalo fi l-jabal jamb madkhal al-hille, Gihaazi chaal al-khumaam min iideehum wa khattaah fi beetah wa gaal le l-khaddaamiin dool khalli yigabbulu. Wa khalaas humman faato. 25 Wa Gihaazi macha bakaan siidah. Wa Alyasaʼ saʼalah wa gaal leyah : «Inta jaayi min ween, Gihaazi ?» Wa hu radda wa gaal : «Abdak ma macha ayyi bakaan.» 26 Wa laakin Alyasaʼ gaal leyah : «Inta ma taʼarif kadar kan ana ma maʼaak kula, galbi yichiifak ? Wakit al-raajil da dalla be ajala min arabatah wa ja laagaak ana chiftak. Hal da l-wakit al-waajib inta tichiil gurus walla khulgaan walla zaytuun walla inab walla bagar walla khanam walla abiid walla khadiim ? 27 Wa be sabab da, jidaam Naʼamaan yakurbak inta wa zurriiytak ila l-abad.»
Wa khalaas, Gihaazi marag min bakaan Alyasaʼ wa jildah abyad karr misil al-gutun min jidaam.
Naaman, le Syrien, guéri de la lèpre
V. 1-19: cf. (Lu 4:27; 17:11-19.) Job 33:14-30.1 Naaman, chef de l’armée du roi de Syrie, jouissait de la faveur de son maître et d’une grande considération; car c’était par lui que l’Éternel avait délivré les Syriens. Mais cet homme fort et vaillant était lépreux. 2 Or les Syriens étaient sortis par troupes, et ils avaient emmené captive une petite fille du pays d’Israël, qui était au service de la femme de Naaman. 3 Et elle dit à sa maîtresse: Oh! Si mon seigneur était auprès du prophète qui est à Samarie, le prophète le guérirait de sa lèpre! 4 Naaman alla dire à son maître: La jeune fille du pays d’Israël a parlé de telle et telle manière. 5 Et le roi de Syrie dit: Va, rends-toi à Samarie, et j’enverrai une lettre au roi d’Israël. Il partit, prenant avec lui dix talents d’argent, six mille sicles d’or, et dix vêtements de rechange. 6 Il porta au roi d’Israël la lettre, où il était dit: Maintenant, quand cette lettre te sera parvenue, tu sauras que je t’envoie Naaman, mon serviteur, afin que tu le guérisses de sa lèpre. 7 Après avoir lu la lettre, le roi d’Israël déchira ses vêtements, et dit: Suis-je un dieu, pour faire mourir et pour faire vivre, qu’il s’adresse à moi afin que je guérisse un homme de sa lèpre? Sachez donc et comprenez qu’il cherche une occasion de dispute avec moi. 8 Lorsqu’Élisée, homme de Dieu, apprit que le roi d’Israël avait déchiré ses vêtements, il envoya dire au roi: Pourquoi as-tu déchiré tes vêtements? Laisse-le venir à moi, et il saura qu’il y a un prophète en Israël. 9 Naaman vint avec ses chevaux et son char, et il s’arrêta à la porte de la maison d’Élisée. 10 Élisée lui fit dire par un messager: Va, et lave-toi sept fois dans le Jourdain; ta chair redeviendra saine, et tu seras pur. 11 Naaman fut irrité, et il s’en alla, en disant: Voici, je me disais: Il sortira vers moi, il se présentera lui-même, il invoquera le nom de l’Éternel, son Dieu, il agitera sa main sur la place et guérira le lépreux. 12 Les fleuves de Damas, l’Abana et le Parpar, ne valent-ils pas mieux que toutes les eaux d’Israël? Ne pourrais-je pas m’y laver et devenir pur? Et il s’en retournait et partait avec fureur. 13 Mais ses serviteurs s’approchèrent pour lui parler, et ils dirent: Mon père, si le prophète t’eût demandé quelque chose de difficile, ne l’aurais-tu pas fait? Combien plus dois-tu faire ce qu’il t’a dit: Lave-toi, et tu seras pur! 14 Il descendit alors et se plongea sept fois dans le Jourdain, selon la parole de l’homme de Dieu; et sa chair redevint comme la chair d’un jeune enfant, et il fut pur. 15 Naaman retourna vers l’homme de Dieu, avec toute sa suite. Lorsqu’il fut arrivé, il se présenta devant lui, et dit: Voici, je reconnais qu’il n’y a point de Dieu sur toute la terre, si ce n’est en Israël. Et maintenant, accepte, je te prie, un présent de la part de ton serviteur. 16 Élisée répondit: L’Éternel, dont je suis le serviteur, est vivant! Je n’accepterai pas. Naaman le pressa d’accepter, mais il refusa. 17 Alors Naaman dit: Puisque tu refuses, permets que l’on donne de la terre à ton serviteur, une charge de deux mulets; car ton serviteur ne veut plus offrir à d’autres dieux ni holocauste ni sacrifice, il n’en offrira qu’à l’Éternel. 18 Voici toutefois ce que je prie l’Éternel de pardonner à ton serviteur. Quand mon maître entre dans la maison de Rimmon pour s’y prosterner et qu’il s’appuie sur ma main, je me prosterne aussi dans la maison de Rimmon: veuille l’Éternel pardonner à ton serviteur, lorsque je me prosternerai dans la maison de Rimmon! 19 Élisée lui dit: Va en paix.
Guéhazi, serviteur d’Élisée, frappé de la lèpre
V. 19-27: cf. 1 Ti 6:9-10. Ac 5:1-11.Lorsque Naaman eut quitté Élisée et qu’il fut à une certaine distance, 20 Guéhazi, serviteur d’Élisée, homme de Dieu, se dit en lui-même: Voici, mon maître a ménagé Naaman, ce Syrien, en n’acceptant pas de sa main ce qu’il avait apporté; l’Éternel est vivant! Je vais courir après lui, et j’en obtiendrai quelque chose. 21 Et Guéhazi courut après Naaman. Naaman, le voyant courir après lui, descendit de son char pour aller à sa rencontre, et dit: Tout va-t-il bien? 22 Il répondit: Tout va bien. Mon maître m’envoie te dire: Voici, il vient d’arriver chez moi deux jeunes gens de la montagne d’Éphraïm, d’entre les fils des prophètes; donne pour eux, je te prie, un talent d’argent et deux vêtements de rechange. 23 Naaman dit: Consens à prendre deux talents. Il le pressa, et il serra deux talents d’argent dans deux sacs, donna deux habits de rechange, et les fit porter devant Guéhazi par deux de ses serviteurs. 24 Arrivé à la colline, Guéhazi les prit de leurs mains et les déposa dans la maison, et il renvoya ces gens qui partirent. 25 Puis il alla se présenter à son maître. Élisée lui dit: D’où viens-tu, Guéhazi? Il répondit: Ton serviteur n’est allé ni d’un côté ni d’un autre. 26 Mais Élisée lui dit: Mon esprit n’était pas absent, lorsque cet homme a quitté son char pour venir à ta rencontre. Est-ce le temps de prendre de l’argent et de prendre des vêtements, puis des oliviers, des vignes, des brebis, des bœufs, des serviteurs et des servantes? 27 La lèpre de Naaman s’attachera à toi et à ta postérité pour toujours. Et Guéhazi sortit de la présence d’Élisée avec une lèpre comme la neige.