Al-ajaawiid gammo didd Danyaal
Bible pour enfants
1 Wa l-malik chaaf akheer yukhutt 120 wakiil achaan yimassuluuh fi kulla l-mamlaka. 2 Wa fi raas al-muwakkaliin dool, yukhutt talaata waziir achaan al-muwakkaliin yikallumuuhum be kulla cheyy al-haasil. Wa be da, chokhol fasil ke ma yaji le l-malik. Wa l-wuzara dool, Danyaal kula waahid minhum. 3 Wa Danyaal faataahum le l-wuzara wa l-muwakkaliin be l-agul al-kabiir. Wa l-malik fakkar wa yidoor yukhuttah fi raas kulla l-mamlaka. 4 Wa khalaas, al-wuzara wa l-muwakkaliin gammo yifattuchu eeb fi khidimtah hana l-mamlaka le yiʼayyubu beyah Danyaal. Laakin ma ligo foogah ayyi eeb wa la khata achaan hu amiin wa yiraakhib adiil wa khata kula ma sawwaah. 5 Wa l-rujaal dool gaalo : «Danyaal da ma ligiina foogah ayyi eeb illa fi diinah.»
6 Khalaas al-wuzara wa l-muwakkaliin dool macho lammo ajala ke bakaan al-malik wa gaalo : «Ya malik Daariyuus, Allah yansurak. 7 Aniina al-wuzara wa l-muhaafiziin wa l-muwakkaliin wa l-masaaʼiil wa ruʼasa al-wulaayaat astafagna ambeenaatna. Wa hassaʼ, natulbu minnak inta al-malik achaan tamrug marsuum wa tichiil kharaar al-yamnaʼ ayyi insaan le muddit 30 yoom ma yigaddim talab le ilaah aw le insaan illa leek inta al-malik. Wa kan naadum aba ma karram al-kharaar kamaan, yazguluuh fi nugrat al-diidaan. 8 Ya l-malik, hassaʼ da aktib al-kharaar wa amda foogah achaan ma yilkhayyar wa yittabbag hasab al-gaanuun hana l-Maadiyiin wa l-Faarisiyiin.» 9 Wa khalaas, al-malik Daariyuus katab wa mada al-kharaar.
Principe Biblique
10 Wa wakit Danyaal simiʼ kadar al-malik mada al-kharaar da, hu macha beetah. Wa fi l-khurfa al-taaniye hana l-gasir, fiyah chabaabiik maftuuhiin ale Madiinat al-Khudus wa hinaak Danyaal yarkaʼ talaata marraat fi l-yoom. Wa fi l-yoom da, hu salla le Allah wa hamadah misil hu gaaʼid yisawwiih daayman. 11 Wa be khafla, khusmaan Danyaal lammo wa macho bakaanah wa ligooh gaaʼid yachhad Ilaahah wa yigaddim talabah.
12 Wa baʼad da, tawwaali macho le l-malik fi sabab al-kharaar al-hu maragah wa gaalo : «Ya l-malik, inta ma madeet fi kharaar al-yamnaʼ ayyi insaan le muddit 30 yoom ma yigaddim talab le ilaah aw le insaan illa leek inta al-malik ? Wa kan naadum aba ma yikarrim al-kharaar, ma yazguluuh fi nugrat al-diidaan walla ?» Wa l-malik radda wa gaal : «Al-kalaam da akiid hasab al-gaanuun hana l-Maadiyiin wa l-Faarisiyiin al-abadan ma yilkhayyar.» 13 Wa humman gaalo le l-malik : «Ya l-malik ! Danyaal al-jaabooh min balad Yahuuza ma indah haaje beek inta wa la be kharaarak al-inta madeetah. Hu yigaddim talab le ilaahah talaata marraat fi l-yoom.»
14 Wa wakit al-malik simiʼ al-kalaam da, hu hizin chadiid wa chaal niiye achaan yinajji Danyaal. Wa lahaddi l-makhrib, gaaʼid yihaawil le yinajjiih. 15 Wa laakin battaan al-rujaal dool lammo wa jo le l-malik wa gaalo leyah : «Ya l-malik, aʼarif kadar gaanuun al-Maadiyiin wa l-Faarisiyiin buguul al-kharaar wa l-marsuum al-mada foogah al-malik ma yilkhayyar abadan.»
16 Wa khalaas, al-malik amar wa jaabo Danyaal wa ramooh fi nugrat al-diidaan. Wa l-malik gaal le Danyaal : «Khalli ilaahak al-gaaʼid taʼabudah daayman da, yinajjiik !» 17 Wa jaabo hajar wa saddo beyah khachum al-nugra. Wa l-malik khatta foogah khitmah wa khitim muwazzafiinah achaan ma yikhayyuru fikirhum fi chaan Danyaal. 18 Wa baʼad da, al-malik gabbal fi gasrah wa tuul al-leel hu ma akal cheyy wa ma naada sirriiyaatah wa l-noom kula aba eenah.
Danyaal niji min al-diidaan
19 Wa be fajur badri, al-malik gamma wa macha ajala le nugrat al-diidaan. 20 Wa wakit garrab le l-nugra, hu haznaan bilheen wa naadaah le Danyaal wa gaal : «Ya Danyaal, abd Allah al-Hayy ! Ilaahak al-inta gaaʼid taʼabudah daayman da gidir najjaak min al-diidaan walla ?» 21 Wa tawwaali, Danyaal radda le l-malik wa gaal : «Ya l-malik, Allah yansurak. 22 Aywa, Ilaahi rassal malakah wa sadda khuchuum al-diidaan. Wa humman ma gidro sawwo leyi cheyy achaan hu yaʼarif ana bari. Wa giddaamak inta al-malik kula, ana ma sawweet cheyy fasil.»
23 Wa fi l-bakaan da, al-malik firih farha chadiide wa amar yamurgu Danyaal min al-nugra. Wa wakit marago Danyaal min al-nugra, ma chaafo foogah ayyi jiraah achaan hu aaman be Ilaahah. 24 Wa l-malik amar yijiibu al-rujaal al-chako Danyaal. Wa jaaboohum wa ramoohum fi nugrat al-diidaan, humman wa iyaalhum wa awiinhum. Wa ma lihgo gaʼar al-nugra ke bas, al-diidaan khatafoohum wa kassaro udaamhum.
25 Wa baʼad da, al-malik Daariyuus katab le kulla l-naas min al-chuʼuub wa l-umam wa l-lukhkhaat al-saakniin fi kulla l-ard wa gaal :
Al-salaam aleekum.26 Daahu ana naamur al-naas fi kulla mamlakati. Khalli yakhaafo min Ilaah Danyaal khoof chadiid.
Achaan hu bas Allah al-Hayy,
al-Daayim ila l-abad.
Wa mamlakatah abadan ma tiddammar
wa mulkah kula ma yikammil.
27 Wa hu al-yafzaʼ wa yinajji
wa hu al-yisawwi alaamaat wa ajaayib
fi l-sama wa fi l-ard.
Wa hu bas al-najja Danyaal
min daribiin al-diidaan.

28 Wa Danyaal najah fi ayyaam hukum Daariyuus wa hukum Kuurach al-Faarisi.
Daniel dans la fosse aux lions
V. 1-24: cf. (Da 3. Hé 11:32-34.) (Est 7:9, 10. Ps 7:15-18.)
1 Darius trouva bon d’établir sur le royaume cent vingt satrapes, qui devaient être dans tout le royaume. 2 Il mit à leur tête trois chefs, au nombre desquels était Daniel, afin que ces satrapes leur rendissent compte, et que le roi ne souffrît aucun dommage. 3 Daniel surpassait les chefs et les satrapes, parce qu’il y avait en lui un esprit supérieur; et le roi pensait à l’établir sur tout le royaume. 4 Alors les chefs et les satrapes cherchèrent une occasion d’accuser Daniel en ce qui concernait les affaires du royaume. Mais ils ne purent trouver aucune occasion, ni aucune chose à reprendre, parce qu’il était fidèle, et qu’on n’apercevait chez lui ni faute, ni rien de mauvais. 5 Et ces hommes dirent: Nous ne trouverons aucune occasion contre ce Daniel, à moins que nous n’en trouvions une dans la loi de son Dieu. 6 Puis ces chefs et ces satrapes se rendirent tumultueusement auprès du roi, et lui parlèrent ainsi: Roi Darius, vis éternellement! 7 Tous les chefs du royaume, les intendants, les satrapes, les conseillers, et les gouverneurs sont d’avis qu’il soit publié un édit royal, avec une défense sévère, portant que quiconque, dans l’espace de trente jours, adressera des prières à quelque dieu ou à quelque homme, excepté à toi, ô roi, sera jeté dans la fosse aux lions. 8 Maintenant, ô roi, confirme la défense, et écris le décret, afin qu’il soit irrévocable, selon la loi des Mèdes et des Perses, qui est immuable. 9 Là-dessus le roi Darius écrivit le décret et la défense. 10 Lorsque Daniel sut que le décret était écrit, il se retira dans sa maison, où les fenêtres de la chambre supérieure étaient ouvertes dans la direction de Jérusalem; et trois fois le jour il se mettait à genoux, il priait, et il louait son Dieu, comme il le faisait auparavant. 11 Alors ces hommes entrèrent tumultueusement, et ils trouvèrent Daniel qui priait et invoquait son Dieu. 12 Puis ils se présentèrent devant le roi, et lui dirent au sujet de la défense royale: N’as-tu pas écrit une défense portant que quiconque dans l’espace de trente jours adresserait des prières à quelque dieu ou à quelque homme, excepté à toi, ô roi, serait jeté dans la fosse aux lions? Le roi répondit: La chose est certaine, selon la loi des Mèdes et des Perses, qui est immuable. 13 Ils prirent de nouveau la parole et dirent au roi: Daniel, l’un des captifs de Juda, n’a tenu aucun compte de toi, ô roi, ni de la défense que tu as écrite, et il fait sa prière trois fois le jour. 14 Le roi fut très affligé quand il entendit cela; il prit à cœur de délivrer Daniel, et jusqu’au coucher du soleil il s’efforça de le sauver. 15 Mais ces hommes insistèrent auprès du roi, et lui dirent: Sache, ô roi, que la loi des Mèdes et des Perses exige que toute défense ou tout décret confirmé par le roi soit irrévocable. 16 Alors le roi donna l’ordre qu’on amenât Daniel, et qu’on le jetât dans la fosse aux lions. Le roi prit la parole et dit à Daniel: Puisse ton Dieu, que tu sers avec persévérance, te délivrer! 17 On apporta une pierre, et on la mit sur l’ouverture de la fosse; le roi la scella de son anneau et de l’anneau de ses grands, afin que rien ne fût changé à l’égard de Daniel. 18 Le roi se rendit ensuite dans son palais; il passa la nuit à jeun, il ne fit point venir de concubine auprès de lui, et il ne put se livrer au sommeil. 19 Le roi se leva au point du jour, avec l’aurore, et il alla précipitamment à la fosse aux lions. 20 En s’approchant de la fosse, il appela Daniel d’une voix triste. Le roi prit la parole et dit à Daniel: Daniel, serviteur du Dieu vivant, ton Dieu, que tu sers avec persévérance, a-t-il pu te délivrer des lions? 21 Et Daniel dit au roi: Roi, vis éternellement? 22 Mon Dieu a envoyé son ange et fermé la gueule des lions, qui ne m’ont fait aucun mal, parce que j’ai été trouvé innocent devant lui; et devant toi non plus, ô roi, je n’ai rien fait de mauvais. 23 Alors le roi fut très joyeux, et il ordonna qu’on fît sortir Daniel de la fosse. Daniel fut retiré de la fosse, et on ne trouva sur lui aucune blessure, parce qu’il avait eu confiance en son Dieu. 24 Le roi ordonna que ces hommes qui avaient accusé Daniel fussent amenés et jetés dans la fosse aux lions, eux, leurs enfants et leurs femmes; et avant qu’ils fussent parvenus au fond de la fosse, les lions les saisirent et brisèrent tous leurs os.
V. 25-28: cf. Da 3:28, Da 29. Ps 29:1.
25 Après cela, le roi Darius écrivit à tous les peuples, à toutes les nations, aux hommes de toutes langues, qui habitaient sur toute la terre: Que la paix vous soit donnée avec abondance! 26 J’ordonne que, dans toute l’étendue de mon royaume, on ait de la crainte et de la frayeur pour le Dieu de Daniel. Car il est le Dieu vivant, et il subsiste éternellement; son royaume ne sera jamais détruit, et sa domination durera jusqu’à la fin. 27 C’est lui qui délivre et qui sauve, qui opère des signes et des prodiges dans les cieux et sur la terre. C’est lui qui a délivré Daniel de la puissance des lions. 28 Daniel prospéra sous le règne de Darius, et sous le règne de Cyrus, le Perse.