Yuunus yidoor yajri baʼiid min Allah
1 Yoom waahid, Allah hajja le Yuunus wileed Amittaay wa gaal : 2 «Gumm amchi fi Niinawa, al-madiina al-kabiire di. Wa khabbir naas al-madiina kadar al-fasaala al-humman gaaʼidiin yisawwuuha di, ana chiftaha. Khalli yingarʼu !» 3 Khalaas, Yuunus gamma arrad wa aba ma yichiil derib hana Niinawa laakin chaal derib hana hillit Tarchiich achaan yidoor yajri min Allah. Wa wisil fi hillit Yaafa fi khachum al-bahar al-Abyad al-Mutawassit wa ligi safiina maache Tarchiich. Khalaas kaffa ujurtah wa rikib maʼa khaddaamiin al-safiina le yamchi Tarchiich, baʼiid min Allah.
4 Wa wakit maachiin fi l-bahar da, Allah rassal riih chadiide wa challaal chadiid gamma lahaddi yidoor yikassir al-safiina. 5 Wa khaddaamiin al-safiina khaafo bilheen wa ayyi waahid minhum gamma yasrakh le ilaahah achaan yinajjiihum. Wa daffago al-khumaam al-fi l-safiina fi l-bahar achaan tabga khafiife. Wa Yuunus kamaan dalla tihit fi lubb al-safiina ragad wa naayim noom chadiid. 6 Wa masʼuul al-safiina ja gaal leyah : «Haay da ! Maalak naayim ? Gumm asʼal ilaahak ! Akuun yifakkir foogna wa yinajjiina min al-moot.»
7 Wa khaddaamiin al-safiina gaalo ambeenaathum : «Taʼaalu nisawwu amʼiyeedaat achaan naʼarfu yaatu al-jaab leena al-masiibe di.» Khalaas sawwo amʼiyeedaat wa wagaʼ fi Yuunus. 8 Wa fi l-bakaan da, humman gaalo leyah : «Ooriina chunu al-jaab leena al-masiibe di. Inta jaayi min ween ? Wa jiit tisawwi chunu ? Wa baladak ween wa nafarak chunu ?» 9 Wa Yuunus radda leehum wa gaal : «Ana Ibraani wa naʼabud Allah Rabb al-samaawaat, al-khalag al-ard wa l-bahar. 10 Wa ana muʼarrid min Allah.» Wa wakit humman simʼo kalaamah da, khaafo khoof chadiid. Wa gaalo leyah : «Maala sawweet cheyy misil da ?»
11 Wa l-challaal gaaʼid yatlaʼ be ziyaada. Wa gaalo leyah : «Hassaʼ da, nisawwu leek chunu achaan al-challaal yagiif leena ?» 12 Wa Yuunus gaal leehum : «Chiiluuni wa azguluuni fi l-bahar wa l-challaal yagiif leeku. Achaan ana naʼarif kadar al-riih al-chadiide di jaat fi chaani ana bas.» 13 Wa laakin khaddaamiin al-safiina haawalo yigabbulu al-safiina fi khachum al-bahar. Wa ma gidro achaan al-challaal gaaʼid yatlaʼ be ziyaada.
14 Wa gammo yachhado Allah wa gaalo : «Ya Allah ! Ma tahlikna fi chaan al-raajil da wa ma tukhutt foogna dimmit bari. Ya Allah ! Inta sawweet al-cheyy al-tidoorah.» 15 Khalaas, chaalo Yuunus wa zagalooh fi l-bahar wa tawwaali al-challaal wagaf. 16 Wa l-khaddaamiin khaafo khoof chadiid min Allah wa gaddamo leyah dahiiye wa aahado Allah achaan yaʼabuduuh be ziyaada.
17 Wa fi l-bakaan da, Allah rassal huutaay kabiire zaratat Yuunus. Wa khalaas, Yuunus gaʼad fi batun al-huutaay talaata yoom wa talaata leele.
Vocation de Jonas; fuite et punition
V. 1-3: cf. 2 R 14:25. (Jon 4:2. Ps 139:7-10.)1 La parole de l’Éternel fut adressée à Jonas, fils d’Amitthaï, en ces mots: 2 Lève-toi, va à Ninive, la grande ville, et crie contre elle! Car sa méchanceté est montée jusqu’à moi. 3 Et Jonas se leva pour s’enfuir à Tarsis, loin de la face de l’Éternel. Il descendit à Japho, et il trouva un navire qui allait à Tarsis; il paya le prix du transport, et s’embarqua pour aller avec les passagers à Tarsis, loin de la face de l’Éternel.
V. 4-16: cf. Ps 107:23-32. (Job 9:4. Ps 32:9. Ac 26:14.) Ro 2:17-24.4 Mais l’Éternel fit souffler sur la mer un vent impétueux, et il s’éleva sur la mer une grande tempête. Le navire menaçait de faire naufrage. 5 Les mariniers eurent peur, ils implorèrent chacun leur dieu, et ils jetèrent dans la mer les objets qui étaient sur le navire, afin de se le rendre plus léger. Jonas descendit au fond du navire, se coucha, et s’endormit profondément. 6 Le pilote s’approcha de lui, et lui dit: Pourquoi dors-tu? Lève-toi, invoque ton Dieu! Peut-être voudra-t-il penser à nous, et nous ne périrons pas. 7 Et ils se dirent l’un à l’autre: Venez, et tirons au sort, pour savoir qui nous attire ce malheur. Ils tirèrent au sort, et le sort tomba sur Jonas. 8 Alors ils lui dirent: Dis-nous qui nous attire ce malheur. Quelles sont tes affaires, et d’où viens-tu? Quel est ton pays, et de quel peuple es-tu? 9 Il leur répondit: Je suis Hébreu, et je crains l’Éternel, le Dieu des cieux, qui a fait la mer et la terre. 10 Ces hommes eurent une grande frayeur, et ils lui dirent: Pourquoi as-tu fait cela? Car ces hommes savaient qu’il fuyait loin de la face de l’Éternel, parce qu’il le leur avait déclaré. 11 Ils lui dirent: Que te ferons-nous, pour que la mer se calme envers nous? Car la mer était de plus en plus orageuse. 12 Il leur répondit: Prenez-moi, et jetez-moi dans la mer, et la mer se calmera envers vous; car je sais que c’est moi qui attire sur vous cette grande tempête. 13 Ces hommes ramaient pour gagner la terre, mais ils ne le purent, parce que la mer s’agitait toujours plus contre eux. 14 Alors ils invoquèrent l’Éternel, et dirent: O Éternel, ne nous fais pas périr à cause de la vie de cet homme, et ne nous charge pas du sang innocent! Car toi, Éternel, tu fais ce que tu veux. 15 Puis ils prirent Jonas, et le jetèrent dans la mer. Et la fureur de la mer s’apaisa. 16 Ces hommes furent saisis d’une grande crainte de l’Éternel, et ils offrirent un sacrifice à l’Éternel, et firent des vœux.