Allah hanna fi sukkaan Niinawa
1 Wa wakit Yuunus irif kadar Allah khalla khadabah da, ziʼil zaʼal chadiid. 2 Wa salla le Allah wa gaal : «Ajab, ya Allah. Da ma al-cheyy al-ana gultah wakit ana lissaaʼni fi baladi walla ? Achaan da bas ana arradt le namchi Tarchiich. Ya Allah, naʼarif kadar inta al-Rahmaan al-Rahiim wa l-Sabuur wa l-Muhibb ziyaada wa tikhalli al-khadab al-awwal kharrart tinazzilah fi l-naas. 3 Ya Allah, hassaʼ da khalaas. Chiil ruuhi. Al-moot akheer leyi min al-haya.» 4 Wa Allah gaal leyah : «Inta da ! Indak hagg tazʼal walla ?»
5 Wa Yuunus marag min Niinawa wa macha gaʼad sabaah min al-madiina. Wa sawwa leyah ligdaabe wa gaʼad foogha fi l-dull achaan yichiif al-cheyy al-yabga fi l-madiina di. 6 Wa Allah al-Rabb gawwam chideere achaan tisawwi dull le Yuunus wa tifarrihah min zaʼalah. Wa khalaas, Yuunus firih farha chadiide be l-chideere di. 7 Wa laakin ambaakir be fajur badri, al-Rabb rassal duudaay akalat al-chideere di wa hi yibsat. 8 Wa wakit al-harraay talaʼat, al-Rabb rassal riih haamiye min al-sabaah. Wa l-harraay taggat Yuunus fi raasah lahaddi yidoor yakhmar. Wa dawwar yumuut wa gaal : «Al-moot akheer leyi min al-haya.»
9 Wa l-Rabb gaal le Yuunus : «Inta indak hagg tazʼal fi chaan al-chideere di walla ?» Wa Yuunus radda leyah wa gaal : «Aywa, indi hagg nazʼal lahaddi nidoor al-moot.» 10 Wa laakin Allah gaal leyah : «Asmaʼ. Inta hanneet fi l-chideere al-ma maggantaha wa la tiʼibt foogha. Hi gammat fi yoom waahid wa maatat fi l-yoom al-taani. 11 Chiif naas hana Niinawa, al-madiina al-kabiire, al-indaha ziyaada min 120 000 naas al-ma yaʼarfu zeen wa la fasil. Wa indaha bahaayim katiiriin kula. Kikkeef ana ma nihinn fooghum ?»
Mécontentement de Jonas, et reproches de l’Éternel
V. 1-11: cf. Jé 20:7-9, Jé 14-18. (Ps 103:8-14; 145:8, 9.) Lu 15:28, etc.1 Cela déplut fort à Jonas, et il fut irrité. 2 Il implora l’Éternel, et il dit: Ah! Éternel, n’est-ce pas ce que je disais quand j’étais encore dans mon pays? C’est ce que je voulais prévenir en fuyant à Tarsis. Car je savais que tu es un Dieu compatissant et miséricordieux, lent à la colère et riche en bonté, et qui te repens du mal. 3 Maintenant, Éternel, prends-moi donc la vie, car la mort m’est préférable à la vie. 4 L’Éternel répondit: Fais-tu bien de t’irriter? 5 Et Jonas sortit de la ville, et s’assit à l’orient de la ville, là il se fit une cabane, et s’y tint à l’ombre, jusqu’à ce qu’il vît ce qui arriverait dans la ville. 6 L’Éternel Dieu fit croître un ricin, qui s’éleva au-dessus de Jonas, pour donner de l’ombre sur sa tête et pour lui ôter son irritation. Jonas éprouva une grande joie à cause de ce ricin. 7 Mais le lendemain, à l’aurore, Dieu fit venir un ver qui piqua le ricin, et le ricin sécha. 8 Au lever du soleil, Dieu fit souffler un vent chaud d’orient, et le soleil frappa la tête de Jonas, au point qu’il tomba en défaillance. Il demanda la mort, et dit: La mort m’est préférable à la vie. 9 Dieu dit à Jonas: Fais-tu bien de t’irriter à cause du ricin? Il répondit: Je fais bien de m’irriter jusqu’à la mort. 10 Et l’Éternel dit: Tu as pitié du ricin qui ne t’a coûté aucune peine et que tu n’as pas fait croître, qui est né dans une nuit et qui a péri dans une nuit. 11 Et moi, je n’aurais pas pitié de Ninive, la grande ville, dans laquelle se trouvent plus de cent vingt mille hommes qui ne savent pas distinguer leur droite de leur gauche, et des animaux en grand nombre!