1 Wa khalaas, Ishaakh naada Yaakhuub wa baarakah wa wassaah wa gaal leyah : «Ma taakhud mara min banaat al-Kanʼaaniyiin 2 laakin gumm amchi Faddaan Araam bakaan Batuwiil abu ammak. Wa aakhud mara min hinaak, min banaat Laabaan akhu ammak. 3 Wa khalli Allah al-Gaadir yibaarikak wa talda iyaal wa yabgo katiiriin achaan inta tabga jidd hana umam katiiriin. 4 Wa khalli al-Rabb yantiik inta wa zurriiytak al-maʼaak al-baraka al-antaaha le Ibraahiim. Wa intu tawrusu al-balad al-hu antaaha le Ibraahiim wa inta saakin foogha misil ajnabi.»
5 Wa khalaas, Ishaakh rassal Yaakhuub wa hu macha Faddaan Araam, bakaan Laabaan wileed Batuwiil al-Araami. Wa Laabaan hu akhu Rifga amm Yaakhuub wa Isuu.
Akhiidit Isuu al-taalta
6 Wa Isuu irif kadar abuuh Ishaakh baarak Yaakhuub wa rassalah macha Faddaan Araam achaan yaakhud mara min hinaak. Wa irif kadar wakit abuuh baarakah, wassaah wa gaal leyah : «Ma taakhud mara min banaat al-Kanʼaaniyiin.» 7 Wa Yaakhuub simiʼ kalaam ammah wa abuuh wa gamma macha Faddaan Araam. 8 Wa fi l-bakaan da bas, Isuu irif kadar abuuh Ishaakh ma yidoor banaat al-Kanʼaaniyiin. 9 Wa khalaas, hu gamma macha le Ismaaʼiil wileed Ibraahiim. Wa akhad bineeytah Mahla akhut Nabayuut. Wa hu akhadaaha min foog le awiinah al-aakhariin.
Yaakhuub riʼi
10 Wa Yaakhuub gamma min Biir Sabʼa wa maachi le balad Haaraan. 11 Wa wassal fi bakaan waahid wa dawwar yunuum foogah achaan al-harraay wagaʼat. Wa chaal hajar alwassadah wa naam fi l-bakaan da. 12 Wa hu riʼi. Wa fi l-ruʼya di hu chaaf tallaaʼa khattooha fi l-ard wa raasha fi l-sama. Wa malaaʼikat Allah yatlaʼo wa yanzulu beeha. 13 Wa Allah waagif jambah wa gaal leyah : «Ana Allah Ilaah abuuk Ibraahiim wa Ilaah Ishaakh. Al-ard al-inta raagid foogha di, nantiiha leek wa le zurriiytak. 14 Wa zurriiytak tabga katiire misil turaab al-ard wa tiziid min al-sabaah le l-kharib wa min al-munchaakh le l-wati. Wa kulla gabaayil al-ard yalgo baraka beek inta wa be zurriiytak. 15 Chiif ! Niʼakkid leek ! Ana zaati gaaʼid maʼaak. Nahfadak fi ayyi bakaan al-tamchi foogah wa nigabbilak fi l-balad di. Ana ma nikhalliik wa lahaddi nitimm kulla l-cheyy al-gultah leek.»
16 Wa Yaakhuub gamma min noomah wa gaal : «Akiid ! Allah gaaʼid fi l-bakaan da wa ana ma iriftah.» 17 Wa khoof chadiid dakhal leyah wa gaal : «Al-bakaan da bikhawwif ! Akiid hu da beet al-Rabb ! Wa l-bakaan da baab al-sama !»
18 Wa be fajur badri, Yaakhuub gamma chaal al-hajar al-hu alwassadah, khazzaah wa sabba foogah dihin achaan yabga alaama yizzakkar beeha al-bakaan da. 19 Wa samma al-bakaan da Beet Iil (maʼanaatah beet Allah). Wa laakin zamaan, al-hille di usumha Luuz. 20 Wa baʼad da, Yaakhuub sawwa nazir wa gaal : «Kan al-Rabb gaaʼid maʼaayi wa hafadni fi makhatari al-ana maachi foogah wa antaani akil wa lubaas 21 wa kan gabbalaani fi beet abuuyi be sihha wa salaama, khalaas Allah hu bas yabga Ilaahi. 22 Wa l-hajar al-khazzeetah leek, ya Rabbi, yabga beetak. Wa nantiik al-uchur min kulla cheyy al-tantiini.»
Fuite de Jacob en Mésopotamie
V. 1-5: cf. Ge 27:41-46Ge 24:1-10.
1 Isaac appela Jacob, le bénit, et lui donna cet ordre: Tu ne prendras pas une femme parmi les filles de Canaan. 2 Lève-toi, va à Paddan-Aram, à la maison de Bethuel, père de ta mère, et prends-y une femme d’entre les filles de Laban, frère de ta mère. 3 Que le Dieu tout-puissant te bénisse, te rende fécond et te multiplie, afin que tu deviennes une multitude de peuples! 4 Qu’il te donne la bénédiction d’Abraham, à toi et à ta postérité avec toi, afin que tu possèdes le pays où tu habites comme étranger, et qu’il a donné à Abraham! 5 Et Isaac fit partir Jacob, qui s’en alla à Paddan-Aram, auprès de Laban, fils de Bethuel, l’Araméen, frère de Rebecca, mère de Jacob et d’Ésaü.
V. 6-9: cf. Ge 26:34, Ge 35Ge 36:1-5.
6 Ésaü vit qu’Isaac avait béni Jacob, et qu’il l’avait envoyé à Paddan-Aram pour y prendre une femme, et qu’en le bénissant il lui avait donné cet ordre: Tu ne prendras pas une femme parmi les filles de Canaan. 7 Il vit que Jacob avait obéi à son père et à sa mère, et qu’il était parti pour Paddan-Aram. 8 Ésaü comprit ainsi que les filles de Canaan déplaisaient à Isaac, son père. 9 Et Ésaü s’en alla vers Ismaël. Il prit pour femme, outre les femmes qu’il avait, Mahalath, fille d’Ismaël, fils d’Abraham, et sœur de Nebajoth.
Vision de l’échelle
V. 10-22: cf. Os 12:13. (Ge 35:1-15. Jn 1:51.) Ro 5:20.
10 Jacob partit de Beer-Schéba, et s’en alla à Charan. 11 Il arriva dans un lieu où il passa la nuit; car le soleil était couché. Il y prit une pierre, dont il fit son chevet, et il se coucha dans ce lieu-là. 12 Il eut un songe. Et voici, une échelle était appuyée sur la terre, et son sommet touchait au ciel. Et voici, les anges de Dieu montaient et descendaient par cette échelle. 13 Et voici, l’Éternel se tenait au-dessus d’elle; et il dit: Je suis l’Éternel, le Dieu d’Abraham, ton père, et le Dieu d’Isaac. La terre sur laquelle tu es couché, je la donnerai à toi et à ta postérité. 14 Ta postérité sera comme la poussière de la terre; tu t’étendras à l’occident et à l’orient, au septentrion et au midi; et toutes les familles de la terre seront bénies en toi et en ta postérité. 15 Voici, je suis avec toi, je te garderai partout où tu iras, et je te ramènerai dans ce pays; car je ne t’abandonnerai point, que je n’aie exécuté ce que je te dis. 16 Jacob s’éveilla de son sommeil et il dit: Certainement, l’Éternel est en ce lieu, et moi, je ne le savais pas! 17 Il eut peur, et dit: Que ce lieu est redoutable! C’est ici la maison de Dieu, c’est ici la porte des cieux! 18 Et Jacob se leva de bon matin; il prit la pierre dont il avait fait son chevet, il la dressa pour monument, et il versa de l’huile sur son sommet. 19 Il donna à ce lieu le nom de Béthel; mais la ville s’appelait auparavant Luz. 20 Jacob fit un vœu, en disant: Si Dieu est avec moi et me garde pendant ce voyage que je fais, s’il me donne du pain à manger et des habits pour me vêtir, 21 et si je retourne en paix à la maison de mon père, alors l’Éternel sera mon Dieu; 22 cette pierre, que j’ai dressée pour monument, sera la maison de Dieu; et je te donnerai la dîme de tout ce que tu me donneras.