Bani Israaʼiil chakaro Allah wa khanno
1 Wa khalaas, Muusa wa Bani Israaʼiil khanno le Allah al-khine al-buguul :
Ana nikhanni le Allah
achaan hu wassaf gudurtah al-majiide.
Wa hu rama fi l-bahar
al-juwaad wa siidah.

2 Allah hu gudurti
wa fiyah hu, ana nikhanni.
Hu bas al-najjaani
wa hu Rabbi al-ana nimajjidah.
Hu al-Rabb al-abuuyi abadah.
Ana niʼazzimah !
3 Rabbina siid al-harib
wa hu bas usmah Allah.

4 Arabaat Firʼoon malik Masir wa kulla deechah,
fi l-bahar Allah dassaahum.
Wa askarah al-adiiliin,
al-bahar al-Ahmar akalaahum.
5 Wa wagaʼo misil al-hajar lahaddi aakhir al-bahar
wa almi al-khariig khattaahum.

6 Ya Allah, iidak al-zeene
wassafat gudurtak.
Ya Allah, iidak al-zeene
dammarat udwaanak.
7 Be majdak al-aziim
rameet udwaanak.
Wa misil al-naar taakul al-gechch,
harragtuhum be naar khadabak.
8 Wa min inta nafakht al-riih,
al-almi lamma bakaan waahid.
Wa l-challaal wagaf misil al-durdur
wa almi al-khariig jamad fi ust al-bahar.

9 Wa l-adu fachar be nafsah wa gaal :
«Namchi waraahum,
nalhaghum nidammirhum.
Wa nichiil al-khaniime
wa minha nachbiʼ nafsi.
Nisill seefi
wa be iidi narhakhum.»

10 Wa laakin inta nafakht fi l-bahar
wa l-almi khatta al-Masriyiin.
Wa tamaso misil durdumt al-hadiid
fi almi al-khariig.

11 Ya Allah, yaatu mislak inta
fi ilaahaat al-gabaayil ?
Yaatu mislak,
ya Jaliil, ya Khudduus ?
Inta al-waajib leek al-chukur
wa inta al-Gaadir tisawwi ajaayib.

12 Wakit maddeet iidak al-zeene,
al-ard zaratathum.
13 Be rahmatak inta gudt chaʼabak
al-min al-moot fadeethum.
Wa be gudurtak waddeethum
ale bakaanak al-mukhaddas.

14 Wa l-gabaayil al-simʼo beehum rajafo
wa min al-khoof, al-Filistiyiin anbahato.
15 Wa chuyuukh Adoom barjalo
wa muluuk Muwaab rajafo
wa kulla sukkaan Kanʼaan ayyaso.
16 Wa fooghum kulluhum
al-ruʼub wa l-barjaal wagaʼo.
Wa be gudrat iidak al-chadiide,
bigo misil al-hajar wa sakato
hatta chaʼabak gidro addo.
Ya Allah, hatta gidro addo
chaʼabak al-inta fadeethum !
17 Inta tiwaddiihum fi bakaanak
wa tisakkinhum fi jabal warasatak.
Ya Allah, da l-bakaan al-azaltah
le yabga beetak.
Ya Rabb, da beetak al-mukhaddas
al-sabbatatah iidak.
18 Allah yamluk daayman wa ila l-abad !
Mariyam khannat khine al-nasur
19 Wakit kheel Firʼoon malik Masir wa arabaatah wa siyaadhum dakhalo fi l-bahar, Allah galab fooghum al-almi. Wa laakin Bani Israaʼiil gataʼo al-bahar fi l-turaab al-yaabis. 20 Wa khalaas, Mariyam al-nabiiye akhut Haaruun chaalat nuggaara sakhayre wa kulla l-awiin taabaʼanha wa gamman yalʼaban wa yuduggan nagaagiirhin. 21 Wa Mariyam khannat wa gaalat :
«Khannu le Allah
achaan hu wassaf gudurtah al-majiide.
Wa hu rama fi l-bahar
al-juwaad wa siidah !»
Bani Israaʼiil rahalo le saharat Chuur
22 Wa baʼad da, Muusa chaal Bani Israaʼiil min al-bahar al-Ahmar wa waddaahum le saharat Chuur. Wa fi muddit talaata yoom, humman saayriin fi l-sahara wa ma ligo almi yacharbooh. 23 Wa wakit wassalo fi Murra, ligo almi wa laakin al-almi da murr, ma gidro yacharbooh. Wa fi chaan da bas, al-bakaan da sammooh Murra. 24 Fi l-bakaan da, laamooh le Muusa wa gaalo : «Nacharbo chunu ?» 25 Wa Muusa saʼal Allah wa Allah wassaf leyah chadara waahide. Wa Muusa gataʼ minha firiʼ wa zagalah fi l-almi da wa l-almi bigi halu.
Wa fi l-bakaan da bas, Allah anta le Bani Israaʼiil gawaaniin wa churuut. Wa jarrabaahum 26 wa gaal : «Kan tasmaʼo kalaami ana Allah Ilaahku wa tisawwu al-adiil giddaami wa titaabuʼu wasiiyaati wa titabbugu kulla l-churuut, ana ma ninazzil foogku waba misil al-nazzaltah fi l-Masriyiin. Achaan ana Allah al-yachfiiku.»
27 Wa baʼad da, humman jo fi Iliim wa ligo foogha 12 een hana almi wa 70 nakhal. Wa nazalo jamb al-almi da.
Cantique
V. 1-21: cf. Ap 15:2-4. (Jg 5. 2 S 22.)
1 Alors Moïse et les enfants d’Israël chantèrent ce cantique à l’Éternel. Ils dirent:
Je chanterai à l’Éternel, car il a fait éclater sa gloire;
Il a précipité dans la mer le cheval et son cavalier.
2 L’Éternel est ma force et le sujet de mes louanges;
C’est lui qui m’a sauvé.
Il est mon Dieu: je le célèbrerai;
Il est le Dieu de mon père: je l’exalterai.
3 L’Éternel est un vaillant guerrier;
L’Éternel est son nom.
4 Il a lancé dans la mer les chars de Pharaon et son armée;
Ses combattants d’élite ont été engloutis dans la mer Rouge.
5 Les flots les ont couverts:
Ils sont descendus au fond des eaux, comme une pierre.
6 Ta droite, ô Éternel! A signalé sa force;
Ta droite, ô Éternel! A écrasé l’ennemi.
7 Par la grandeur de ta majesté
Tu renverses tes adversaires;
Tu déchaînes ta colère:
Elle les consume comme du chaume.
8 Au souffle de tes narines, les eaux se sont amoncelées,
Les courants se sont dressés comme une muraille,
Les flots se sont durcis au milieu de la mer.
9 L’ennemi disait:
Je poursuivrai, j’atteindrai,
Je partagerai le butin;
Ma vengeance sera assouvie,
Je tirerai l’épée, ma main les détruira.
10 Tu as soufflé de ton haleine:
La mer les a couverts;
Ils se sont enfoncés comme du plomb,
Dans la profondeur des eaux.
11 Qui est comme toi parmi les dieux, ô Éternel?
Qui est comme toi magnifique en sainteté,
Digne de louanges,
Opérant des prodiges?
12 Tu as étendu ta droite:
La terre les a engloutis.
13 Par ta miséricorde tu as conduit, Tu as délivré ce peuple; Par ta puissance tu le diriges Vers la demeure de ta sainteté.
14 Les peuples l’apprennent, et ils tremblent:
La terreur s’empare des Philistins;
15 Les chefs d’Édom s’épouvantent;
Un tremblement saisit les guerriers de Moab;
Tous les habitants de Canaan tombent en défaillance.
16 La crainte et la frayeur les surprendront;
Par la grandeur de ton bras
Ils deviendront muets comme une pierre,
Jusqu’à ce que ton peuple soit passé, ô Éternel!
Jusqu’à ce qu’il soit passé,
Le peuple que tu as acquis.
17 Tu les amèneras et tu les établiras sur la montagne de ton héritage,
Au lieu que tu as préparé pour ta demeure, ô Éternel!
Au sanctuaire, Seigneur! Que tes mains ont fondé.
18 L’Éternel régnera éternellement et à toujours.
19 Car les chevaux de Pharaon, ses chars et ses cavaliers sont entrés dans la mer,
Et l’Éternel a ramené sur eux les eaux de la mer;
Mais les enfants d’Israël ont marché à sec au milieu de la mer.
20 Marie, la prophétesse, sœur d’Aaron, prit à sa main un tambourin, et toutes les femmes vinrent après elle, avec des tambourins et en dansant. 21 Marie répondait aux enfants d’Israël:
Chantez à l’Éternel, car il a fait éclater sa gloire;
Il a précipité dans la mer le cheval et son cavalier.
LE PEUPLE D’ISRAËL DANS LE DÉSERT
Ch. 15:22 à 40. (Né 9:13-20. Ps 136:16.)
Les eaux de Mara
V. 22-27: cf. No 33:8, No 9. Ex 17:1-7.
22 Moïse fit partir Israël de la mer Rouge. Ils prirent la direction du désert de Schur; et, après trois journées de marche dans le désert, ils ne trouvèrent point d’eau. 23 Ils arrivèrent à Mara; mais ils ne purent pas boire l’eau de Mara parce qu’elle était amère. C’est pourquoi ce lieu fut appelé Mara. 24 Le peuple murmura contre Moïse, en disant: Que boirons-nous? 25 Moïse cria à l’Éternel; et l’Éternel lui indiqua un bois, qu’il jeta dans l’eau. Et l’eau devint douce. Ce fut là que l’Éternel donna au peuple des lois et des ordonnances, et ce fut là qu’il le mit à l’épreuve. 26 Il dit: Si tu écoutes attentivement la voix de l’Éternel, ton Dieu, si tu fais ce qui est droit à ses yeux, si tu prêtes l’oreille à ses commandements, et si tu observes toutes ses lois, je ne te frapperai d’aucune des maladies dont j’ai frappé les Égyptiens; car je suis l’Éternel, qui te guérit. 27 Ils arrivèrent à Élim, où il y avait douze sources d’eau et soixante-dix palmiers. Ils campèrent là, près de l’eau.