Allah sawwa muʼaahada maʼa Abraam
1 Wa baʼad da, Allah hajja le Abraam fi ruʼya wa gaal leyah : «Abraam ! Ma takhaaf. Ana gaaʼid maʼaak. Ana daragatak. Wa nantiik ajur kabiir bilheen.» 2 Wa Abraam gaal : «Ya Allah Rabbi, tantiini chunu ? Ana ma indi iyaal wa l-naadum al-yawrisni hu Aliʼaazar min hillit Dimachkh.» 3 Wa battaan gaal : «Inta ma anteetni zurriiye wa l-abid al-mawluud fi beeti bas yawrisni.»
4 Khalaas, Allah gaal leyah : «La ! Hu ma yawrisak. Laakin al-yamrug min sulbak bas yawrisak.» 5 Wa Allah maragah barra min kheemtah wa gaal leyah : «Sangiʼ wa chiif al-sama wa ahsib al-nujuum kan tagdar.» Wa gaal leyah battaan : «Zurriiytak kula tabga katiire misil al-nujuum dool.» 6 Wa Abraam aaman be kalaam Allah wa fi chaan iimaanah, Allah jaʼalah naadum saalih.
7 Wa gaal leyah : «Ana Allah al-maragtak min Uur hillit al-Kaldaaniyiin le nantiik al-balad di le tabga leek warasa.» 8 Wa Abraam gaal : «Ya Allah Rabbi, kikkeef naʼarif kadar al-balad di tabga leyi warasa ?» 9 Wa Allah gaal leyah : «Jiib leyi ijle umurha talaata sana wa khanamaay umurha talaata sana wa kabich umrah talaata sana wa gimriiye wa hamaama.»
10 Wa Abraam jaab al-haywaanaat dool wa chaggagaahum min usut wa ayyi nuss gaabalah maʼa l-nuss al-aakhar. Wa laakin al-tuyuur, ma chaggagaahum. 11 Wa fi l-bakaan da, al-suguura tawwaali nazalo fi l-rimam dool wa laakin Abraam taradaahum.
12 Wa wakit al-harraay gariib tagaʼ, Abraam naam noom chadiid. Wa ja dalaam chadiid wa mukhiif khattaah. 13 Wa Allah gaal le Abraam : «Aʼarif tamaam kadar baʼadeen zurriiytak yabgo ajaanib wa yaskunu fi balad al-ma hintuhum. Wa siyaad al-balad di yiʼabbuduuhum wa yidaayuguuhum muddit 400 sana. 14 Wa laakin ana niʼaakhib al-umma al-tiʼabbidhum le zurriiytak. Wa baʼad da, zurriiytak yamurgu min al-balad di be maal katiir. 15 Wa kan leek inta, tichayyib wa talhag abbahaatak be salaam wa be farha, wa yadfunuuk. 16 Wa zurriiytak al-raabʼe yigabbulu hini fi balad al-Amuuriyiin. Achaan zanib al-Amuuriyiin lissaaʼ ma lihig haddah.»
17 Wa wakit al-harraay wagaʼat wa l-dalaam sadda al-bakaan da, daahu kaanuun indah jamur wa dukhkhaan wa muchhaab hana naar faato ambeenaat al-bahaayim al-muchaggagiin. 18 Wa be misil da, Allah sawwa muʼaahada maʼa Abraam fi l-yoom da wa gaal : «Ana nanti al-balad di le zurriiytak min bahar Masir lahaddi l-Furaat al-bahar al-kabiir. 19 Wa hassaʼ, al-balad di saakniin foogha al-Khiiniyiin wa l-Khinaaziyiin wa l-Khadmuuniyiin 20 wa l-Hittiyiin wa l-Firizziyiin wa l-Rafaayiin 21 wa l-Amuuriyiin wa l-Kanʼaaniyiin wa l-Girgaachiyiin wa l-Yabuusiyiin.»
Le pays de Canaan promis à la postérité d’Abram
V. 1-6: cf. Ro 4. Ga 3:6-9.1 Après ces événements, la parole de l’Éternel fut adressée à Abram dans une vision, et il dit: Abram, ne crains point; je suis ton bouclier, et ta récompense sera très grande. 2 Abram répondit: Seigneur Éternel, que me donneras-tu? Je m’en vais sans enfants; et l’héritier de ma maison, c’est Éliézer de Damas. 3 Et Abram dit: Voici, tu ne m’as pas donné de postérité, et celui qui est né dans ma maison sera mon héritier. 4 Alors la parole de l’Éternel lui fut adressée ainsi: Ce n’est pas lui qui sera ton héritier, mais c’est celui qui sortira de tes entrailles qui sera ton héritier. 5 Et après l’avoir conduit dehors, il dit: Regarde vers le ciel, et compte les étoiles, si tu peux les compter. Et il lui dit: Telle sera ta postérité. 6 Abram eut confiance en l’Éternel, qui le lui imputa à justice.
V. 7-21: cf. Né 9:7, Né 8. Ac 7:2-7.7 L’Éternel lui dit encore: Je suis l’Éternel, qui t’ai fait sortir d’Ur en Chaldée, pour te donner en possession ce pays. 8 Abram répondit: Seigneur Éternel, à quoi connaîtrai-je que je le posséderai? 9 Et l’Éternel lui dit: Prends une génisse de trois ans, une chèvre de trois ans, un bélier de trois ans, une tourterelle et une jeune colombe. 10 Abram prit tous ces animaux, les coupa par le milieu, et mit chaque morceau l’un vis-à-vis de l’autre; mais il ne partagea point les oiseaux. 11 Les oiseaux de proie s’abattirent sur les cadavres; et Abram les chassa. 12 Au coucher du soleil, un profond sommeil tomba sur Abram; et voici, une frayeur et une grande obscurité vinrent l’assaillir. 13 Et l’Éternel dit à Abram: Sache que tes descendants seront étrangers dans un pays qui ne sera point à eux; ils y seront asservis, et on les opprimera pendant quatre cents ans. 14 Mais je jugerai la nation à laquelle ils seront asservis, et ils sortiront ensuite avec de grandes richesses. 15 Toi, tu iras en paix vers tes pères, tu seras enterré après une heureuse vieillesse. 16 A la quatrième génération, ils reviendront ici; car l’iniquité des Amoréens n’est pas encore à son comble. 17 Quand le soleil fut couché, il y eut une obscurité profonde; et voici, ce fut une fournaise fumante, et des flammes passèrent entre les animaux partagés. 18 En ce jour-là, l’Éternel fit alliance avec Abram, et dit: Je donne ce pays à ta postérité, depuis le fleuve d’Égypte jusqu’au grand fleuve, au fleuve d’Euphrate, 19 le pays des Kéniens, des Keniziens, des Kadmoniens, 20 des Héthiens, des Phéréziens, des Rephaïm, 21 des Amoréens, des Cananéens, des Guirgasiens et des Jébusiens.